Paris Paloma debuteert met Cacophony op 23-jarige leeftijd met een geweldig album, dat indruk maakt door zijn muzikale veelzijdigheid, prachtige teksten en een zeer volwassen geluid. Een nieuw toptalent, dat kan bijna niet anders.

De Keuze van Kroese is een (semi-)wekelijkse rubriek van Menno Bonnema. Op vrijdag bespreken we een nieuw muziekalbum (lp, cd of bluray audio) getipt door (online) platenzaak Kroese – kroese-online.nl.

Paris Paloma

Het kan snel gaan met de doorbraak van een artiest tegenwoordig. Scoor een TikTok-hit en je naam gaat binnen no time viraal. Dat overkwam ook de toen 22-jarige Paris Paloma, uit het Engelse Derbyshire (dichtbij Manchester gelegen) afkomstig. Met ‘labour’ (alle titels van de songs op het album zijn geschreven zonder hoofdletter) ging het helemaal los. Het nummer is een statement over de tegenstrijdige verwachtingen die worden gesteld aan vrouwen in heteroseksuele relaties. Het is een prachtige song met daarin een niets verhullende tekst: ‘You make me do too much labour’, de taken tussen vrouw en man in een relatie zijn vaak nog steeds onevenwichtig verdeeld.

Er zijn natuurlijk veel onehitwonders op TikTok te vinden, maar Paris Pamola maakt op haar album Cacophony snel duidelijk dat we hier te maken hebben met een bijzonder talent. Al voordat ze met ‘labour’ viraal ging, was Pamola met producer Justin Glasco de studio ingegaan om te gaan werken aan een volledig album dat veel meer moest gaan worden dan een ‘succesje’ op social media. Het album dat dat opgeleverd heeft is een – voor een debutante – ongekend volwassen en veelzijdig klinkend geheel.

Het is bijna onvoorstelbaar hoe Paloma zo zelfverzekerd zingt op de vijftien songs van het album. Volwassen in de zin van de muzikale invulling, maar vooral in de teksten. Die zijn werkelijk prachtig, zeer persoonlijk en gaan ergens over; feministische thema’s, door haar zeer persoonlijke benadering prachtig verwoord.

Het album opent met ‘my mind (now)’ acapella en vrij kalm, maar barst op een gegeven moment los. Volgt nu een kakofonie aan geluiden? Niet in de zin van veel ‘lawaai’, wel in de zin van een zeer gevarieerd gezelschap aan songs, maar liefst vijftien in totaal dus – die je bijna een uur lang in vervoering weten te brengen. Zelf noemt Paris Pamola steevast Florence and the Machine en Hozier als belangrijkste inspiratiebronnen. Ik zat zelf constant te denken aan wie haar stem mij die hele tijd deed denken. Pas halverwege het album schoot het me te binnen: die van wijlen Dolores O’Riordon van The Cranberries, maar dan gelukkig zonder het gejodel er tussendoor…

Het kost je niet veel tijd om te ontdekken hoe goed het album Cacophony is. Al bij het tweede nummer ‘pleaser’ wordt de lat erg hoog gelegd. Het nummer heeft een adembenemende sfeer en doet in de verte een beetje denken – qua die sfeer dan – aan het nummer ‘Cardinal’ van Kacey Musgraves.  Bij de derde song ‘his land’ weet je het zeker: Paris Paloma moet wel een uitzonderlijk talent zijn. Toen ik dit liedje voor het eerst hoorde, dacht ik met de nieuwste song van Billie Eilish te maken had. Een beetje diezelfde donkere, ingetogen sfeer. Maar dit is dus de nieuwe ster: Paris Paloma. Jammer dat ik haar concert begin september in Paradiso heb gemist.

Muziek: 9
Klank: 8
Label: Nettwork Music Group
Speelduur: 56 min 09 sec
Te bestellen bij Kroese-Online