Al lezende krijg ik de indruk dat men bij PS Audio zeker niet over één nacht ijs is gegaan bij het ontwikkelen van de Quintet. Heel fraai zijn de 5 zogenaamde IsoZones die elk van Nano Crystalline filters zijn voorzien. Iedere uitgang is daarmee volledig afgeschermd van de andere. Hierdoor wordt het onmogelijk dat elke aangesloten muziekcomponent in de set de andere via het blok kan beïnvloeden, een prima uitgangspunt. Tevens functioneert de Quintet als een microprocessor gestuurde “surge protector” waarmee de set beveiligd is tegen ondermeer piekspanningen, te hoge of te lage spanning en te hoge stromen die schadelijk voor de set kunnen zijn. Maar dan zijn we er nog niet: Ook telefoon en een AV signaal kan op de Quintet worden aangesloten. Daarbij zijn er twee 12 Volt gelijkstroom uitgangen te vinden op de Quintet, ideaal om eventueel aangesloten (AV) apparatuur zoals een surround processor of receiver mee te kunnen bedienen.
Connect and … go!
De tijd is aangebroken mijn Supra verdeeldoos waar ik overigens altijd zeer tevreden over ben geweest te vervangen door het PS Audio Quintet Power center. Ook over het laatste stuk, de ingebruikname ervan, is nagedacht. Men kan kiezen uit drie manieren waarop de outlets op het blok van spanning worden voorzien. Men kan kiezen uit “Allways on” waarmee de aan/uitknop wordt gepasseerd. Dit is de aanbevolen instelling als de apparaten die verbonden zijn met de Quintet altijd onder spanning moeten staan. De “Switched” mode is de standaard instelling waarmee de componenten aan de Quintet aan- en uitgeschakeld kunnen worden. Tot slot is er nog de “Delayed” mode, waarmee de aangesloten apparaten met een vertraging van drie seconden na elkaar van stroom worden voorzien. Een prima keuze als het gelijktijdig inschakelen van bijvoorbeeld zware eindversterkers een te grote stroombelasting voor het net vormt zodat voorkomen wordt dat de stoppen uit de meterkast vliegen. Ik kies voor de standaard instelling.
Zoals ik al reeds aangaf heb ik al veel aandacht besteed aan schone stroom in mijn set. Een aparte stroomgroep ontkoppelt mijn set van alle overige apparatuur. Daarnaast bevind ik ook me nog eens in de gelukkige omstandigheid dat de meterkast direct aan de andere kant van de muur van mijn luisterruimte te vinden is. Dit is op nog geen meter afstand van het stopcontact waar de Quintet op is aangesloten. Een aantal Siltech netkabels uit de Classic- en Signature lijn voorzien de componenten van stroom. Vandaar dat ik een glimlach niet kon onderdrukken toen bij het uitpakken de bijgeleverde netkabel ontdekte ... Onbegrijpelijk dat een dergelijk geavanceerd product wordt geleverd met een standaard houtje-touwtje netkabel. Dat dit niet tot de meest optimale performance zal leiden snapt men ook bij PS Audio, zoals te lezen is in de user manual van de Quintet. Men geeft daarin aan dat het standaard netsnoer goed genoeg is (“will do the job”) maar dat een betere netkabel tot nog betere prestaties zal leiden. U kunt zich natuurlijk wel voorstellen dat dit een mooie uitnodiging is om de proef op de som te nemen. Omdat ik echter niet 1-2-3 een beter netsnoer voorhanden had besloot ik dan maar zelf een goede DIY kabel te maken. Ik besluit de Quintet echter eerst met het bijgeleverde netsnoer te beluisteren.
Na ongeveer een week werd het tijd voor een nadere kennismaking met de Quintet. Om maar meteen met de deur in huis te vallen: dit is even schrikken. Ik ben nooit ontevreden over mijn Supra stekkerblok geweest. Toch gaat de weergave er op nu alle fronten met sprongen op vooruit. Natuurlijk, er hangt dan wel een geheel ander prijskaartje aan de Quintet vergeleken met het Supra blok. Toch vallen de bijzondere eigenschappen van de Quintet direct in het gehoor op een wel bijzonder aangename wijze. Let wel: Ik heb de Quintet in eerste instantie aangesloten op het lichtnet met het bijgeleverde standaard netsnoer. Enkele weken later zal daar mijn DIY netkabel voor in de plaats komen puur omdat ik benieuwd was hoe ver de prestaties van het eindresultaat nog te verbeteren zijn. Daarover later meer.
So!
Time to get serious. Het album “So” van Peter Gabriel (Virgin, 1986) verdwijnt in de lade van mijn good-old Marantz CD14 cd-speler. Tijdloos en bijzonder fraai opgenomen. Aan de andere kant herken ik ook telkens mixed feelings als ik de cd opzet. Hoe mooi de opname op vinyl klinkt, hoe vlak, dun en futloos op cd. Tenminste, tot voor kort. Don’t give up: hoe toepasselijk denk ik … nu pas na jaren draaien ervaar ik weer hoe mooi het nummer klinkt. Nee, hier is geen sprake van een “upgrade”. Hier staat feitelijk een nieuw systeem te spelen. De stap is groot, enorm groot … ik besluit dan ook dat ik even wacht met recenseren tot ik volkomen gewend ben aan de nieuwe geluidservaring. Ik ervaar immers plots kwaliteiten die ik niet eerder kende van mijn set. Ik ben weliswaar zeer onder de indruk, mijn luisterindrukken zijn op dit moment echter veel te gekleurd, te subjectief. Ik ben immers nog niet gewend aan de geheel nieuwe klankindrukken die rechtsreeks het gevolg zijn van het plaatsen van de Quintet in mijn set. Even een time-out dus.
