De meest gebruikte phono-versterker is die welke geschikt is voor het aansluiten van MM (moving magnet) elementen. Deze elementen hebben een uitgangsspanning die ongeveer ligt tussen 2,5 en 7,5 mV (=duizendste volt).
De tweede vorm is de MC (moving coil) versterker. In wezen is deze versterker gelijk aan de bovenstaande, met dat verschil dat MC elementen nog minder spanning af geven. De waardes liggen tussen de 0,1 en 0,7 mV voor low output types tot 2,5 mV voor high output types.
Een phono-versterker geschikt voor MM en MC
Een voorbeeld van een buizen phono-versterker (binnenkant)
Phono-versterkers worden gebouwd met buizen (vrijwel alleen MC), transistoren (discrete schakelingen), op-amps (geïntegreerde schakelingen) of een combinatie van genoemde componenten. De schakelingen werken zonder uitzondering in klasse A.
Een "opengewerkte" phono-versterker
Phono-versterkers moeten extreem ruisarm zijn en mogen geen last ondervinden van strooivelden van in de buurt staande transformatoren (b.v. trafo’s in eindversterkers). De eigen voeding is daarom vaak extern van een phono-versterker of men gebruikt batterijen. Zeker voor de MC versterkers geldt dat eigen ruis of brom uit den boze is, de spanningen waarmee wordt gewerkt zijn immers minimaal. De uitgangsspanning van de meeste losse phono-versterkers ligt tussen de 0,25 en 1 Volt. Meer dan genoeg om een normale versterker zonder phono-ingang op lijnniveau aan te sturen. In versterkingsfactor uitgedrukt versterkt een MC versterker ongeveer 1500 maal (=63 dB) en een MM versterker 200 (=46 dB) maal.
De printplaat van een phono-versterker
