Boven op de zolder is de studio van Marijn Kooy. Hier vindt het monteren, het masteren en de post-productie plaats. Momenteel werkt hij aan een album van de jazzy Amerikaanse R&B-zangeres Sara Marie Young. Hij mixt op een computer, niet op een mengpaneel. “Van die workflow hou ik.”
Marijn regisseert zijn artiesten eerder dan dat hij ze dirigeert, zegt hij. “Ik ben van het bijsturen. Net als een filmregisseur ga ik ervan uit dat de acteurs beter zijn in acteren dan ik.”
Achter de computer staan KS digital speakers, de hele ruimte is afgewerkt met akoestische panelen. “Je kunt voor een ton aan apparatuur hebben, zonder die panelen heb je er niks aan.” In een rekje staan cd’s van divers pluimage: van Nina Simone tot Stereophonics, van Rian de Waal tot Tony Overwater.
Kooy is net als Parlevliet een eclecticus, met lichte voorkeur voor klassiek en jazz. Maar veel muziek luistert hij niet. “Na een dag mixen en masteren kan ik even geen muziek meer horen.” Parlevliet luistert juist tijdens het werk liever niet naar muziek. Of alleen naar ‘hele donkere techno’. Naast het werk luistert ze veel muziek, heel veel. Liefst duikt ze diep in genres. Zoals nu de horrorsoundtracks. “Ben bij de jaren zeventig begonnen.”
Waar ze die obscure muziek haalt, wil Marijn weten. “Via Spotify en als ik het echt wil hebben, bestel ik het via internet op vinyl, bijvoorbeeld uit Amerika.”
Ja, dat is weer het grote voordeel van zijn manier van werken, lacht Marijn. “Wij zijn altijd en overal meteen verkrijgbaar.”
