Eén en ander krijgt zelfs een enigszins esoterische lading wanneer Van den Hul vertelt dat hij met dezelfde technieken als die hij toepast in de audio, ook op medisch vlak actief is. Aalt-Jouk laat een aantal ringen met een doorsnede van een centimeter of acht zien die hij gemaakt heeft uit stukjes Van den Hul kabel en vertelt daarbij dat hij deze ‘programmeert’ zodat ze iets gaan doen met energiestromen in het menselijk lichaam... Hoe dat programmeren in zijn werk gaat blijft onduidelijk, maar we zijn aan het eind van de avond nog getuige van een bijzonder experiment waarin deze ringen een hoofdrol spelen, maar nu weer voor audiodoeleinden (of is het psycho-akoestiek?)

Voor we zover zijn gaat Van den Hul aansluitend op een korte koffiepauze nog in op vragen uit het publiek over hoe je moet luisteren naar audioapparatuur. Aalt-Jouk heeft daar een duidelijke mening over. “Leren luisteren doe je aan de hand van stemmen en ‘echte’  instrumenten die met zo weinig mogelijk microfoons en andere elektronische hulpmiddelen zijn opgenomen. Begin met opnamen van kleinere bezettingen en probeer één van de instrumenten te blijven volgen. Probeer ook te beschrijven wat je hoort, blijf niet steken bij ‘mooi’ of ‘niet mooi’.’ Er volgt een aantal muziekstukken waarbij mensen in het publiek gevraagd wordt om hun indruk in woorden weer te geven, en tussendoor vertelt Van den Hul wat over de muziekstukken, uitvoerenden, locatie en de opnametechnieken waarbij hij ook op culturele verschillen tussen opnamen uit verschillende werelddelen ingaat.

Dan het experiment. Er wordt een fraaie opname van een mannenkoor ten gehore gebracht en daarna wordt de zaal verzocht zich stil te houden terwijl Aalt-Jouk – zonder geluidsbron! – op zoek gaat naar akoestische ‘probleemgebieden’ in de luisterruimte. Hij legt overal waar hij zo’n probleem vindt een ‘voorgeprogrammeerde’ ring. Vervolgens gaan we weer luisteren. En verrèk, ook voor deze oren lijken de afzonderlijke stemmen beter te volgen, loopt het laag dieper door en genereert de weergave van het muziekstuk meer betrokkenheid. Is er werkelijk verschil, laten we ons door de naakte suggestie dat er ‘iets’ is veranderd zo makkelijk in het ootje nemen, of is het gewoon dat we meer ‘into’ de muziek zijn omdat we het stuk voor de tweede keer horen en daardoor ‘beter’ horen?

Hoe het ook zij, we hebben een fascinerende avond mogen beleven in de aanwezigheid van een begenadigd verteller en een persoonlijkheid met een zeer brede interessesfeer, en het prima gastheerschap van de mensen van Hi-Fi Klubben Hilversum die het evenement mogelijk hebben gemaakt. Wat dat betreft is het initiatief zeker voor herhaling vatbaar!