De Axia is het derde element in korte tijd, dat een plekje vindt in mijn SME 5009 arm. Eerst was er een Phase Tech P3, toen een ZYX 4D-X/SB2 en nu de Transfiguration Axia. Allemaal kijken ze aan tegen een H(et) A(udio) T(eam) phonoversterker, die op 100 Ohm afsluit en is voorzien van Lundahl trafo’s, gevolgd door een buizenschakeling. Daarvandaan gaat het signaal door een H.A.T. lijnvoorversterker en Manley Snapper eindversterkers, om uiteindelijk terecht te komen in een set Focal Diablo Utopia luidsprekers.
Elke signaalweg voert door Crystal Cables, met uitzondering van de Van den Hul kabel aan de SME arm. De stroomvoorziening wordt voorbeeldig schoon gehouden door Kemp apparatuur. De draaitafel staat vrij van de ondergrond door een Gingko Audio platform, dat wezenlijk bijdraagt aan het eindresultaat. Masterbase, Composite Products, andere voetjes en plexiglas platen maken de ondergronden af. Aan de muur hangen Acoustic System resonators. Tussendoor heeft de Axia nog Focal Electra 937Be luidsprekers gezien, een Pure Sound A30/P10 versterker/phonoversterker-combinatie en een gemodificeerde Xindak phonoversterker met eigen Xindak step-up trafo’s. Een ruime keuze aan phonotrappen en trafo’s, kunnen we wel stellen.
Zwart goud
In een eerder verslag heb ik al aangegeven, dat een pickup-element voor een groot deel klinkt zoals zijn omgeving dat dicteert. De arm is van belang, de platenspeler, de voeding van de speler, de ondergrond, de kabels, de phonoversterker en zijn instelling, de versterker, de luidsprekers en de luisterruimte. Een zeer complex geheel. Vandaar dat u een recensie van een pickup-element nooit mag lezen als zijnde volkomen van toepassing op uw eigen situatie. Wij recensenten kunnen slechts aangeven, dat een element meer of minder presteert in onze eigen situatie. Daar schijnt het karakter van het element doorheen. Dat karakter en de prestatie zullen we omschrijven, maar laat u nooit wijsmaken, dat een goede of slechte recensie van een element 100% van toepassing is op uw situatie.
U mag, moet zelfs, van een recensent verwachten dat hij of zij eerlijk en objectief aangeeft hoe hij/zij het “samenzijn” met een element heeft beleefd. Daarna kunt u zelf beslissen, of het de moeite waard is om naar de winkel te lopen en te gaan luisteren. Mijn samenzijn heeft inmiddels de vorm van samenwonen met de Axia aangenomen. Vanaf 31 december 2008 leven we in één ruimte. Genoeg tijd om aan elkaar te wennen en elkaar door en door te leren kennen. Het was een leerzame ervaring om van een Phase Tech P3 over te stappen op een ZYX 4D-X en verder te draaien met de Axia. De P3 was lange tijd mijn referentie, tot de matige aftasteigenschappen van het element mij steeds meer gingen tegenstaan. In een 12” arm gaat het prima, maar een lichte 9” als de SME 5009 is geen goede combinatie. De ZYX maakte dat nog eens extra duidelijk, omdat die zich wel thuis voelt op de Transrotor Super Seven (die geen 12” arm accepteert). De ZYX spoorde met gemak door alle groeven en bood daarbij een oneindig inzicht in details en opname. Meer dan de P3 dat ooit deed. De P3 en de ZYX presenteren zich heel verschillend. De P3 is wild, ruig, opwindend, heftig in dynamiek. De ZYX is beschaafder, rustiger, verre van ruig, juist zeer verfijnd. Daar tussenin valt (ook in prijs) de Transfiguration Axia. Voordat ik in ga op individuele platen die de Axia mocht aftasten, kan ik grofweg stellen dat de Axia rustiger is dan de P-3, wilder dan de 4D-X, het beste spoort van alle drie, minder detail geeft dan de ZYX, wellicht de beste allrounder is van de drie. Dat geldt zonder meer voor mij in de SME 5009. Ook al mis ik soms de spitsheid van de P3 en mis ik de overvoed aan intieme details van de 4D-X.
