Wanneer het origineel wordt afgekoppeld en de al opgewarmde NAP 250 DR zijn opwachting maakt, ben ik al vanaf het eerste moment verbaasd over de wezenlijk andere presentatie. Wat twee letters al niet voor verschil kunnen maken! Hoewel er gelukkig nog zeker van de Naim signatuur sprake is, blijkt de weergave van de NAP 250 DR toch op veel punten sterk te verschillen. Wanneer ik weer als eerste met het Dear John album van start ga, is er meteen een enorme toename aan ambiance, verfijning en realisme waarneembaar. Met andere woorden hoor je gewoon veel meer de in dit geval gebruikte Paradiso zaal in Amsterdam, ben je bewuster van de aanwezigheid van de muzikanten en zijn er ook nog eens meer natuurlijke details hoorbaar.



Wat aanvullend ook al snel opvalt, is de sterk toegenomen rust. Een facet wat zeer waarschijnlijk door de fors lagere stoorvloer, de betere focussering en het veel betere tijd- en fasegedrag wordt veroorzaakt. Heel fraai is dat deze nieuwe versie daardoor veel beter de door mij zo gewaardeerde fantoomgeluiden (geluiden in een opname die wel bijdragen aan de sfeer maar niet direct met de muziek zelf te maken hebben) tot zijn recht laat komen als zijn voorganger.

Een tweede prachtig album om dit nieuwe elan te illustreren is Forbidden fruit van de Nederlandse jazzformatie Toïs. (Turtle Records TR 0002). Met Angelo Verploegen op trumpet en flugelhorn, Tjitze Vogels op bass en Bram Wijland op drums, heeft balance engineer Bert van der Wolf weer een opnametechnisch juweeltje afgeleverd. Opgenomen in de prachtige akoestiek van Doopsgezinde kerk in Deventer, laat dit Naim trio op ongekende wijze de nuances, klankkleuren en plaatsing van de instrumenten doorkomen.



Bij It’s Wonderful van George Gershwin, houd ik onbewust mijn adem even in om de op glorieus gepresenteerde delicate nuances in mij op te zuigen. Bij Housed from Eward van componist Branford Marsalis, verschuift de focus in de muziek keurig naar mooi in elkaar verweven klankkleuren. Terwijl Caravan van Juan Tizel / Duke Ellington en het openingsnummer Dewey, het dynamische beest in de versterker losmaken. Het aantrekkelijke is dat er ten allen tijde een zeker voor deze prijsklasse, een bijna volmaakt evenwicht van praktisch alle weergave aspecten is ontstaan. Niets treedt onvoorspelbaar op de voorgrond of trekt negatief de aandacht en daarmee is het eerlijk en terecht om te zeggen dat deze NAP 250 DR inderdaad een soort van Statement Junior is geworden.

Enige keerzijde is dat voor liefhebbers van rockmuziek of andere ‘drive’ georiënteerde muziek met het oude model net wat beter af zijn. Deze vorige versie klinkt namelijk op prettige wijze ‘verkeerd’ en wat ‘smeriger’. Daarbij is door de lagere definitie ogenschijnlijk wat meer vulling in met name het laag waarneembaar en toont het nieuwe model wat ‘cleaner’ en meer binnen de lijntjes. Toch is dit in mijn ogen een relatief klein offer voor zoveel andere weergaveaspecten die juist  opmerkelijk veel beter dan voorheen zijn. Daarbij kan door slim combineren met de juiste Naim voorversterker zoals bijvoorbeeld de wat ronder klinkende nieuwe NAC-N 272 voorversterker/netwerkspeler, ook in dit laatste aspect nog het nodige worden omgebogen