De fraaie Rebecca Pidgeon SACD The Raven (Chesky) verdween in de Xyron lade, waarna de track You Got Me werd beluisterd. Dankzij de meeslepende stemweergave was de breekbaarheid van Rebecca Pidgeon`s zang op geen enkel moment te verwarren met aarzeling. Sommige digitale schijfspelers laten haar zang te lijzig klinken, terwijl de SA15S2 het juist met de nodige zeggingskracht naar voren liet komen. Bij de twee akoestische gitaren kwamen de basgrommen lekker stevig en energiek over. Er was sprake van een royaal, open stereobeeld met niet alleen breedte maar ook voldoende diepteperspecief. In deze puur akoestische sessie zijn de muzikanten echt goed op stoom, wat de nieuwe Marantz SACD speler nog eens overtuigend onderstreepte.
Van het sterke Chris Thomas King album Red Mud (de originele Black Top uitgave, niet de verknoeide remaster-CD) werd de titeltrack beluisterd. Dat hakte er meteen in, en hoe. Zelden werden de rimshots hier zo snappy en schoon gehoord. Bij het National Steelguitar-spel kwam de kenmerkende metalige klank natuurlijk en zeer energiek over. De nasale zang van Chris Thomas King was moeiteloos verstaanbaar, zonder de sibillance-nadruk die het ongevraagd van veel spelers meekrijgt. De luide uithalen van zijn stem waren echter iets minder goed onder controle dan met de residentiële CD/DAC combo. Deze muziek en speler zijn elkaar blijkbaar op het muzikale lijf geschreven. Er werd dan ook lang, lekker luid en met een tevreden grijns naar deze schijf geluisterd.
Een beschadigde SACD (met zwaar gebutste laklaag en enkele krassen) werd als testcase ingezet om de uitleesgevoeligheid van het loopwerk op de proef te stellen. Het SACDM-10 loopwerk doorstond deze optische hindernis test moeiteloos. CD-R`s werden ook niet geweigerd. Dat betekent niet dat dit een alleseter is maar het lijkt in ieder geval geen overkritische speler te zijn. De SA-15S2 zal bij de meeste eigenaren vooral als CD-speler worden ingezet. Er werden dan ook veel mooie `Red Book` schijven gedraaid, waarbij de CD`s zich vaak van hun beste kant lieten horen. Dat kwam vooral duidelijk naar voren met het onvolprezen album Spirit Of Eden van de Britse formatie Talk Talk. De langzaam opbouwdende intro van de track I Believe In You kwam zeer ontspannen over en de immer droeve zangstem van Mark Hollis klonk behalve somber ook bewogen. Deze bijzondere muziek werd niet alleen weergegeven, de emotionele basis werd uitgedragen. Dat is een belangrijk verschil want anders is dergelijke muziek, hoe kraakhelder ook gepresenteerd, niets meer dan een knap stukje klankkunst.
Van de Stockfisch SACD BCQ First Impressions werd (in filterstand 2) het even korte als spannende Children`s Song 18 (chick Corea) beluisterd. Het samenspel van vibrafoon en harp klonk rijk en gloedvol terwijl de muzikale spanning tussen de vleugel en de staande bas zeer boeiend was om naar te luisteren. Deze BCQ sessie is in feite een studie in klank, pure diepe klank en zo werd het ook gepresenteerd met de SA15S2 als bron van de weergaveketen.
