Tussen het razende geluid van warm draaiende vliegtuigmotoren is zonder moeite de stem van de "deck operator" te horen. Wat het extra realistisch maakt is dat je niet alleen de stem hoort maar ook de daarbij horende ruimtelijke ambiance. Je hoort dat zijn stem via een speaker in de openlucht weergegeven wordt. Niet alleen deze stem verhoogt het realisme. Ook het aan- en afkoppelen van slangen en losschietende kabels en dergelijke zorgt voor een hoog echtheidsgehalte.
Dat een set als deze niet alleen voor film geschikt is, maar ook voor muziek, bleek al bij het beluisteren van John Mayer. Natuurlijk heb ik mijn favoriete muziek Blu-ray meegenomen, Adele's Live At The Royal Albert Hall. Alle liedjes zijn de moeite waard, maar Lovesong, één van de weinige covers in de setlist, is mijn persoonlijke favoriet. Reeds bij de eerste aanslag op de gitaar maakt de set duidelijk dat het hier om high-end weergave gaat. De impact, natuurlijkheid en ambiance zijn van topniveau.
Wanneer Adele inzet lopen de rillingen over mijn rug en heb ik van mijn kruin tot mijn tenen kippenvel. Normaal gesproken blijft het hierbij, maar de McIntosh/Dynaudio combinatie gaat nog een stapje verder in emotie overdracht. Ik ben werkelijk tot tranen geroerd tijdens het beluisteren van het nummer. Alles klinkt volstrekt realistisch en met een ongekend gemak. De zaalambiance is voelbaar en ik word één met het aanwezige publiek. Bij het nummer I Can't Make You Love Me, oorspronkelijk van Bonnie Raitt, is er wederom vanaf het eerste moment die emotie. Ik laat het beeld voor wat het is en sluit de ogen.
Moeiteloos word ik meegevoerd door de muziek en waan me fysiek aanwezig in de Royal Albert Hall. Wat opvalt, is dat gesproken woord zeer goed verstaanbaar is. Sommige anekdotes vertelt ze met een zwaar accent en zijn daardoor moeilijk te volgen, mede omdat ondertiteling ontbreekt. Echter met deze set vormt het veel minder een probleem en kan ik nagenoeg alles volgen.
Eigenlijk zou ik best het gehele concert willen bekijken maar mijn tijd is beperkt en er moeten nog cd's beluisterd worden. Door de jaren heen is de stem van Peter Gabriel dieper en donkerder geworden en daarmee uit duizenden herkenbaar. Naast prachtig eigen werk bracht hij een aantal jaren geleden het album Scratch My Back uit met alleen covers. My Body Is A Cage kent een donkere bijna angstaanjagende sfeer. Geen obstakel voor de set, de sfeer wordt 1:1 in de demoruimte neergezet. Het lijkt alsof de kachel een paar graadjes kouder gezet wordt. De stem van Peter klinkt vol, donker, mysterieus en vooral heel krachtig. De dynamiek is goed, wanneer er een korte stilte valt in de muziek knalt de stem er daarna met volle kracht in.
