Het volgende ingrediënt voor de buis na de behuizing is de basis. Dit is de verbinding tussen de buitenkant en de drie basis – metalen - elementen die het hart van de triode vormen. Met een kleine en een grote vlam construeert de volgende ambachtsman van KR de basis van de buis en worden de vier draden ingebracht die voor elektrische verbinding gaan zorgen. Dit vereist echt vakmanschap en precisie en het is verbazingwekkend wat er tot stand kan komen met de juiste combinatie van zand, kaliumcarbonaat en borium oxyde en enkele geheime ingrediënten.

De ‘female touch’ en nauwkeurigheid zijn daarna nodig om de metalen ingewanden samen te stellen. Hiervoor gebruikt KR ondermeer een geheim op nikkel gebaseerd metaal om de kathode te maken. De kathode zelf bestaat uit 32 afzonderlijke onderdelen, en dat maakt de constructie uniek.

Al dit werk wordt gedaan met klein gereedschap, vergrootglazen en zelfs een microscoop. De metalen delen worden vastgemaakt aan de glazen basis en de vier draden. Daarna wordt de basis vastgesmolten aan de behuizing. Een opening voor bevestiging aan de Tesla vacuümpomp blijft bestaan. Voor het vacumeren gaan we naar de andere kant van de fabriek langs de diverse waarschuwingen op de deuren voor hoog voltage en gas.

Onderweg maken we kennis met de vakman die voorheen met Ricardo en nu met ontwerper Marek alle nieuwe ideeën tot een buis omvormt. Hij weet niet alleen alles wat wel en niet mogelijk is bij het produceren van vacuümbuizen, maar ook hoe iedere machine van begin tot eind van het proces van vervaardiging werkt. Niet zo verwonderlijk als je al je hele werkzame leven in de fabriek werkt.

De vacuümkamer staat vol met Tesla apparatuur. Testbanken en vacuüm gereedschap. Aan de grote vacuümpompen hangt een serie KR 842’s klaar om te worden losgemaakt en geactiveerd. Met de pomp letterlijk versmolten met de buis, is het de taak van de glasmeester om met grote zorg en een kleine scherpe vlam de buis los te halen zonder het enorme vacuüm te verbreken.

Deze taak kan alleen maar op de juiste manier gedaan worden door iemand met jarenlange ervaring. Andere fabrieken gebruiken hiervoor machines die het vakmanschap dat hiervoor ontbreekt moeten vervangen.
Hier is alles ouderwets handwerk onder begeleiding van een Tesla radio.

Daarna moet de zogenaamde “getter” worden geactiveerd. Dit proces haalt alle valse gassen die nog aanwezig zijn in de buis eruit en is tevens de enige keer dat je in een KR buis werkelijk iets ziet gloeien. Als de getter zijn werk heeft gedaan, ontstaat de karakteristieke zilverkleurige vlek in de buis.

Als laatste volgt de bevestiging van de keramische basis met de pennen. Er is dan 128 uur handwerk gespendeerd aan een enkele buis. Dit maakt ons duidelijk waarom de prijs voor een KR buis is zoals die is.