De drie instellingen van de DSP worden aangeduid als Sonic 1, 2 en 3 op de afstandsbediening. Sonic 1 biedt stereo surround-geluid, Sonic 2 is ideaal voor beeldmateriaal met spraak en Sonic 3 biedt een loudness-functie met surround effecten. Een avond digitale televisie kan af en toe best leuk testmateriaal bieden. Zo zapte ik langs één van de films uit de vermakelijke Harry Potter-reeks. De effecten van een actiemoment met een rondvliegende Trabant boden met de DSP ingesteld op Sonic 2 een erg ruimtelijke en zelfs krachtige surroundbeleving. De stemmen van de toen nog jonge acteurs werden fraai in het midden gepositioneerd, een tikje lichtvoetig maar wel overtuigend.
Het wisselen van de luisterpositie leverde geen verandering in de beleving van het geluid op, wat absoluut te danken is aan de Sonic Emotion Absolute 3D techniek in combinatie met de wat bredere layout van de Teufel Cinebase. Pas op vier meter afstand van het apparaat wordt het surround effect minder, terwijl links of rechts binnen die cirkel prima positionering van alle geluiden waarneembaar is. Erg netjes! De kracht van de subwoofers is overigens opzienbarend krachtig, hoewel een vergelijking met een vrijstaande actieve sub natuurlijk mank gaat. Dit is wel de beste benadering die ik daarvan heb gehoord in deze prijs- en formaatklasse.
Ook op Blu-ray werd er getest. De concertregistratie Universal van Anathema in het amfitheater van Bulgarije is voorzien van een goede stereo geluidsmix en weet wederom in dezelfde surround instelling als bovenstaande film het meest te imponeren. Met de DSP uitgeschakeld is de Teufel Cinebase overigens nog steeds een goede verbetering voor het geluid van veel TV’s, maar overtuigen doet hij pas in een surround stand. Het mooie nummer Flying laat het publiek rondom de luisteraar zweven, terwijl de neergezette stage nogal groots is. Waar stemmen in de Sonic 1 stand ook breed (en dus minder natuurlijk in combinatie met beeld) worden weergegeven, is de tweede surround stand in staat om een ruim, plaatsingscorrect geluidsbeeld weer te geven. Met een nette basondersteuning!
Drums klinken hier netjes achter de gitaren, terwijl de stem van Vincent Cavanagh juist midden voor de speakerbase wordt geplaatst. De toepassing van meerdere breedband drivers zorgt in het geval van de Teufel Cinebase voor een hoge mate van emotie-overdracht en het apparaat is zelfs in staat om kippenvel op mijn rug, nek en armen te toveren op het einde van de track, waar het publiek een belangrijke rol toebedeeld krijgt.
Vanaf Blu-ray werd natuurlijk film gekeken. Zo bracht het epische Thor een eveneens zeer overtuigende geluidsbeleving via de Teufel Cinebase. De kracht van vele geluidseffecten, zoals vallend gesteente in een rotsachtige omgeving (Asgard) of krakend ijs zijn realistisch, stemmen goed verstaanbaar en nergens lijkt het verwerkte signaal rommelig of onjuist te worden verwerkt door de DSP. Dit komt erg dicht in de buurt van een echte meerkanaals opstelling, inclusief aangename basweergave.
Draadloos gestreamd vanaf een iPad, beluisterde ik muziek. Coldplay’s live vertolking van Every Teardrop Is A Waterfall op de EP London 2011 laat via het onbewerkte stereo geluidssignaal horen dat de Teufel Cinebase zeker in staat is om muziek plezierig weer te geven. Door de configuratie van de voorste vier drivers in de Duitse speakerbase is er van een stereo geluidsbeeld op zo’n drie meter afstand alleen weinig te merken. Hier komt de Sonic 1 DSP-functie goed van pas, want hoewel diffuser weergegeven dan via een echte stereo opstelling, wordt het geluidsbeeld flink verbreed. Dat terwijl vocalen wel netjes in het midden geplaatst worden.
Stemmen zijn wel wat ruimtelijker, maar de instelling creëert wel een effect van een brede, kamervullende opstelling. En zelfs bassen worden goed vertolkt, gezien de compacte behuizing die het Teufel Cinebase Sounddeck bezit. Vanaf mijn Blu-ray speler draai ik het geweldige debuutalbum Lullabies In A Car Crash van Bjørn Riis, dat meer overtuigt in opname- en weergavekwaliteit dan de muziek van Coldplay via Bluetooth. Wederom bewijst de DSP zich, het wat intiem klinkende stemgeluid van Riis komt vrij natuurlijk over in verhouding tot een echte stereo opstelling, zij het wat minder voorzien van een vol midden. Toch slaat de Cinebase ook hier geen slecht figuur, zeker niet dankzij de krachtige laagweergave en de kracht om te vervoeren. Daarbij weet het systeem naast geveinsde breedte ook diepte in het geluidsbeeld te bieden, wat best uniek is in deze productcategorie.
