Quad 11L2 luidsprekers

Wanneer men de naam Quad en het woord luidspreker hoort zal men in eerste instantie denken aan één van de twee ESL type’s van Peter Walker, op wiens F.R.E.D. ontwerp (Full Range Electrostatic Doublet) de huidige Quad ESL-lijn nog altijd voortborduurt.

Gezien de zeer geliefde Quad ESL`s niet in ieders budget of interieur passen is men zich bij dit 71 jaar oude bedrijf op een gegeven moment ook gaan richten op het ontwikkelen van een conusluidsprekerlijn genaamd de L-Series. Het eerste conustype was de 10L, een compacte monitor die door Spendor werd gebouwd en in luxe fineersoorten als Yew (Taxus) verkrijgbaar was. Later besloot men bij Quad om zelf een complete L-lijn met zowel compacte als vloerstaande modellen te ontwikkelen. De 11L werd met name in Groot-Brittannie al gauw een geliefde weergever. Uit de onlangs geïntroduceerde L2-lijn die van de 9L2 micromonitor tot de 22L2 vloerstaander loopt werd daarom de 11L2 gekozen voor deze recensie.

11L2

In de witte kartonnen doos bevonden zich twee stoffen zakken met vetersluiting met daarin de twee weergevers. Men heeft bij Quad (IAG) voor deze verpakkingsmethode gekozen omdat de Quad L-serie uitsluitend in hoogglanslak wordt afgewerkt. Uit de zakken kwamen twee in klassiek Engels `Rosewood` gefineerde 11L2`s tevoorschijn. De hoogglanslak was bij beide weergevers zowel op de grote vlakken als op de afgeronde randen perfect egaal afgewerkt. Terwijl veel collega`s bij een `pianolak` afwerking voor een zwarte achterzijde kiezen is Quad voor een rondom gefineerde kast gegaan. Klasse. Elke 11L2 klankkast heeft een af fabriek gemonteerde voetplaat die in hoogglans zwarte lak is afgewerkt en van vier rubberen antislip voetjes is voorzien. Zowel de mid/laag unit als de hoogfrequent unit hebben een lichtmetalen chassis en ze zijn met Torx schroeven bevestigd. De 12,5 centimeter carbon-fibre conus van de mid/laag unit is van een (afgeronde) meebewegende faseplug voorzien.

De hoogfrequent unit heeft een 2,5 centimeter `silk dome` membraan en een frontplaat die aan de flanken van uitstulpingen is voorzien, wat ongetwijfeld is gedaan om het afstraalpatroon te modificeren en diffractieverschijnselen op de baffle te reduceren. De afneembare grille is rond een stevig frame opgebouwd en wordt door middel van bescheiden ogende kunststof pluggen met de kast verbonden (die zijn daarom nauwelijks zichtbaar wanneer de 11L2 zonder grille wordt gebruikt). Onder de units is het Quad-logo in sierlijke gouden letters aangebracht. De klankkast is vervaardigd uit 25 en 15 millimeter dik MDF wat in combinatie met het hardhoutfineer en de pianolak resulteert in een solide constructie. Aan de achterzijde bevinden zich vier mooi ogende en vergulde bi-wire connectoren (met afgedopte 4mm banaanentree`s) en twee in verticale opstelling gemonteerde basreflexpoortjes. Het wisselfilter heeft een 6 dB per octaaf afvalverloop, aldus de importeur (Quad geeft in tegenstelling tot hun collega KEF weinig technische info).

Een dergelijk licht filterverloop is een goede optie wanneer de twee units van huis uit goed op elkaar aansluiten. De overnamefrequentie van het wisselfilter ligt op 2,2 kiloHertz. Het frequentiebereik loopt van 45 Hertz tot 28 kiloHertz en de gevoeligheid is 86 dB/W/m. De nominale impedantie is 6 Ohm maar het gemiddelde rendement van deze weergever maakt hem ook geschikt voor gebruik met kleinere versterkers (15-30 Watt). De afmetingen tellen 31 bij 19 bij 24,3 centimeter (HxBxD). Alle L2 modellen zijn leverbaar in vijf pianolak afwerkingen, te weten: kersen, rosewood, birdseye maple, zwart en zilver. Liefhebbers van `au naturel` hout; die optie bestaat helaas niet (wel bij het zusterbedrijf Wharfedale) maar Quad biedt met deze pianolak uitvoeringen een goed pallet aan hout- en laktinten zodat de L2 weergevers in veel decors goed zullen ogen.

Luisteren

De kakelverse 11L2`s werden aan een streng inspeelregime onderworpen (hoofdzakelijk met de bijzonder levendige Stockfisch CD Roadhouses And Automobiles van Chris Jones op repeat) zodat ze zich van hun beste kant konden laten horen. De frontjes bleven tijdens de luistersessies in de doos. Toen de 11L2`s los waren gespeeld werd de Opus 3 LP Spirit And The Blues van Eric Bibb uit de platenkast gehaald om de track `In My Fathers House` af te tasten. De door Bibb subtiel bespeelde akoestische gitaar kwam met een rijke tonaliteit maar ook op expressieve wijze naar voren, met duidelijke plukken en slide`s. De (voet-) stomps kwamen vrij droog en bescheiden over maar bleven gedurende de track goed hoorbaar. De handklappen werden op aardig plastische wijze en met een goede weergave van de samengeperste lucht tussen de handpalmen gepresenteerd. Erib Bibb`s stem kwam met een goede presence naar voren terwijl de achtergrondzang met een duidelijke diepteafbeelding en differentiatie werd afgebeeld.

