De behuizing van dit testexemplaar is geheel vervaardigd uit zwart geanodiseerd aluminium. De voorkant is afgerond en heeft een langgerekt display waarop informatie weergegeven wordt over verbinding, status en geluidssterkte. Links hiervan bevinden zich vier drukknoppen om door het uitgebreide menu te gaan en zaken als input en sample rate te kiezen, iets wat ook mogelijk is met de bijgeleverde afstandsbediening. Aan de rechterzijde van het front zit een draaiknop die in de standaardversie een functie heeft bij het selecteren van menu opties maar die (als optie tegen meerprijs) in het testapparaat gebruikt wordt als volumeknop. Hiermee wordt het volume geregeld in 78 stapjes van 1 dB. Met deze optie is het in feite niet langer nodig om een aparte voorversterker te gebruiken. Mocht u die evenwel al wel hebben dan biedt de DAC de mogelijkheid van een analoge bypass. In de bovenplaat zitten niet alleen ventilatiesleuven maar ook een iPod dock, het Ilink II integrated transport van 3000 euro. Hiermee krijgt een recente iPod een rechtstreekse digitale jittervrije verbinding met de DAC IV die bediend kan worden met de afstandsbediening van de DAC IV. De behuizing heeft aan de zijkanten naar het midden toe steeds verder uitstekende koelribben die bij het testmodel nog scherp aanvoelen. Frank verzekert me echter dat dit minpuntje bij de nieuwe productie-exemplaren niet meer voorkomt.
De behuizing rust op vier op de hoeken geplaatste cilinders die een rubber ophanging hebben waardoor er een akoestische demping ontstaat. In het centrum bevindt zich een koperen schacht waardoor de DAC IV direct op de met gelijksoortige voeten en behuizing uitgeruste Signature Power Base – met gescheiden power supplies voor digitaal en analoog - kan worden geplaatst. Beide apparaten worden met elkaar verbonden door een kabel met 8 pins DIN aansluiting die rechtsachter in de DAC IV zijn gelijkstroom aanbiedt. Daarnaast zitten de digitale ingangen. Van rechts naar links zijn dat; toslink (werkt met sample rates tot 192 kHz, coaxiaal, BNC, gebalanceerd digitaal, MSB network (met behulp van CAT6 kabel kan 8 kanalen data van andere MSB apparaten met de DAC IV worden verbonden) en een klok connectie waarmee diverse Platinum apparaten kunnen worden gesynchroniseerd. Daarnaast twee slots voor extra digitale aansluitingen die in het testmodel ingevuld zijn met een USB1 en een USB2 ingang. Uitzonderlijk is dat deze USB aansluiting signalen accepteert tot 384 kHz terwijl de meeste mij bekende concurrenten niet verder komen dan 96 kHz. De linkerzijde van de achterkant is ingeruimd voor de analoge outputs – tweemaal single ended RCA en eenmaal gebalanceerd XLR – en de gebalanceerde XLR input (al dan niet volumeknop gecontroleerd).
Platinum Data CD IV
Dit transport zit in eenzelfde behuizing als de Signature Platinum DAC IV en de Signature Power Base, zodat ook dit derde apparaat bij het al bestaande stapeltje van twee gevoegd kan worden. In dit geval tussen de Signature Platinum DAC IV en de Signature Power Base. Een Signature Power Base die deze Platinum Data CD IV deelt met de Signature Platinum DAC IV. Zoals uit de naam al af te leiden is gaat het hier niet om zo maar een CD transport. Het is in staat om, naast CD, vanaf een DVD hoge resolutie WAV files af te spelen. Ook speelt het de HRX (24/176.4) discs af die door één van mijn favoriete klassieke labels, Reference Recordings, op de markt worden gebracht. Nu een aantal audiofiele labels tegenwoordig hoge resolutie WAV files als download aanbieden (en er waarschijnlijk nog wel meer zullen volgen) is het daarnaast voor eenieder vrij simpel om met behulp van iTunes zelf de benodigde schijfjes te branden. Die verdwijnen in een plastic laatje dat – zeker in een speler van 4000 euro - wat goedkoop aandoet.
De geïnstalleerde computer drive is gekozen vanwege de prestaties bij het uitlezen van data discs. Volgens MSB bleken andere drives bij vergelijkende tests qua klank niet beter te presteren. Daarnaast ziet MSB als voordeel dat een dergelijk loopwerk snel en eenvoudig vervangen kan worden. Zowel in het geval van problemen als in het geval dat er alsnog een beter klinkend alternatief voorbij komt. Hoe dan ook; vanaf de schijf worden data eerst opgeslagen in een geheugen module voordat het digitale signaal (toslink, coaxiaal, AES/EBU en MSB Network) doorgestuurd kan worden naar een D/A converter.
Platinum Mono 202 Amplifier
Zoals gezegd; in combinatie met de Signature Platinum DAC IV is het gebruik van een separate voorversterker overbodig. Via analoog uit kan de DAC rechtstreeks worden verbonden met een eindversterker. Of, zoals hier het geval is, met twee volledig gebalanceerd opgebouwde mono eindversterkers van hetzelfde merk. Frank noemt ze liefkozend ‘tonnetjes’ omdat ze hem doen denken aan de bekende waspoeder tonnetjes. Voor die zo kenmerkende ronde vorm van deze eindversterkers is overigens bewust gekozen omdat op die manier de kortst mogelijke signaalwegen ontstonden. Sinds Frank de term voor het eerst gebruikte zijn het voor mij ook ‘de tonnetjes’. Maar voor wie wat nauwkeuriger naar deze, elk 200 Watt producerende, potente eindblokken kijkt, moet deze betiteling welhaast klinken als een belediging.
Uitgevoerd in dezelfde blauwe kleur van de koelribben op de andere componenten zijn het met name deze rondom aangebrachte koelribben die de aandacht opeisen. Aan de achterzijde is halverwege als het ware een hap uit deze koelribben genomen en daar is te zien dat het monoblok door het omzetten van een schakelaar single ended of gebalanceerd kan worden aangestuurd. Zowel de inputs als de outputs zijn volledig gebalanceerd. Het blauwe tonnetje rust op een met rubber ingelegde ring die op zijn beurt op spikes staat. Bovenop de versterker is in het midden een zwarte metalen plaat te zien. Daarop een verlichte aan/uit/standby knop en een knop om te schakelen tussen high en normal bias. Voor het echt serieuze luisterwerk gaat hij in de High Bias mode. Nadeel is dan wel dat hij op dat moment tevens als kachel dienst gaat doen terwijl hij 250 Watt stroom trekt.
