De kakelverse 11L2`s werden aan een streng inspeelregime onderworpen (hoofdzakelijk met de bijzonder levendige Stockfisch CD Roadhouses And Automobiles van Chris Jones op repeat) zodat ze zich van hun beste kant konden laten horen. De frontjes bleven tijdens de luistersessies in de doos. Toen de 11L2`s los waren gespeeld werd de Opus 3 LP Spirit And The Blues van Eric Bibb uit de platenkast gehaald om de track `In My Fathers House` af te tasten. De door Bibb subtiel bespeelde akoestische gitaar kwam met een rijke tonaliteit maar ook op expressieve wijze naar voren, met duidelijke plukken en slide`s. De (voet-) stomps kwamen vrij droog en bescheiden over maar bleven gedurende de track goed hoorbaar. De handklappen werden op aardig plastische wijze en met een goede weergave van de samengeperste lucht tussen de handpalmen gepresenteerd. Erib Bibb`s stem kwam met een goede presence naar voren terwijl de achtergrondzang met een duidelijke diepteafbeelding en differentiatie werd afgebeeld.
Wat echter meer opviel was dat elke zanger van de groep met een uitstekende tonale weergave naar voren kwam en tegelijkertijd met `body` werd gepresenteerd, iets wat men van meer kostbare weergevers zou verwachten. Het geheel klonk uitgewogen en werd met een tamelijk groot stereobeeld afgebeeld. De 11L2`s wisten deze muziek met veel souplesse en autoriteit weer te geven waarbij deze luchtige Opus 3 opname (met veel ruimtelijke informatie) goed werd vertolkt. Het grappige is dat de weergave van de 11L2 niet direct op dat van de Quad electrostaten lijkt maar dat ze wel een soort `Quad karakter` hebben in de zin van een uitstekende tonale weergave en een ontspannen presentatie. Wat betreft het beluisteren van Quad ESL`s, doe dat alleen wanneer zowel het budget als de woonsituatie dat toelaten want voor veel mensen zal de ervaring totaal verslavend werken. U bent dus gewaarschuwd.
Van de Kristin Hersch LP Hips And Makers (4AD, UK) werd de track `Your Ghost` gedraaid, mede om de weergave van de frame-drum die in deze track voorkomt te beluisteren. De stem van Kristin Hersch kwam uitgewogen over en werd zonder een spoortje `sibillance glare` of randje weergegeven. De met plectrum bespeelde akoestische gitaar kwam op zowel plastische als transparante wijze naar voren waarbij de greepwisselingen tonaal goed waren gedifferentieerd. De cello klonk lekker sonoor en het strijkspel werd met de juiste hoeveelheid `bloom` weergegeven. Michael Stipe`s zang kwam droog en direct over. De lage erupties van de grote frame-drum klonken luchtig en waren af en toe zelfs even voelbaar. Voor alle duidelijkheid; het gaat hier om een laagfrequent geluid wat beter uit de verf komt met fullrange weergevers maar de slagen en de bewogen lucht waren met deze mini`s desondanks goed merkbaar.
Gezien deze compacte weergevers lieten weten dat ze graag met lage tonen spelen werd de LP US van Peter Gabriel uit de platenkast gehaald om de track `Digging In The Dirt` te beluisteren. De basgitaar klonk soepel en kwam tonaal sterk naar voren terwijl de drums op droge en iets ingehouden wijze werden weergegeven. Ritmisch gezien was de percussieweergave van de bovenste plank. De synthesizer-geluiden werden mooi ruimtelijk afgebeeld en Peter Gabriel`s zang klonk tonaal uitgewogen. Zijn stem werd gedurende de track met een duidelijke focus afgebeeld en tijdens de rauwe vocale uithalen bleef het bedoelde gevoel van drama steeds intact wat zorgde voor een meeslepende weergave. De zware pulserende geluiden van de `synthbas` bleven opmerkelijk goed onder controle (complimenten aan de ontwerpers). De diepste grommen waren tonaal goed te volgen maar kregen geen echte `push` mee. Toch kwam het dreigende karakter van deze geluiden
goed uit de verf.
Van Keb` Mo`s gelijknamige debuut-LP werd de track `Am I Wrong?` beluisterd. Bij de met slide en staccato gespeelde akoestische gitaar kwamen zowel de klankkast als het snarenspel op gedetailleerde wijze naar voren. Tonaal gezien klonk ook hier de gitaar weer uitstekend waarbij de slide-uithalen lekker expressief `gritty` werden weergegeven. De typische hese stem van Keb` Mo kwam goed uit de verf met een meer laid-back presentatie en een wat kleinere afbeelding dan met de Monitor Audio Studio 2SE. De handklappen werden mooi los afgebeeld en kwamen met een duidelijke handpalm-smak naar voren. De stompbox klonk vrij solide maar werd wel wat te `buikig` en rond weergegeven. De 11L2`s hielden het geheel goed bij elkaar met een opvallend coherente en soepele weergave. De volgende track, `Come On In My Kitchen` klonk flink stevig, in feite net wat té stevig in het hoge laag. Toch kwam het geheel niet rommelig over want ook hier werd de muziek op ontspannen en overzichtelijke wijze gepresenteerd. De compacte modellen uit de KEF IQ lijn bieden wellicht een wat meer directe en slanke weergave in het hoge laag (met hun Uni-Q concept benaderen ze ook enigszins het puntbron systeem van de latere QUAD ESL`s) maar voor de 11L2 weergave (met name het tonale aspect) valt heel wat te zeggen. Het gemak waar QUAD altijd zo geliefd om is geweest is dan ook duidelijk aanwezig bij QUAD`s kleine conusweergevers.
