Ook al hou ik er niet van om steeds met dezelfde muziek naar geluidsapparatuur te luisteren, er zijn een paar tracks die ik toch als referentie wil handhaven. Boz Scaggs` Thanks To You is er zo eentje, en het onderrugmasserende laag in deze track vloeit als heerlijke diepbruine stroop uit de luidspreker. De macht die de versterker uitoefent op de Master Contemporary C luidspreker is indrukwekkend. De controle is groot, wat op een forse voedingsreserve duidt.

Laat u niet trouwens misleiden door de term stroop. Daarmee zeg ik niets over de snelheid van het geluid, eerder iets over de structuur. Ik hou ook van havermoutpap, maar als het daar naar had geklonken was er iets mis geweest, ziet u het voor u? En om maar even bij de voedingsmiddelen te blijven, het hoog parelt als een verfijnde champagne. Details komen er met deze speler/versterker-combi genoeg uit de keramische tweeter van de Master, maar wel op zeer gedistingeerde wijze.

De frequentie-uitersten zijn dus dik in orde, maar het belangrijkste frequentiegebied is het midden, want daarmee kan met ons voor spraak (met frequenties van pakweg 800 tot 3000 Hertz) geoptimaliseerde gehoor het meeste mis gaan. Daarom luister ik ook altijd naar gesproken woord. Dat moet body hebben, maar niet donker klinken. De stem moet herkenbaar en verstaanbaar zijn, en kleuring moet ontbreken. Nu weet ik dat de gebruikte luidspreker daar heel goed in is, dus hangt het van de bron en de versterking af hoe de score uitvalt. Laurie Anderson`s stem op het album Bright Red behoort tot de beste opnames die ik op dat gebied ken, en ook hier: 12 punten van de Nederlandse jury.