Hoogste tijd om te gaan luisteren, allereerst met het doel om een power cord te kiezen die tijdens de uiteindelijke test de verbinding moet gaan verzorgen tussen één van mijn audio stroomgroepen en de MSB Signature Power Base die – via twee volledig gescheiden power supplies - zowel de Signature Platinum DAC IV als de Platinum Data CD IV van stroom moet voorzien. Ik besluit om dat te doen met de mono eindversterkers in de high gain stand zodat ze optimaal kunnen presteren. Drie dagen van tevoren zet ik de versterkers al aan zodat zij volledig op klank kunnen komen. Wanneer die fase achter de rug is en de temperatuur in mijn luisterruimte merkbaar is gestegen ga ik van start met het instap power cord. Voor het vergelijk kies ik voor een HRX disc van Reference Recordings. Volgens het label zijn HRX discs ‘digit-for-digit copies of the original Reference Recordings 176.4 kHz / 24-bit digital masters’. Van de twee discs die ik tot mijn beschikking heb kies ik voor de eerste track van Exotic Dances from the Opera, uitgevoerd door het Minnesota Orchestra o.l.v Eiji Oue. Dit is het overbekende Dance of the Tumblers uit The Snow Maiden van Rimsky –Korsakov. Met de instapkabel van Synergistic Research als netsnoer wordt ik vervolgens onverbiddelijk de muziek ingetrokken. Zo zeer zelfs dat ik me pas na een kwartier realiseer dat ik al bijna aan het eind ben van een Tchaikovsky compositie die als derde track op deze verzamelaar te vinden is. Ik wil er niet te veel over uitweiden maar u zult begrijpen dat het me veel tijd kost voordat ik in staat ben om ook maar enigszins kritisch te luisteren. Maar u hoort mij niet klagen want welk power cord ik er ook aan hang, deze set is werkelijk verslavend.
Heel in het kort even iets over de klankverschillen tussen de power cords. Ten opzichte van de eerste kabel, die overigens prima voldoet, voegt de T2 wat openheid, wat meer rijkdom in het middengebied en wat meer controle op het laag toe. De Tesla SE Precision AC op zijn beurt presenteert een ietwat meer omlijnd beeld dat een wat sterker gelaagd karakter krijgt. Dan is de Hologram D aan zet en hoewel een groot beeld met veel ruimte één van de belangrijkste kenmerken van alle Synergistic Research kabels is, gaat deze hekkensluiter daarin nog net weer iets verder. Niet zo gek dus dat deze top performer mag blijven zitten.
Luisteren
Zoals ik hierboven al aangaf is de eerste disc die ik draai een HRX. Daarna moet ik gewoon ook die tweede HRX draaien. Le Sacre du Printemps van Igor Stravinsky in de uitvoering van het Minnesota Orchestra onder leiding van Eiji Oue. Een werk dat ik door en door ken en zowel op (SA)CD als op vinyl in meerdere uitvoeringen in de kast heb staan. De ‘Sacre’ is een werk dat ik op vinyl altijd in zijn geheel beluister terwijl ik op(SA)CD altijd slechts één van de twee delen kies. Ditmaal word ik bij de eerste tonen van de fagot al zo onweerstaanbaar in de muziek getrokken dat ik er aan het eind pas achter kom dat ik de volledige 33 minuten en 25 seconden beluisterd heb. Even twijfel ik nog; zal ik hem nog een keer draaien?
In plaats daarvan grijp ik naar een ‘gewone’ CD, het prachtige album Leave Your Sleep in de dubbel-cd uitvoering. Werk van met name uit de Verenigde Staten en Groot-Brittannië afkomstige dichters, op muziek gezet door Natalie zelf. CD 1 opent met Nursery Rhyme of Innocence and Experience van de in 2003 overleden Britse dichter Charles Causley. Ik weet dat het een mooie opname is maar wordt toch (aangenaam)enigszins verrast door de klanken van de gestreken en aangeblazen akoestische instrumenten die de song openen. En dan Natalie; prachtig realistisch geportretteerd waardoor de betovering, die ik normaliter al ervaar zodra ik haar stem hoor, nu nog sterker is. Tijdens een optreden kun je niet zomaar weglopen dus ik sta pas op wanneer de stilte weer bezit heeft genomen van mijn luisterruimte.
Om meteen te gaan zitten voor een volgend optreden; Ella Fitzgerald. Tijdens een door het Newport Jazz Festival gesponsord concert op 5 juli 1973. Ze wordt daar o.a. begeleid door The Chick Webb Orchestra, de band waarmee ze ooit begon, hier onder leiding van saxofonist Eddie Barefield. Na de HRX en de CD weet ook de USB stick me onmiddellijk naar het optreden te transformeren. Ik swing mee tijdens het scatten van Ella in Smooth Sailing en vind haar vertolking van Good Morning Heartache voor het eerst mooier dan die van Billie Holiday zelf. Ik draai albums van The Weavers, Sara K., Miles Davis, Anna Netrebko, Chet Baker etc. die ik zowel op (SA)CD als op LP heb. Ditmaal draai ik de (SA)CD’s zonder dat ik na afloop het gevoel heb dat ik mezelf tekort heb gedaan door niet de LP maar de CD uit de kast te pakken. Ik kan me niet herinneren dat dit eerder gebeurd is.
