Ook al mag deze eindversterker op grond van het uiterlijk, de bouwkwaliteit en de specificaties dan ruimschoots boven de top van zijn prijsklasse scoren, het enige waar het uiteindelijk echt om gaat is dat hij klankmatig scoort. Na enig dubben besluit ik om op een zo hoog mogelijk niveau te beginnen en te kiezen voor een gebalanceerd op de AP100 aangesloten DPA-1 die op zijn beurt aangestuurd wordt door een gebalanceerd aangesloten bron, de Esoteric SA-10. De reden om met een digitale bron te beginnen wordt ingegeven door de gedachte dat het merendeel van de potentiële kopersgroep van deze eindversterker waarschijnlijk speelt met een digitale bron.
De AP100 staat in klasse A geschakeld wanneer ik de eerste SACD in de lade van de Esoteric plaats. Een kristalheldere Stockfisch opname van onberispelijke kwaliteit. Het gaat om het meest recente schijfje van Eugene Ruffolo; Even Santa Gets The Blues. Ik draai het bekende Baby, It’s Cold Outside waarin Eugene zijn vriendin Margaret Fiellin tracht over te halen om toch vooral binnen te blijven, bij hem en bij het knapperend brandende haardvuur. Veel transistorversterkers, zeker in het goedkopere segment, worden in mijn oren gekenmerkt door een weergave die vaak wat korreliger en stroever klinkt dan die van de gemiddelde buizenversterker. De Lyngdorf heeft dat absoluut niet en al vrijwel direct tijdens het beluisteren van dit kerstnummer - dat ook buiten de maand december prima te pruimen is - valt op dat ook de AP100 deze ongewenste eigenschap niet aan het geluid toevoegt. De stemmen van Eugene en Margaret blijven vloeiend en organisch zonder dat dit ten koste gaat van de puntige detaillering die in de opname geborgen ligt. Wat als tweede opvalt is het rustige, welhaast laidback te noemen karakter van de weergave. Zoals wel vaker het geval is lijkt daardoor de muziek langzamer te klinken. De stage is wat verder naar achteren geschoven dan ik gewend ben maar heeft zich tegelijkertijd nog in lichte mate verdiept.
Juist dat laatste aspect had ik niet verwacht en het wordt nog verder benadrukt wanneer ik de Habanera Fantasia uit Carmen draai. Een opname uit 2003 die door Paul Stubblebine opnieuw gemastered is met gebruikmaking van K2HD mastering. Het grote podium van het Broadway Theater in Tacoma WA USA wordt in zijn volle dimensies weergegeven. De castagnetten – prachtige microdynamiek - fel op de voorgrond, de strijkers verder naar achteren en ook de percussieve instrumenten worden elk op hun eigen duidelijk te definiëren plek geplaatst. De macrodynamiek in mijn grote ruimte blijft enigszins achterwege in die zin dat je niet echt opgeschrikt wordt. Daarin kan de combinatie niet tippen aan de gemiddelde grote buizenversterker. Ik speel hier met een luidspreker met een gevoeligheid van meer dan 90 dB en kan ten volle genieten van de toegevoegde waarde van klasse A. In klasse AB wordt het toch allemaal weer net wat minder involverend.
Voor een moeilijker aan te sturen luidspreker kan het echter noodzakelijk zijn om over te schakelen naar klasse AB. Wat overigens meevalt, is de warmteontwikkeling. Klasse A geeft altijd veel meer hitte dan klasse AB maar in dit geval blijft het alleszins binnen de perken. Toch blijft het advies om de AP100 rondom vrij op te stellen. Maar laat ik verder gaan met luisteren. K2HD mastering benadrukt de ambiance en dat is ook goed te horen in een gepassioneerde uitvoering van Autumn in Seattle door Tsuyoshi Yamamoto. De Japanse pianist maltraiteert zijn instrument welhaast en op sommige installaties is deze opname nauwelijks om aan te horen. De Lyngdorf in combinatie met de XTZ behouden het gepassioneerde karakter van de opname zonder dat deze uit de bocht vliegt. Waarmee hij een onweerstaanbare aantrekkingskracht krijgt.
