Via enkele trappen bereiken we de zolder van Kasteel Limbricht. In de oude dakspanten zitten nog steeds houten pennen. Hoe kan het ook anders dat hier het verleden van Elektor ligt opgeslagen: in enkele stellingkasten staan alle jaargangen van het blad, dus ook het eerste exemplaar dat in 1961 uitkwam.
Baggen slaat een oude editie open en glimlacht. "Eén van onze bekendste rubrieken in de jaren zeventig en tachtig heette Het lek van Elektuur (de vorige naam van het blad, red). Deze rubriek bevatte correcties op eerder gepubliceerde schakelingen. In de loop der jaren zijn onze publicaties veel betrouwbaarder geworden. Ons laboratorium kreeg betere voorzieningen, en bovendien groeide de ervaring binnen ons team. De rubriek Het lek is dan ook begin jaren negentig opgedoekt."
Op de planken liggen ook vele kartonnen doosjes. 'Niet openen!', staat er op geschreven. Toch explosieven? Alsof het eeuwenoude Chinees porselein is, haalt Baggen een oude schakeling uit een doosje. "In de vierendertig jaar dat ik voor Elektor schrijf, heeft de techniek zich echt in razend tempo ontwikkeld", mijmert hij.
"Het blad was aanvankelijk bedoeld voor hobbyisten, maar tegenwoordig wordt het vooral door elektronicaspecialisten gelezen. Het draait nu vooral om microcontrollers: pc's ter grootte van een SD-kaart die de elektronica in een apparaat aansturen. Met onze publicaties bieden wij elektronicaontwerpers de kans te experimenten en hun kennis te verdiepen.
Het gebeurt regelmatig dat een ontwerper oudere Elektor-uitgaven raadpleegt om een oplossing voor een bepaald probleem te vinden. Vroeger lag dat wat gevoelig: op de redactie ging het verhaal dat veel ontwerpers Elektor in de la hadden liggen, verborgen voor het oog van de baas en collega’s. Nu ligt ons blad open en bloot op de werkbank, al is het maar ter inspiratie."
Over 'inspiratie' gesproken: is er ooit een apparaat op de markt verschenen met schakelingen die in Elektor gepubliceerd zijn? "Nou… nee, dat geloof ik niet", zegt Baggen. "Maar dan moet ik er meteen aan toevoegen dat we het gewoon niet weten. Kijk, wij publiceren meestal over een deelschakeling. Dat is slechts één onderdeel in een groter geheel. Als een fabrikant al één van onze ontwerpen zou willen gebruiken, dan ontwikkelt hij de schakeling waarschijnlijk door. Er heeft wel eens een Duitse versterkerfabrikant opgebeld – ik kan me de naam niet herinneren, nee, echt niet – met een heel specifieke vraag over een van onze eindversterker-ontwerpen. Ik beschouw dat maar als een compliment."
