Nadat Piet weer vertrokken was kon het grote schuiven beginnen. De ruimte waarin de redactie gevestigd is, doet bij gelegenheid ook dienst als luisterruimte. Zeker als er grote luidsprekers worden getest, klinkt de asymmetrische en redelijk goed gedempte redactieruimte beter dan onze nog niet helemaal voltooide luisterkamer. De Kensingtons bleken het beste te klinken als ze redelijk ver van de achterwand werden opgesteld. Ongeveer een halve meter gaf een goede balans tussen de volumineuze laagweergave en het mooi doortekende midden en hoog. Van enige kleuring (iets dat bij sommige hoornluidsprekers nog wel eens roet in het eten wil gooien) was geen enkele sprake.
(Foto: Jiri Büller)
Omdat behalve de luidsprekers ook de gehele installatie werd vervangen was het wat lastiger om op individuele kenmerken in te zoomen. Daarom zal de luisterimpressie betrekking hebben op het totale plaatje dat deze high-end-combinatie weet neer te zetten. Diverse muzieksoorten (letterlijk van Bach tot Rage Against The Machine) passeerden de revue.
Het is ongelooflijk wat het door sommigen als ouderwets bestempelde papieren conusmateriaal aan ongekleurd geluid kan voortbrengen. Lichtvoetig en pijlsnel, dat was de eerste indruk. Het laag rolde diep en strak de luisterruimte in, en baspartijen waren zonder enige moeite te volgen. Het middengebied was verregaand ongekleurd en het hoog klonk onverwacht zijdezacht. De tweeter laat zich overigens uitgebreid bijregelen via vergulde koperen schroeven die op het front in verschillende gaatjes gedraaid kunnen worden. Hiermee kan de relatieve luidheid (Treble Energy) en de Treble Roll-Off (een soort van tilt-functie zoals die ook op oude Quad-voorversterkers zat) worden bijgeregeld. Op die manier is de weergave aan te passen aan de stoffering van de ruimte. In onze ruimte bleek een aanpassing van de Treble Energy naar -1,5 decibel het mooiste geluid op te leveren.