Wat echter meer opviel was dat elke zanger van de groep met een uitstekende tonale weergave naar voren kwam en tegelijkertijd met `body` werd gepresenteerd, iets wat men van meer kostbare weergevers zou verwachten. Het geheel klonk uitgewogen en werd met een tamelijk groot stereobeeld afgebeeld. De 11L2`s wisten deze muziek met veel souplesse en autoriteit weer te geven waarbij deze luchtige Opus 3 opname (met veel ruimtelijke informatie) goed werd vertolkt. Het grappige is dat de weergave van de 11L2 niet direct op dat van de Quad electrostaten lijkt maar dat ze wel een soort `Quad karakter` hebben in de zin van een uitstekende tonale weergave en een ontspannen presentatie. Wat betreft het beluisteren van Quad ESL`s, doe dat alleen wanneer zowel het budget als de woonsituatie dat toelaten want voor veel mensen zal de ervaring totaal verslavend werken. U bent dus gewaarschuwd.

Van de Kristin Hersch LP Hips And Makers (4AD, UK) werd de track `Your Ghost` gedraaid, mede om de weergave van de frame-drum die in deze track voorkomt te beluisteren. De stem van Kristin Hersch kwam uitgewogen over en werd zonder een spoortje `sibillance glare` of randje weergegeven. De met plectrum bespeelde akoestische gitaar kwam op zowel plastische als transparante wijze naar voren waarbij de greepwisselingen tonaal goed waren  gedifferentieerd. De cello klonk lekker sonoor en het strijkspel werd met de juiste hoeveelheid `bloom` weergegeven. Michael Stipe`s zang kwam droog en direct over. De lage erupties van de grote frame-drum klonken luchtig en waren af en toe zelfs even voelbaar. Voor alle duidelijkheid; het gaat hier om een laagfrequent geluid wat beter uit de verf komt met fullrange weergevers maar de slagen en de bewogen lucht waren met deze mini`s desondanks goed merkbaar.

Gezien deze compacte weergevers lieten weten dat ze graag met lage tonen spelen werd de LP US van Peter Gabriel uit de platenkast gehaald om de track `Digging In The Dirt` te beluisteren. De basgitaar klonk soepel en kwam tonaal sterk naar voren terwijl de drums op droge en iets ingehouden wijze werden weergegeven. Ritmisch gezien was de percussieweergave van de bovenste plank. De synthesizer-geluiden werden mooi ruimtelijk afgebeeld en Peter Gabriel`s zang klonk tonaal uitgewogen. Zijn stem werd gedurende de track met een duidelijke focus afgebeeld en tijdens de rauwe vocale uithalen bleef het bedoelde gevoel van drama steeds intact wat zorgde voor een meeslepende weergave. De zware pulserende geluiden van de `synthbas` bleven opmerkelijk goed onder controle (complimenten aan de ontwerpers). De diepste grommen waren tonaal goed te volgen maar kregen geen echte `push` mee. Toch kwam het dreigende karakter van deze geluiden
goed uit de verf.

Van Keb` Mo`s gelijknamige debuut-LP werd de track `Am I Wrong?` beluisterd. Bij de met slide en staccato gespeelde akoestische gitaar kwamen zowel de klankkast als het snarenspel op gedetailleerde wijze naar voren. Tonaal gezien klonk ook hier de gitaar weer uitstekend waarbij de slide-uithalen lekker expressief `gritty` werden weergegeven. De typische hese stem van Keb` Mo kwam goed uit de verf met een meer laid-back presentatie en een wat kleinere afbeelding dan met de Monitor Audio Studio 2SE. De handklappen werden mooi los afgebeeld en kwamen met een duidelijke handpalm-smak naar voren. De stompbox klonk vrij solide maar werd wel wat te `buikig` en rond weergegeven. De 11L2`s hielden het geheel goed bij elkaar met een opvallend coherente en soepele weergave. De volgende track, `Come On In My Kitchen` klonk flink stevig, in feite net wat té stevig in het hoge laag. Toch kwam het geheel niet rommelig over want ook hier werd de muziek op ontspannen en overzichtelijke wijze gepresenteerd. De compacte modellen uit de KEF IQ lijn bieden wellicht een wat meer directe en slanke weergave in het hoge laag (met hun Uni-Q concept benaderen ze ook enigszins het puntbron systeem van de latere QUAD ESL`s) maar voor de 11L2 weergave (met name het tonale aspect) valt heel wat te zeggen. Het gemak waar QUAD altijd zo geliefd om is geweest is dan ook duidelijk aanwezig bij QUAD`s kleine conusweergevers.

Conclusie

Deze pianogelakte gentleman`s lieten tijdens de luistersessies weten dat ze hun neus (oftewel hun drivers) niet ophalen voor stevige of complexe muziek. De `build quality` liegt er niet om; van de perfect afgewerkte hoogglanslak tot de hightech drivers en de hoogwaardige aansluitklemmen bieden deze weergevers zeer veel waar voor hun geld. De 11L2`s weten de luisteraar te boeien met een tonaal rijke en expressieve weergave zonder dat er stress optreed. Een streling voor oog en oor, dus. Eerst zelf luisteren blijft ons devies, voor wat betreft de geboden kwaliteit wordt de QUAD 11L2 warm aanbevolen.

Importeur QUAD:
Transtec B.V.
www.Transtec.nl
010-4147055

Paarprijs:
QUAD 11L2: 550 euro