Ondertussen zit ik in de kelder van het hotel waar de deur van Meridian stijf gesloten blijft. Omdat ik het vertik ruim een uur voor de deur te wachten weet ik niet wat ze hebben staan. Ik haat dergelijke demo’s. Dus gaan we naar Dynaudio en luisteren we kort naar de Sapphire. Echt uit de verf komt het niet, zeker niet na de Kef Muon in de kamer ernaast. Calimero concurrentie noemen we dat. Zij zijn groot en ik ben klein.
Heftig fraai in uiterlijk en klank is Chord Electronics. Uitgevoerd in bling bling, aluminium of zwart. Met blauw licht of rood. Kostbaar maar oh zo fraai.
Een volle kamer bij Audiolab en Mission die tot dezelfde eigenaar behoren. Audiolab heeft een nieuw muziek systeem. Helaas is de foto mislukt en was er nog geen folder. Ik blijf u schuldig wat het ding precies kan, ik weet nog wel dat hij sterk de aandacht trok en een compleet Music center met harddisk bevatte. Let op het merk de komende tijd.
NAD timmert aan de weg met de Viso lijn. Modern vormgegeven dvd receivers, in 5.1 of 2.1, die ver af staan van de “grijze” reputatie. Interne scalers tot 720p en 1080i. 45 Watt per kanaal en speelt alle formaten behalve Blu-ray. De stand was ongekend vol, naast NAD staat in dezelfde ruimte Q Acoustics vreselijk herrie te maken en zie we PSB luidsprekers. Ik dacht dat we de tijd van explosies voorbij waren en weer muziek draaiden. Een fraaie dame sierde maar heel even het scherm, ze verdween helaas in een nieuwe serie ontploffingen. Langzaam maar zeker komen we aan de losse flodders. Ruimtes waar een echte demo niet te geven was vanwege de drukte, of men staat in een open stand.
Gedenkwaardig is van Arcam de Solo Mini, de Solo Movie 2.1 en een lief luidsprekertje. Van Cyrus niks nieuws. Spectral meubels steeds een stapje verder en mooier. Meridian met in/on-wall speakers die geweldig kunnen presteren, maar die we niet hoorden. Tangent met radio’s en mini systemen. Ze zien er prachtig uit maar ik heb er niet zoveel mee. Audica waar we eigen gebakken koekjes kregen vanwege de introductie van de glanzend zwarte CX serie. Die is zo zwart dat hij niet te fotograferen is.
Er waren heel veel stands met tijdschriften, cd’s of vinyl. Even speciale aandacht voor The Audio Critic waar Paul Messenger hoofdredacteur van is en Martin Collums de uitgever. Geen advertenties, messcherpe recensies en veel achtergrond in het blad. Een jaarabonnement voor zes nummers is duur, maar wel de moeite waard. Leuk toch om te lezen dat de top van de hifi recensenten in Engeland de eerste behoorlijk presterende klasse D versterker nog moeten tegenkomen. Het blad bundelt honderden jaren luisterervaring.
iTube uiteraard. Nog meer iPod docking bij Roth. Dat komt naar Nederland kreeg ik via de telefoon verzekerd. Chord Company waar Nigel Finn (schrijft ook voor The Audio Critic) constant werd belaagd door het publiek. Zijn open wijze van vertellen en voorlichten werpt duidelijk succes af.
Acoustic Energy gaat de pro wereld opnieuw tegemoet. Dit keer met een echte “pro-kast” die plat ligt. De AE22 is verkrijgbaar in een passieve en een actieve uitvoering. Hoe vol moeten de studio’s wel niet staan met speakers want PMC, B&W, AVI, ATC en vele anderen claimen alle bekende studio namen in de wereld van geluid te voorzien. AE natuurlijk ook. De AE22 is net uit maar zou overal al staan. Wel een attractief ontwerp.
Verspreid door het hotel bevinden zich projectors en schermen van vele fabrikanten. Wegens gebrek aan kennis van die dingen kan ik alleen maar zeggen dat ze mooi beeld geven. Loewe deed het eenvoudig: één tv in een kamer, dat was alles. Het bleef er angstig stil. In het gebouw naast het Marriott geeft Russ Andrews (accessoire leverancier) demo’s wat kabels doen in een set, wat stroomvoorzienig voor invloed heeft, opstellingen, invloed van meubels. We hebben een paar lezingen bijgewoond en we kunnen alleen maar zeggen dat hij op een zeer eerlijke manier zijn punt weet te bewijzen. Het was de moeite meer dan waard.
Tenslotte eindigen we als gewoonlijk met pijnlijke voeten in de bar en eten later op de avond heerlijk Indiaas. We kijken verbaasd naar de Engelse uitgaansjeugd; met een kledingkeuze alsof februari midden in de zomer valt. Vervolgens laten we ons terugvliegen met EasyJet; die ons een poot uitdraaide vanwege een wisseling van een passagier (hoofdredacteur Marc Brekelmans moest jammer genoeg het bed houden met griep). Aangekomen op Schiphol gooiden we met een zucht van verlichting de verzamelde documentatie in de auto en snelden we naar huis en haard om zo de 21ste Bristol Show achter ons te laten. Moe maar voldaan zeggen ze toch?
