Het jaar 2024 was een jaar met veel opvallende releases. Daar kan aan bijna het eind dan het nieuwe album van Soap&Skin toegevoegd worden. Torso is een coveralbum, dat helemaal naar de hand van Soap&Skin gezet wordt.

De Keuze van Kroese is een (semi-)wekelijkse rubriek van Menno Bonnema. Op vrijdag bespreken we een nieuw muziekalbum (lp, cd of bluray audio) getipt door (online) platenzaak Kroese – kroese-online.nl.

Soap&Skin

Lang gezocht naar een geschikt kerstalbum: het moet toch een beetje gezellig blijven in de resterende donkere dagen rond de kerst. Ben op zoek gegaan naar iets Sufjan Stevens-achtigs, toch de man die wat mij betreft de mooiste kerstachtige muziek maakt de laatste jaren. Maar toen stuitte ik op iets heel anders. Of dit nou echt kerstmuziek te noemen valt, mag betwijfeld worden, maar bij mij bracht het toch de juiste vibes naar boven...

Waar hebben we het dan over? Het nieuwe album van Soap&Skin: Torso. Op de valreep het zoveelste originele album dat in 2024 uitgekomen is, wat een heerlijk muzikaal jaar is het toch. Op de hoes prijkt een beeldhouwwerk van steen, het tweede album deze maand met zo’n afbeelding. Ook op de hoes van Songs of a Lost World van The Cure prijkt een ‘sculptuur’. Bij die van Soap&Skin kun je, als je goed kijkt (op de hoes had ik het niet gezien, pas bij de afbeelding online), bij het middenrif van de torso ook een opgeplakt, gebroken, zwart-wit gezicht ontwaren. Een prachtig kunstwerk. Verdere gelijkenissen met het laatste album van The Cure zijn er niet echt te ontdekken, behalve dan dat ook deze plaat van ongekende schoonheid is. Een andere overeenkomst die je zou kunnen benoemen is dat The Cure terugvalt op haar geluid van de jaren tachtig. Soap&Skin valt terug op bestaande nummers, we spreken hier dus van een volledig coveralbum.

Soap&Skin is de bandnaam van het enige bandlid Anja Franziska Plaschg. Geboren in Oostenrijk, opgegroeid op een varkensboerderij om daarna naar de grote stad te verhuizen, zijnde Wenen. Op zestienjarige leeftijd ging ze daar studeren aan de Academy of Fine Arts. Op haar achttiende stopt ze daar weer mee om zich volledig op de muziek te richten. Vanaf haar zesde speelt ze al piano, op haar veertiende begint ze ook viool te leren spelen. Als ze dan zich eenmaal helemaal op de muziek heeft gericht, verschijnt in hetzelfde jaar (2008) nog een EP van haar hand (Untitled). Het jaar daarop volgt al meteen haar debuutalbum, Lovetune for Vacuum. In haar geboorteland scoort het album gelijk goed, het buitenland volgt later ook met enthousiaste reacties. Vergelijking met Cat Power, Björk, Kate Bush en zelfs Nico (van The Velvet Underground) duiken al snel op en die verwijzingen kom je later regelmatig tegen. In 2012 volgt het album Narrow, daarna blijft het zes jaar stil voordat From Gas to Solid verschijnt. De artieste heeft zich inmiddels meer op haar acteercarrière gericht. From Gas to Solid krijgt weer zeer positieve commentaren. En nu weer zes jaar later volgt dan het coveralbum Torso.

Is een coveralbum meestal een verbloeming van opgedroogde inspiratie? Niet per se denk ik. En in het geval van Soap&Skin zeker niet, voeg ik daar meteen aan toe. De keuze van de covers verraadt al een brede kijk op de popmuziek en de verschillende genres van de betreffende artiest. En de manier waarop Soap&Skin de oorspronkelijke nummers ‘verbouwt’ laat horen dat hier niet over één nacht ijs is gegaan. En dat is ook op een andere manier te bewijzen, want een aantal nummers speelt Soap&Skin al jaren live. Op YouTube zijn live-versies van ‘Girl Loves Me’ van David Bowie (zie video) en van bijvoorbeeld ‘Pale Blue Eyes’ van (jawel) The Velvet Underground te vinden. Die versies dateren alweer van zes jaar geleden (wat is dat toch met zes?).

Wat opvalt is hoe goed Soap&Skin de betreffende nummers naar haar toe weet te trekken. Het album opent trouwens met een cover van Sufjan Stevens, jawel: toeval bestaat weer eens niet. ‘Mystery of Love’ wordt omgetoverd naar een prachtige ballad met stemmig cello- en trompetgeluid. Bij ‘God Yu Tekem Laef Blong Mi’ van Hans Zimmer denk je bij een IJslandse kerkdienst beland te zijn waarbij Björk samensmelt met Sigur Rós. En dan de versie van Lana Del Rey’s Gods and Monsters…intens, beklemmend. Nou ja, wellicht niet echt de lichte kerstmuziek die we gewend zijn, maar stemmig is het wel en het zorgt ervoor dat je enorm geconcentreerd zit te luisteren. ‘Voyage, Voyage’ van Desireless verandert in een intense versie waarbij de weemoedige sfeer ervan af druipt. En ja, hier hoor je ook de invloed van een Sinead O’Connor op de momenten dat Soap&Skin vel uit haalt. Het is prachtig allemaal en op een bijzonder originele manier gedaan. 

Muziek: 8
Klank cd: 8,5
Label: PIAS
Speelduur: 57min. 22 sec.
Te bestellen bij Kroese-Online