Toen de versterker op de redactie arriveerde viel vooral de omvang en het gewicht van de doos op. Een omdoos, daar dus weer een doos in, en dan pas de zeer goed in textiel en schuim verpakte versterker. Met twee man uitpakken is geen overbodige luxe, want het ding is ook nog eens behoorlijk zwaar.

Eenmaal geheel ontkleed staat er een werkelijk schitterend gebouwde versterker. De kwaliteit van de afwerking behoort tot het mooiste dat ik ooit heb gezien, werkelijk aan elk detail is gedacht. Van het geheel verkoperde chassis (roodglanzend zichtbaar aan de achterzijde en aan de onderkant) tot de massieve frontplaat die is samengesteld aluminium een een trillingsdempend composietmateriaal, en van de zeer stabiel aanvoelende bedieningsknoppen tot het gegraveerde plaatje met de handtekening van Ishiwata (en een echt pareltje), alles klopt aan het uiterlijk van deze versterker.

Nog wat techniek

Ondanks Ishiwata`s mening dat specificaties er niet toe doen (en hij heeft gelijk mensen...) waag ik me toch aan een bescheiden opsomming van enkele feiten. De PM KI Pearl levert een vermogen van 90 Watt aan 8 ohm, en de voeding is zodanig overgedimensioneerd dat zelfs als lastig bekend staande luidsprekers onverbiddelijk de wil opgelegd kan worden.

Omdat het tenslotte zijn feestje is kon Ken Ishiwata zonder op de kosten te letten aan de slag. Het getuigt wat mij betreft van grote bescheidenheid dat hij kiest voor een `gewone` geïntegreerde versterker. Hij had ook een ultieme voor- eindcombinatie kunnen bouwen. Wellicht dat hij van mening was dat de uitdaging juist ligt in een zekere mate van beperking, en dat de uiterlijke verschijning van geen enkele invloed hoeft te zijn op het muzikale resultaat.