Tenslotte wil Ben graag laten horen waartoe een surround systeem met Klipsch in staat is. Zelf draai ik zelden een muziek dvd, een live gevoel krijg ik er toch niet van. Beeld leidt vaak af van de muziek. De muziek tracks op een dvd zijn vrijwel altijd minder van kwaliteit dan op een cd. Als het moet Ben, doe mij dan Diana Krall Live in Paris, die we eerder op cd draaiden. We gaan naar A Case Of You. Binnen de kortste keren hang ik amechtig in mijn stoel. Snak naar adem, neem elke seconde beeld en geluid in mij op. Dit is werkelijk fantastisch. Het grote beeld, geprojecteerd op doek, sluit naadloos aan bij de geluid. De vleugel is een droom om te beluisteren. Krall zit recht voor mij. Ik zit op een betere plek dan ik ooit in Parijs had kunnen zitten. Het is groots, indrukwekkend, angstig makend echt. Pakkend, vol met leven en emotie. De tientallen demo’s die ik met deze dvd heb gezien vallen allemaal in het niet bij Klipsch La Scala II als linker, rechter en center luidspreker. Het meest overweldigende is dat alles klopt. Afmetingen van beeld en geluid, de integratie, de souplesse, het enorme compressieloze gemak van een hoorn, de dynamiek. Waarschijnlijk, puttend uit herinneringen, is dit met voorsprong de mooiste muziek weergave via dvd die ik ooit heb gehoord.

Terwijl ik dat niet wil, gaat iedereen aanstalten maken om naar huis te gaan. Fred glimt van trots, het zijn La Scala’s die speelden met Lua, net als bij hem thuis. Tom is tevreden, hij heeft bewezen dat een luidspreker die oorspronkelijk in 1963 als PA systeem is ontworpen, in 2008 nog volkomen actueel is, zelfs uniek in zijn soort. Ben is blij met het feit dat zijn Studio Alkmaar de gastheer kon zijn en de combinatie Lua met Klipsch zo goed past. Alleen ik ben ontevreden, keer op keer dat ik Klipsch Heritage beluister, of het gaat om de Klipschorn, de Heresy of in dit geval de La Scala II, keer op keer ben ik zo onder de indruk dat ik serieus overweeg om te verhuizen. Zodat ik eindelijk de plaats krijg om of La Scala of Klipschorn neer te zetten in een grote ruimte. Klipsch is verslavend. Wie het heeft beleeft vergeet de ervaring nooit meer. Wijlen Paul Klipsch heeft in 1963 nooit kunnen vermoeden, dat het ooit mogelijk zou zijn via een simpele dvd een artieste als Diana Krall voorgoed in het geheugen van mensen te griffen. Oterleek in duisternis achter mij latend, vecht in de auto een gevoel van euforie tegen het verstand: Ik wil zo graag Klipsch, maar kan het zo onmogelijk kwijt, zo frustrerend. Fred Geertsema, je bent een bevoorrecht mens.