Het recensie-exemplaar was Latham`s demo HFI-2200, wat betekent dat hij reeds goed was ingespeeld en dat was te horen. De mooie singer-songwriter muziek van The Paperboys (Stockfisch SACD) werd meteen met een warme, bijna omringende atmosfeer neergezet. Bij verschillende tracks van dit album kwam de staande bas op rijk ronkende wijze en met een goed te volgen melodielijn naar voren. De zang van Tom Landa klonk opvallend ontspannen terwijl de drums zowel lichtvoetig als tamelijk knallend overkwamen. Ook bij relatief lage afluisterniveau`s was er sprake van een tonaal uitgewogen en levendige presentatie. De swing van deze muziek kwam dusdanig goed over dat het lastig werd om stil te blijven zitten (een swingende, hoofdtelefoon-dragende audiofiel; not a pretty sight).
Veel hoofdtelefoons neigen ofwel naar een zeer gedetailleerde maar slanke weergave of naar een robuuste maar enigzins confronterende presentatie. Het meest opvallende aan de weergave van deze Ultrasone is dat het niet wordt opgedrongen aan de luisteraar terwijl er sprake is van een goed muzikaal inzicht. De sterke punten van van dit ontwerp springen overigens niet meteen in het gehoor maar op zich is dat een goed teken; het is een hoofdtelefoon die zich laat ontdekken en in toenemende mate wordt gewaardeerd om zijn vanzelfsprekende weergave. Bij de track Don`t Dream It`s Over van het Crowded House debuut album klonk het enthousiaste drumspel van Paul Hester lekker solide en goed gearticuleerd waarbij de harde klappen een flinke `push` meekregen. De baspartij van Nick Seymour werd hier niet eerder met zoveel gemak en plastische aanwezigheid weergegeven door een hoofdtelefoon. De HFI-2200 weet melodielijnen op fabelachtige wijze uit te lichten. Daardoor zijn met name zangstemmen des te boeiender om naar te luisteren, zoals Neil Finn`s zang in de track Into Temptation van het Crowded House album Temple Of Low Men. Eigenlijk zouden Crowded House fans deze aimabele Ultrasone hoog op hun hoofdtelefoon-wenslijstje mogen zetten.
Het draagcomfort van de HFI-2200 is zeer goed; de grote en zachte velours oorkussens die genoeg ruimte rond de oren laten, zullen ook in de zomer prettiger aanvoelen dan kunstleren kussens. Tracy Chapman`s debuut-CD verdween in de Marantz-lade waarna de track For My Lover werd beluisterd. De intro, met enkele felle drumklappen kwam behoorlijk energiek en flink impulief over. Het snarenspel op de akoestische gitaren klonk verfijnd terwijl Tracy Chapman`s zang opmerkelijk vrij werd afgebeeld. De bas -blijkbaar een forte van de HFI-2200- was tonaal rijk en bijna organisch van klank; dit instrument zou met deze hoofdtelefoon op zichzelf al een plezier zijn om naar te luisteren.
