De kronkelspelling waarmee Linn haar euforie over deze phonotrap wil uiten is het ergste voorbeeld van Linniaans taalgebruik tot nog toe (het kan vast nog erger, we hoeven enkel af te wachten). Deze Linn-veteraan is wel wat gewend maar het kan voor oningewijden teveel van het ongewone zijn. Tijdens de recensieperiode belde een muziekbuddy aan die vers vinyl had gescoord, wat bleek toen hij twee plastic tassen met herkenbare, vierkante hoes-silhouetten overhandigde met de vraag of er wat goeds tussen zat. Terwijl de albumstapels door schrijver dezes werden doorgebladerd, stevende hij op het audiomeubel af. De muziekbuddy spotte de nieuwkomer, bekeek het van dichtbij en gromde iets onverstaanbaars waarna hij opdreunde: "Up-Ho-Rik...". "Joh, wat een lullige naam!". Men dient het natuurlijk als `Euphoric` uit te spreken maar voor velen zal de verwarring groot zijn, alvorens dat duidelijk wordt. Gelukkig ligt de weergave beter in het gehoor dan de letterlijk uitgespelde naam.
(Foto: Linn)
Qua value-for-money zou men mogen stellen dat de Uphorik hoger scoort dan de `MC only` Urika waarop het is gebaseerd. De Uphorik biedt naast MC en MM versterking ook instelbaarheid van afsluitwaarden en gain, een meer luxueuze behuizing plus een interne voeding (de Urika wordt gevoed uit de Radikal PSU). De Urika is met een vaste, ultra-korte flexibele toonarmkabel en algeheel kortere signaalwegen uit puristisch opzicht in het voordeel wanneer een Sondek LP12 met Akiva het bronsignaal biedt. En daar zit het grootste onderscheid tussen de twee huidige Linn Phono-voorversterkers: de Urika is geheel toegewijd aan maximale LP12 prestaties terwijl de Uphorik Linn`s beste universele Phono-pre is. Anders gezegd: de Uphorik kan zich buiten het Linn territorium begeven. Als analogie kan men de verhouding tussen deze twee voortrappen in digitale zin vertalen naar een Red Book specialist zoals de vroegere Linn CD12 versus een hoogwaardige omnivoor zoals de Linn Unidisk 1.1. Met de Uphorik zal men beduidend vrijer zijn in de elementkeuze maar ook in het `fine-tunen` van oudere Linn aftasters. Een Troika of Arkiv zal zich weliswaar goed kunnen uiten met een Urika maar zo`n klassieke Linn groefspeurneus heeft in feite afwijkende afsluit-wensen ten opzichte van de hedendaagse Akiva. De Uphorik is net als de Urika zuiver dual-mono opgebouwd.
(Foto: Linn)
Het meest opmerkelijke aan de Uphorik zijn de XLR ingangen waarmee men een toonarm/aftaster-combo gebalanceerd kan aansluiten (de toonarmkabel moet dan voor elk kanaal per fase een eigen geleider hebben, apart van aarde en afscherming). MC aftasters zijn bijvoorbeeld puur symmetrische signaalbronnen en met een symmetrische ingang zou men daar nog meer uit moeten kunnen halen. Een absolute must is het niet maar Linn schijnt te vinden dat via de XLR ingangen het meeste uit de Uphorik wordt gehaald.
