LUISTEREN

Na de installatie een aantal dagen ingespeeld te hebben, plaats ik me voor het eerst op veilige afstand midden voor de speakers. Tijdens het inspelen viel me al wel op dat het geluid erg direct was. Was ik hierdoor al bevooroordeeld?

Jeugdsentiment

De eerste CD die ik  beluister is Salty Heaven van Luka Bloom. Salty Heaven heb ik altijd ervaren als een album met een zeer warme klank. De warme klank wordt nu overstemd door en wat overheersend middengebied. De snaren klinken strak en helder maar Luka’s stem klinkt wat kil. Ook na het beluisteren van o.a. Tori Amos, Ben Harper, Dave Matthews Band etc... ervaar ik de klank als zuiver, maar te direct en te hard in het middengebied. Wat is hier aan de hand, vroeg ik mezelf dan ook direct af. Eigenlijk had ik de conclusie al vrij snel getrokken. De NAD hardware zou de oorzaak niet kunnen zijn. Dan bleven er nog twee mogelijke “kink in de kabels” over. Of, de akoestiek blijkt toch niet goed of de luidsprekers doen het anders dan gehoopt. Nou had ik tijdens het openen van de verpakking met gemengde gevoelens al het woordje “Surround” zien staan. Diep in mijn achterhoofd trek ik, wellicht ietwat te snel, de conclusie dat de speakers dan misschien toch niet zo geschikt zijn voor specifieke stereo weergave...

Er stiekem toch op hopende dat het tegenvallende geluid hoofdzakelijk wordt bepaald door de akoestiek, besluit ik na een aantal weken de set toch naar de woonkamer te verhuizen, waarvan ik weet dat de akoestiek goed is. Het is een rechthoekige kamer van zo’n 8 bij 4,5 meter, voorzien van vloerbedekking en gordijnen. De kamer is sober ingericht, dus veel verstoring door inboedel is niet mogelijk.

Ik laat de apparatuur weer tot leven komen en kies er voor om de luistersessie voort te zetten met Suzanne Vega’s gelijknamige debuut album. Wat heb ik indertijd met veel plezier naar dit album geluisterd. Een album voorzien van sobere, maar toch ook zeer verfijnde luisterliedjes. Hm... ok, het geluid klinkt al wel wat voller, maar nog steeds erg kil. Het zou wel erg toevallig zijn dat nu pas blijkt dat de opname, die stamt uit het begin van het digitale tijdperk, erg vlak en koud blijkt te zijn...
 
Om het zekere voor het onzekere te nemen, is de tweede cd die ik in de lade plaats 2000 More Miles van de Cowboy Junkies. Gelukkig, is het eerste wat ik denk, bij het inzetten van Blue Moon Revisited. Het dunne ijslaagje wat ontstaan was door Suzanne Vega smelt langzaam weg en het wordt al wat behaaglijker in de kamer. Margo Timmens zet haar vocalen heel relaxed in.

Het dikke laag is erg live aanwezig, maar blijft beheerst en wordt niet vervelend. De drums zijn wat dieper op het podium geplaatst, wat goed bijdraagt aan het 3D effect.

Ik besluit vervolgens om vervolgens voornamelijk cd’s uit de kast te trekken, die ik toch al weer een aantal jaren heb laten verstoffen. O.a. 20 jaar Herman van Veen: zijn mooiste liedjes. Zijn gevoelige Een Vriend Zien Huilen maakt gelijk weer veel los. Zijn stem klinkt natuurlijk, zeer duidelijk en ik waan me in het theater. De ademhaling is luchtig aanwezig en alle instrumenten zijn duidelijk geplaatst. Ietwat sentimenteel skip ik door naar het prachtige Als Het Net Even Anders Was Gegaan. De brushes geven het nummer duidelijk diepgang en de contrabas klinkt diep en gecontroleerd. Op Voor Een Verre Prinses klinkt Herman gemeend weemoedig en de piano klanken klinken ver door. Erg mooi en voor velen vast herkenbaar.

Het theater van Herman van Veen deed mij waarschijnlijk onbewust naar het album Ting van de Nits grijpen, dat opent met Cars & Cars. De zweverige piano en het zeer diepgaande laag nemen je ver mee op reis. Het geheel zeer fijntjes aangekleed met subtiele hoogdetails, die ook bij een lager geluidsniveau duidelijk en sprankelend neergezet worden.  Fire In My Head is mijn tweede favoriete nummer op dit album. De stem van Henk Hofstede klinkt wat meer op de achtergrond. Dit wordt veroorzaakt door het typische stemgeluid van de zanger. S.L.A. is erg dynamisch met een mooi gedetailleerd strak hoog. Iets wat zeer herkenbaar is aan dit album is de veelheid aan “lucht” en “glas”. De melodieën en arrangementen zijn fantastisch, ik heb altijd alleen een beetje rare bijsmaak aan de zangkwaliteiten van de zanger, die volgens mij meer wordt veroorzaakt door zijn matige engelse uitspraak dan door zijn stem. Hierbij sluit ik mijn eerste luisteravond af. De eerste algemene indruk is lang niet slecht. Tot nu te ervaar ik de set als erg direct, eerlijk en is tevens voorzien van voldoende detail.