Na alle eerste indrukken was ik op de avond na mijn bezoek redelijk positief over de X-fi show. Ten slotte heeft de organisatie flink hun best gedaan om importeurs en winkeliers bereid te krijgen om mee te doen aan de show. En dat is in deze crisistijd geen makkelijke klus, want elke exposant moet gewoon betalen voor de ruimte. Iets wat veel bezoekers zich niet beseffen. X-fi had daarnaast ook een heus kwartet aan laten rukken dat drie keer per dag een concert gaf. Dean Peer verzorgde sessies op zijn basgitaar en ook Johan Borger kwam op zondag spelen. Die heb ik jammer genoeg dus moeten missen, aangezien ik zaterdag aanwezig was.
Dat de crisis nog flink leeft bewijst ook het publiek, dat toch minder geld uitgeeft aan luxe artikelen zoals hifi. Dat is niet alleen te merken aan de opmerkingen die men hoort, maar ook aan de importeurs en handelaren die ineens veel showaanbiedingen en demo- of gebruikte hifi aanbieden. Ook de opruimbakken met kabels werden overal flink doorgespit. Een teken aan de wand.
Aan de andere kant realiseerde ik me pas na de show dat het ontbreken van een grote zaal - waar tafels en stoelen zijn, de stands met vinyl, cd’s en accessoires staan en een centraal podium gevuld is - toch zorgt voor een gemis. Het sociale aspect van een show speelt mee aan een fijne beleving en door vrijwel alleen kamers te gebruiken in lange gangen is dat gedeelte niet aanwezig. Daarnaast herkende ik op zaterdag veel gezichten, die steeds ouder worden. Dat publiek zorgt er niet voor dat hifi een toekomst heeft, helaas. Dan is de conclusie dat hifi een niche is gesterkt, en dat moeten we niet willen.
Dus is het de taak om een jonger publiek aan te trekken. En dat doe je niet met luxe (exorbitant kostbare) componenten en weergevers, waarop ook enorm onaantrekkelijke muziek wordt afgespeeld. Wil je overleven, spreek je de jeugd aan. Sommige participanten begrijpen dit, de meesten vervallen helaas in een demonstratiepatroon die deze doelgroep simpelweg niet aanspreekt.
De X-fi was drie jaar geleden opgestart om de 'kleinere', minder vermogende importeurs ook een podium te kunnen bieden, na de VAD-show. Als je van diverse exposanten verneemt - en zelf ervaart - dat de ruimtes in Veldhoven vaak minder geschikt zijn voor hifidemonstraties is het logisch dat er wellicht naar een wat gezelliger en meer doeltreffende locatie wordt gevonden. Wat geen makkelijke klus is, geloof me. Samen met het wijzigen van de manier van demonstreren van veel exposanten.
En daar ligt nog een flinke klus weggelegd, wil er een toekomst bestaan voor dit soort shows in Nederland. De goede demonstraties bieden gelukkig hoop en de moeite die de organisatie er al drie jaar insteekt verdient niets anders dan lof. De toekomst zal de rest uit moeten wijzen.
