Van haar collega’s bij Velvet kreeg ze daarna ‘een starterspakket met vinyl’. Allemaal tweedehands spul uit de eurobakken, van het kaliber Simon & Garfunkel. Steeds meer raakte ze verliefd op het vinyl. “Platen waren toen vrij prijzig, maar bij Velvet kon ik voor inkoopprijs elpees aanschaffen, dat scheelde.”
Ook haar liefde voor muziek nam toe. Vanuit Leiden, waar ze tot haar achttiende woonde, reisde ze geregeld naar Amsterdam voor concerten. Maar pas in Amsterdam ging ze echt vaak: Paradiso en Melkweg waren immers zo goed als om de hoek. “Ik ging vooral naar indiebandjes, Bloc Party, Franz Ferdinand en – in de tijd van The Back Room - naar elk concert van Editors. Ook naar technofeestjes trouwens, met Justice bijvoorbeeld.”
Onthaasting & platen scoren
Eenmaal aan het vinyl, kun je niet meer zonder, zegt Parlevliet. “Je kunt het hebben over de sound, die veel warmer is dan digitaal. Maar het ritueel is zeker zo belangrijk. Het openmaken van een plaat alleen al: hoe ziet de binnenhoes eruit?”
Parlevliet ziet het draaien van vinyl als een vorm van onthaasting. “De krant, kopje koffie, een ontbijt en een elpee. Zo start ik de dag heel rustig op. Zo krijg ik ook zin in de dag. Ik moet er niet aan denken om dit allemaal digitaal te doen. Als ik bijvoorbeeld Spotify aan heb staan ga ik heel snel klikken van muziek naar muziek. Je gaat er nooit rustig voor zitten. Dat hoop ik ook uit te dragen met Record Store Day: platen draaien is een fijne vorm van onthaasting, ongelooflijk rustgevend.”
Haar muziek koopt Parlevliet in de platenzaak. “Het is toch prachtig dat iemand je daar kan vertellen wat je misschien leuk vindt. Ik download nooit, heb nog nooit iets via internet gekocht.” Iedere week wil ze minstens een nieuwe plaat kopen. Vorige week was dat Damien Jurado, de week ervoor Moss en daarvoor Adrian Younge. Vrijdag is haar vaste dag om platen te scoren. Bij Velvet of Concerto of bij Distortion Records in de Westerstraat. “Naar die laatste moet je alleen gaan als je echt veel tijd hebt, want er staat belachelijk veel.”
Een verzamelaar is ze niet. “Ik betrap mezelf erop dat ik vaak geen moeite meer doe voor een tweede of derde album van een band. Ik ben snel toe aan nieuwe muziek.”
Genieten & primeur
Hoewel ze nog studeert (Cultuurwetenschappen aan de UvA) is Parlevliet al drie jaar de bezielde ambassadeur van Record Store Day. “Een paar jaar geleden kreeg ik in de platenzaak een mailtje: ‘Happy Record Store Day!’ We hebben dus eigenlijk een feestje, dacht ik, maar waarom vieren we dat in Nederland dan niet mee? Onder auspiciën van Stichting Entertainment Retail Promotion (STEP) zette ze het evenement in 2010 in Nederland op. Vijf maanden per jaar is ze er vanuit een kantoor in Hilversum mee bezig. En dan zet ze zich ook nog in voor andere landen. Zo toerde ze afgelopen zomer met Michael Kurtz, de drijvende kracht achter de Amerikaanse Record Store Day, door Europa om ook andere landen warm te maken. Met succes; ook Duitsland doet nu voor het eerst mee. Andere landen kunnen veel leren van het Nederlandse model, weet Parlevliet. “We lopen samen met Amerika en Engeland voorop.”
Wat gaat ze zelf doen op Record Store Day? “Ik ben dan zelf helemaal klaar, dus ga genieten. Ik ga ’s ochtends eerst in de rij staan bij Concerto voor de Record Store Day exclusives. Dan maak ik een rondje langs de Amsterdamse platenzaken, dan naar North End in Haarlem, dan Leiden en dan naar Velvet in Delft waar de afterparty is.”
Oh ja, Marlein Parlevliet heeft speciaal voor HiFi.nl nog een primeur. Ze tovert een single met een wit label uit een wit hoesje en legt hem op de platenspeler. Spinvis zingt over een B-kantje. Een testversie. “Speciaal geschreven voor Record Store Day! Het singletje heet B-Kantje en heeft alleen een b-kant. Een soort boekenweekgeschenk, maar dan voor iedereen die op Record Store Day iets koopt in een platenwinkel. Alleen moet deze in één dag op.”
