De zegeningen van mobiele telefonie, denk ik bij mijzelf als ik met mijn neus voor de Amsterdamse flat van Nico sta en het huisnummer noch de ingang kan vinden. Zwaaiend staat Nico op de galerij, ik blijk nog geen 100 meter meer af te hoeven leggen. Boven word ik hartelijk begroet door mijn gastheer. Nico blijkt een begin veertiger te zijn, helemaal gek van muziek en van zijn installatie. Twee liefdes die we delen, waardoor het ijs snel breekt en we elkaar meer te vertellen hebben dan in één avond te vatten is.
Nico bewoont een flat met een riant uitzicht. In de zomer ziet hij alleen maar groen, terwijl hij niet al te ver naar zijn werk hoeft te reizen. De flat is modern ingericht, zonder te vervallen in een kille en afstandelijke sfeer. Dat er overal kaarsen branden helpt daar natuurlijk bij. Opvallend dat Nico geen stoel of bank heeft staan op de te verwachten hot spot. “Dat hoeft niet bij deze installatie, waar je ook zit, je zit altijd goed”, zijn de woorden van Nico als ik er iets over opmerk.
Nico woont alleen en is gezegend met, zoals hij het uitdrukt, twee waanzinnige dochters van bijna 13 en bijna 12. Hij heeft een hele lieve vriendin, maar voelt er niets voor om te gaan samenwonen. Hij hecht aan zijn vrijheid en bovendien brengt hun werk met zich mee dat ze allebei in een andere stad wonen en op onregelmatige tijden in ploegendienst moeten werken. Het geeft Nico alle ruimte om te genieten van zijn muziek en zijn installatie. Vooral omdat de woningen goed geïsoleerd zijn naar de buren aan de zijkanten. De bovenbuurvrouw is slechthorend en met de benedenbuurvrouw heeft hij de afspraak haar te waarschuwen als Nico een avondje wil “knallen”. Als Nico niet naar zijn set kan luisteren is hij aan het werk als lading inspecteur. Verantwoordelijk voor de juiste belading van tankers voor olie en gas.
