In tegenstelling tot een data cd kent een audio cd geen Cyclic Redundancy Check, CRC, mogelijkheden. CRC is een extra code die aangeeft wat de checksum van het bijbehorende data deel is. Klopt een herberekening van de checksum niet met de gelezen data, dan wordt een correctie gemaakt op basis van de CRC gegevens. Dat gaat goed als je woorden van bits leest, maar niet als je een representatie leest waar pas later woorden van bits van gemaakt worden. Daarom is bij audio cd het Reed-Salomon algoritme toegepast. Dit uiterst complexe geheel is in staat bij een milde fout een extra opgeslagen stukje informatie – een stel extra putjes – te lezen of als dat ook niet meer lukt op basis van het algoritme, informatie erbij te ‘verzinnen’. Let op, een audio cd heeft maar 1 keer de mogelijkheid om gegevens te lezen en kan niet ‘even terug’.
Deze manier van omgaan met slecht leesbare plekken van een cd werkt wonderwel. Vette vingers, krassen en dergelijke hebben relatief weinig invloed op de verwerking van de gegevens op een audio cd. Op de technische verwerking niet, maar wel op de geluidskwaliteit!
En het is juist die geluidskwaliteit waar het ons om te doen is. Het blijkt dus dat een audio cd niet echt digitaal is en dus analoog. Nu weten we dat analoge muziek opslag gevoelig is voor invloeden van buitenaf. Dat geldt dus net zo voor een audio cd. Iedere muziekliefhebber heeft dan ook een of meerdere audio cd geluidsverbeterende hulpmiddelen in huis. Dat kan variëren van een eenvoudig doekje om de cd schoon te maken tot, ja je kunt het zo gek niet bedenken. Laten we eens een rijtje opnoemen. Vloeistoffen om te reinigen of de cd antistatisch te maken, snij apparaten om de randen bij te werken zodat er geen strooilicht de werking van de laser beïnvloed, matjes en pucks om de cd te verduisteren, te stabiliseren of beide. Nog verder gaan degaussers om de cd te demagnetiseren en lichtflits apparaten die een intense lichtbundel enige honderden keren afvuren op het cd plaatje. Of wat te denken van het met uiterste zorg ‘rippen’ van cd’s met Exact Audio Copy via een hoogwaardige FireWire of SCSI verbonden cd lezer en dan vervolgens de ‘rip’ weer uiterst zorgvuldig weg te schrijven op een gouden cd al dan niet gevolgd door een volgende behandeling? En dan zijn er de audiofiele muziek labels die hun cd’s leveren met groen getint policarbonaat of zelfs – extreem duur – glas.
En al deze en nog vele andere tweaks en aanpassingen met racks en voetjes onder cd spelers hebben allemaal invloed op het geluid! Of het nu beter of slechter wordt doet er even niet toe, er is invloed van buitenaf op het geluid; een bewijs van de analoge geaardheid van het medium.
Een definitieve oplossing is de audio cd als data cd te beschouwen en de muziek ervan af rippen en vervolgens op te slaan op de harde schijf van de computer. Zo kan deze aanpak een slechte plek op de schijf herhaaldelijk lezen om de informatie toch ‘exact’ te verkrijgen. Dit lijkt een goed idee, de variabele analoge kant van de audio cd is daarmee omzeild en de computer kan een constante kwaliteit leveren in bit-is-bit vorm. Deze redenering is uiterst valide zij het dat er een maar aan kleeft. En die maar is, het blijft een computer en geen kwaliteits audio product.
