“In de voetballerij was ik een beetje een buitenbeentje wat betreft muziek. Ik ging steeds meer van hardere muziek houden. Rage Against The Machine, AC/DC. Dat was altijd wel een ding, hoe ik eruit zag en naar welke muziek ik luisterde. ‘Daar heb je Björn weer met zijn teringherrie’, zeiden ze dan lachend. Mijn collega’s vonden het wel grappig. Ik was een bietje een aparte. Ik weet nog dat we op internaat eens in de zoveel tijd een film uit mochten kiezen. Ik koos One Flew Over The Cuckoo’s Nest. Iedereen vond dat een belachelijke film. Ik niet, ik kon er niet van slapen, zo goed vond ik ‘m.”

Klassiekers

“Naast de nieuwere rock heb ik altijd een zwak gehouden voor Queen, vooral het werk vanaf het debuut tot The Game in 1980. Nu ik er meer mee bezig ben, valt me steeds meer op hoe ontzettend gecompliceerd die muziek in elkaar zit. Terwijl ik eigenlijk helemaal niet van moeilijke muziek hou.

Freddie Mercury hield helemaal niet van simpele bluesschema’s, toch klinkt het allemaal erg toegankelijk. Da’s knap. Queen, maar ook Stones, Dylan, Van Morrisson; het zijn klassiekers waar je altijd op terug kunt vallen. Ik ben gestopt met alles te kopen. Ik blijk gewoon veel platen van nieuwe bands te hebben die eigenlijk helemaal niet zo goed zijn.”