Luisteren 2
In de tweede week aangekomen heeft de Duson set het veld moeten ruimen voor de Mark Levinson 383 geïntegreerde versterker en de 390S CD-speler. Luidsprekerkabels zijn de Siltech LS-188 Classic en interlinks zijn de CZ-gel van Madrigal in gebalanceerde uitvoering. Netkabels zijn de bijgeleverde Madrigal exemplaren.
Wanneer The Weavers met ‘If i Had a Hammer’ in de dunne massieve lade van de 390S CD-speler verdwijnt gaat het dak eraf. Een prachtig breed en ook hoog geluidsbeeld met een juiste warme klankkleur is mijn deel. Dieptebeeld is goed maar haalt niet het niveau van een goede dynamische luidspreker. Zoals gewoonlijk heeft de 383 versterker erg veel controle over het geluid wat in dit geval de woofer ten goede komt. Goed te horen is dat de Duson set wat voller en groter klinkt en richting goede buizenversterker sound gaat, terwijl de Levinsons meer de absoluut neutrale lijn weten aan te houden. Kwestie van smaak en speakers.
Het moeilijke werk nu. Een struikelblok vormt een beetje de erg moeilijk optimaal weer te geven CD Beyond the Missouri Sky van Charly Haden & Pat Metheny. Deze donker klinkende met zeer veel bas gelardeerde CD kán erg fraai klinken maar dan moet ook echt alles kloppen. In First Song (for Ruth) gaan we goed van start met mooi en realistisch klinkend gitaarspel van Pat Metheny. De zware en volle bastoon van Charlie Haden speelt er melancholiek omheen. Hmm, vooral bij deze CD blijkt dat bij dit soort extreme gevallen het huwelijk tussen woofer en elektrostaat nog steeds niet helemaal perfect is. Er zijn nu wat kastresonanties hoorbaar en het snelheidsverschil tussen grondtonen en boventonen wordt te duidelijk uitgesponnen. Maar ach, dit is ondanks de rustige, relaxte muziek een behoorlijk extreme CD. Vele luidsprekers dynamisch of ander principe hebben moeite met dit plaatje.
Als laatste draai ik La Folia van Gregorio Paniagua. Deze klassieke CD zit buiten de middeleeuws getinte muziek vol met grappen en grollen. Wat denkt u van een motormaaier, gillende luchtballonnen, rondrazende auto en nog veel meer. Is dit dan nog wel muziek? Jazeker wel, want het geheel is heel onderhoudend en boeiend om naar te luisteren. Denk wel om de uiterst grote dynamiek op deze CD want af en toe is het echt schrikken geblazen.
Omdat ik deze CD helemaal draai, ben ik mij bewust van de grote vooruitgang die elektrostaten op het gebied van dynamiek hebben gemaakt. Nergens op de plaat komen de Clarity’s in de problemen en het geheel blijft overal haarfijn doorluisterbaar. Heel fraai.
Ook de opnamelassen tussen de verschillende fragmenten zijn loepzuiver hoorbaar. De klankkleur van de klassieke instrumenten wordt treffend weergegeven waarbij alleen het driedimensionale karakter een beetje wordt gemist. Het is niet zozeer het breedte, diepte, hoogteverhaal waar ik nu op doel maar meer het gevoel langs de muzikanten te kijken.
