Het is alweer een flinke tijd geleden dat David Gilmour zijn derde solo-album uitbracht. Nu is nummer vier daar: Rattle That Lock. De krasse zestiger schreef het album samen met zijn vrouw Polly Samson en nam het hele album op in zijn eigen studio. Nog geen jaar nadat het ‘verlate’ afscheidsalbum van zijn oude band Pink Floyd uitkwam, gaat Gilmour met deze plaat weer meer richting de atmosferische rock. Iets waar fans van zijn oude band en solowerk ongetwijfeld blij mee zullen zijn.



Het heeft de 69-jarige Gilmour een periode van negen jaar gekost om na On An Island met een nieuw soloalbum te komen. Na dat album, dat goed in elkaar zat maar achteraf beschouwd niet de spanning opleverde waardoor de plaat na jaren nog steeds veelvuldig uit de luidsprekers van menig fan schalt, was er natuurlijk het Pink Floyd afscheidsalbum The Endless River uit 2014. Feitelijk overblijfselen van opnames na het bekende Floyd-album uit 1994, dat met de overleden toetsenist en Davids vriend Richard Wright in gedachten een dubbel memoriam vormde. 



Hoewel je Rattle That Lock als soloalbum moet beoordelen, ontkom je niet aan vergelijkingen met de afsluiter van het era dat Pink Floyd heet. Mede dankzij de uitspraak van Gilmour dat dit zijn beste werk ooit is, en de flinke referentie door het marketingteam van het platenlabel naar de wereldberoemde band door het benadrukken van Gilmour als ‘The voice and guitar of…’ . De verwachtingen voor het uitkomen van Rattle That Lock varieerden tussen –alweer- een rustige en misschien ook niet zo spannende plaat die in lijn staat met On An Island of The Endless River en juist meer de spannende kant op met een dikke knipoog naar het betere werk uit de flinke carrière van David Gilmour.