Voor mij zijn draaitafels veruit favoriet wanneer het gaat om het in huis halen van te recenseren producten. Ik hou vooral van het ongedwongen, natuurlijke, vloeiende geluid van op vinyl vastgelegde muziek. Maar daarnaast ook van het wassen van platen, het hanteren van de grote, dikke zwarte schijven en de bijbehorende mooie hoezen met hun vaak prachtige layout. En, niet te vergeten; het bedienen van de arm van de draaitafel. In dit geval is dat laatste een extra groot genot want het betreft hier een iets langere 10 inch versie. Hij ziet er niet alleen anders (lees: langer) uit dan de mij vertrouwde JMW 9 toonarm, hij voelt daardoor ook anders in het gebruik.
Wel herkenbaar is de feilloos werkende armlift. Tillen we de arm even van de scherpe punt af dan zien we dat rondom dit dragende puntje een bakje aangebracht is waarin eventueel een dempende vloeistof gegoten kan worden. VPI adviseert dit in geval er gebruik gemaakt wordt van bijvoorbeeld een Grado of een Clearaudio element. Omdat ik draai met de Koetsu kan de armbuis terug geplaatst worden zonder dat er met vloeistof geëxperimenteerd behoeft te worden.
En dan is het grote moment aangebroken. De eerste LP wordt op het aluminium draaiplateau neergelegd. Het is voor mij altijd weer een probleem om de juiste LP te kiezen. Een probleem dat voortkomt uit het gegeven dat ik simpelweg te veel LP’s in de kast heb staan. Dat ik uiteindelijk kies voor een combinatie van een mannen- en een vrouwenstem heeft alles te maken met niet alleen mijn voorkeur voor vrouwenstemmen maar ook met het feit dat er in de 10 inch arm een element hangt dat met name het middengebied op excellente wijze weet weer te geven.
De keuze is dus gevallen op de combinatie van Robert Plant en Alison Krauss. De laatste is één van mijn (vele) lievelingen maar ook de stem van Robert Plant is, in ieder geval op de LP Raising Sand, niet te versmaden. De 180 gram persing biedt de mogelijkheid om de groef – in verband met het laag - ook diep genoeg uit te graven en dat is ongetwijfeld één van de redenen waarom deze dubbel LP zo fraai klinkt.
