We worden onderbroken door Gwen die wil overleggen over het tijdstip waarop wij willen eten. Harry heeft vanochtend een lasagne-schotel voorbereid die kant en klaar staat om de oven ingeschoven te worden. Het is het sein om het gesprek te verschuiven naar de bovenste etage, waar Harry de laatste jaren samen met Gwen woont.
We passeren daarbij de tussen-etage, en Harry leidt me nog even rond in een voor mij nieuwe situatie. Ik herinner me dat zich hier vroeger een home theater set op high end-niveau bevond. Destijds was daar nauwelijks vraag naar, en intussen staat er een bescheiden set met onder meer Venere luidsprekers van Sonus Faber. Voor het grootste deel is deze etage momenteel echter ingericht met klankschalen, gongs en aanverwante artikelen. In een verscheidenheid die mij verbaast.
Het is een werkterrein dat Harry als klanktherapeut deelt met Gwen en Judith. In klanksessies van een uur kunnen cliënten de heilzame werking van de gongs ervaren. Van de grote gongs herken ik de Chinese gong, maar Harry vertelt dat de mooiste gongs opvallend genoeg uit Zwitserland komen. In één van de kleine kamers waar de klanksessies gehouden worden, zie ik een bed dat omringd wordt door vier grote exemplaren. Harry belooft me voor mijn vertrek kennis te laten maken met het effect van de gongs.
Tijdens het eten blijkt dat Harry ook in de keuken zijn mannetje staat. Het gesprek gaat uiteraard verder. Bijvoorbeeld over het aanstaande jubileumfeest op eerste pinksterdag. Door zijn studiowerk heeft hij veel contacten en vriendschappen met musici. Daardoor is hij er in geslaagd om enkele klinkende namen aan dat feest te verbinden. Tony Overwater, Bert van de Brink, Hanna Devich en Joshua Samsom.
Dat ontlokt mij de vraag of hij nog wel eens studio-opnames maakt. Het antwoord luidt dat dit steeds minder gebeurt. Hij geniet van het gezamenlijke creatieve proces, compleet met de onderlinge discussies. Steeds vaker wordt dit echter verstoord door haantjesgedrag en botsende ego’s. Een negatieve bezigheid waar Harry zich liever aan onttrekt.
Dat betekent overigens niet dat hij tegenwoordig confrontaties uit de weg gaat of geen stelling durft te nemen. Integendeel. Zo heeft hij een uitgesproken mening over streaming audio. Hij verbaast zich over de recensenten die uitroepen dat de klank van een streaming systeem verder gaat dan die van een CD-speler. Vooral op een echt high end-systeem is goed te horen dat niet alleen een met zorg afgestelde draaitafel uit het topsegment, maar ook een top CD-speler en een top DAC, zoals de dCS Vivaldi combinatie, zelfs de dure streaming devices nog altijd ruim voorbij streeft. Ook schroomt hij niet om te roepen dat hij er niets van begrijpt dat een merk als Prima Luna In Nederland zo onderbelicht blijft, terwijl het buitenlandse buizenversterkers van naam zowel qua klankprestaties als bouwkwaliteit moeiteloos overtreft.
Ondertussen is ook de espresso ronde achter de rug en maken we ons op voor de klanksessie met de vier Zwitserse gongs. Harry laat me plaats nemen op een comfortabel bed en plaatst ter verhoging van het comfort zowel onder mijn hoofd als onder mijn knieholtes een kussen. Hij heeft geen vooropgezet patroon waarin de klanken aangeboden zullen worden. In plaats daarvan laat hij zich leiden door de inspiratie van het moment. Hij vraagt me de ogen te sluiten en me lichamelijk te ontspannen. Nu heb ik ervaring met zelfhypnose en terwijl ik mijn ogen sluit start de zelfhypnose. Bij de eerste klank die ik opvang ervaar ik een versnelling van dat proces. Daarna volgen de beelden en gedachten in doorlopende, direct weer vervluchtigende associaties elkaar op. Wanneer Harry weer tegen me praat, duurt het zelfs even voordat ik in staat ben om mijn lichaam -dat zwaar aanvoelt- weer te bewegen...
Ik heb absoluut geen idee hoe lang deze unieke ervaring geduurd heeft. Harry vertelt dat het maar vijf minuten waren, en dat tijdens een klanksessie het besef van tijd volledig wegvalt. Ook is het zo dat wanneer je vaker een dergelijke klanksessie ondergaat, de beelden en gedachten uiteindelijk eveneens zullen verdwijnen. Met als resultaat; de overgave aan de stilte. Uiteindelijk zal een klanksessie dus hetzelfde effect hebben als de ultieme luistersessie. Met het verschil dat het effect tijdens een klanksessie sneller op zal treden. Ik kan me ook voorstellen dat je jezelf, door het regelmatig ondergaan van die klanksessies, traint om je tijdens een luistersessie makkelijker voor de muziek open te stellen.
