Begin dit jaar bezocht ik voor de tweede keer het hoofdkantoor en productieruimte van de Engelse kabelfabrikant The Chord Company. Van mijn eerdere bezoek is ook een verslag op HiFi.nl verschenen daarom kan en wil ik me nu vooral richten op de uitstekende en vooral zeer verhelderende demonstratie met de nieuwe Tuned ARAY kabels die commercieel directeur Alan Gibb en technisch directeur Nigel Finn me tijdens het bezoek gaven.
Een rondje door de fabriek leert dat er sinds mijn bezoek in 2005 eigenlijk niet zo heel veel is veranderd bij The Chord Company. Natuurlijk maken ze niet meer dezelfde kabels: in acht jaar hebben de dame - de ex-vrouw van Naim directeur Paul Stephenson, Sally Gibb, is algemeen directeur en oprichter van het bedrijf - en heren van The Chord Company een aantal belangrijke veranderingen en innovaties binnen het kabelassortiment doorgevoerd.
Maar het bedrijf, de mensen en de aandacht die ze aan de productie en de geluidskwaliteit van de kabels besteden lijken nagenoeg onveranderd. Nog steeds worden nagenoeg alle kabels met de hand geassembleerd, getest en verpakt in Amesbury. Wel zie ik her en der nieuwe machines staan die het gemakkelijker maken om de toleranties binnen de uiterst nauwe grenzen te houden.
Na de korte tour door de fabriek wordt ik meegenomen naar de luisterruimte, waar ze me onder de voorwaarde van strikte geheimhouding - in ieder geval tot eind februari 2013 - een paar nieuwe kabels willen demonstreren. Om een goed beeld te krijgen van het niveau van de oude kabels passeert eerst zowat de complete lijn interconnects en luidsprekerkabels de revue.
Net zoals bij mijn vorige bezoek zijn de verschillen steeds duidelijk hoorbaar. Toch altijd fijn als een kabelmerk een duidelijk eigen klanksignatuur heeft en die met het stijgen van de prijzen steeds verder weet te verfijnen. We eindigen met het inmiddels 'oude' topmodel, de Sarum (de versie zonder Tuned ARAY technologie!). Voor je beeldvorming, een analoge Sarum interconnect kost op een haar na 2000 euro. Geen misselijke jongen derhalve, en een kabel die alom geroemd wordt om zijn bijzondere prestaties.
Maar dan maakt Alan een zijsprong. De digitale Sarum interconnect tussen het Sony loopwerk en de Naim DAC wordt vervangen door een Signature Digital (op het moment van schrijven 425 euro). Een leuke vergelijking aangezien ik deze kabel zelf ook gebruik tussen mijn Squeezebox Touch en Naim DAC. De muziek wordt weer gestart en Ray LaMontagne zingt over de 'Trouble' in zijn leven. Het nummer opent met een elektrische basgitaar op het rechterkanaal. Verdomd, het plukken aan de snaren is nu nog beter te volgen? Ook Ray's stem krijgt net wat meer body en laat meer microdetail horen. Speelt deze kabel hier een vier keer duurder model weg? Nigel Finn kan een glimlach niet onderdrukken bij het zien mijn verwarde blik. Hij had deze reactie kennelijk al verwacht.
"Wat je nu hoort is de Tuned ARAY techniek die we onlangs in de Sarum lijn hebben geïntroduceerd, maar dan toegepast op een kabel uit een lagere prijsklasse. Toen wij voor het eerst hoorden hadden we ongeveer dezelfde reactie als jij daarnet," zegt Nigel met een twinkeling in zijn ogen. "Het was zelfs voor ons een complete verrassing om te horen hoe de Tuned ARAY techniek kabels compleet kan transformeren, en hoe verrassend dat uitpakt bij de onze minder kostbare kabels."
Ter vergelijk luisteren we ook nog naar de Signature Digital zonder Tuned ARAY technologie, de kabel die ik zelf al jaren tot grote tevredenheid gebruik. De verschillen tussen beide kabels zijn niet subtiel, verre van zelfs. De originele Signature Digital was al een kabel die de meeste concurrenten - ik heb ze natuurlijk niet allemaal kunnen beluisteren - het nakijken wist te geven, maar nu klinkt diezelfde kabel in vergelijking met de Tuned ARAY versie alsof hij van prikkeldraad is gemaakt. De laatste restjes digitale hardheid zijn vakkundig uitgewist en het geluidsbeeld trekt volledig open.
Let op, ik heb het hier enkel over het verschil tussen twee digitale kabels, de rest van de set is onveranderd gebleven! Die middag luisterden we ook naar andere kabels met Tuned ARAY technologie, en steeds was het verschil weer overdonderend. Are the musicians playing better or worse? is waarschijnlijk de meest gestelde vraag tijdens luistersessies bij The Chord Company, en het antwoord hierop luidt die middag steevast bevestigend, steeds als we de volgende stap in de kabelhiërarchie nemen klinkt het alsof de muzikanten weer beter op elkaar ingespeeld zijn.
De toegenomen openheid van het geluidsbeeld, het beter uit elkaar halen van de individuele instrumenten en de aanzet van iedere toon die steeds scherper wordt afgebakend, het is blijkbaar allemaal het gevolg van een geheime, maar volgens Nigel ogenschijnlijk simpele, verandering in de kabelgeometrie. Er restte mij nog maar één vraag: wanneer kan ik deze kabels thuis beluisteren?
