Sonoro Maestro en Orchestra: testomgeving

We hebben de Maestro en de Orchestra’s met elkaar verbonden en de Maestro is met een UTP-kabel verbonden met een Gigabit-switch. Muzieksignaal kwam afwisselend vanaf een Windows-laptop, een Android-smartphone, een Android-tablet, een usb-stick van 1 TB en een gemodificeerde Sonos Connect. Alle bronnen zijn voorzien van bitperfect geripte WAV-bestanden en MP3-bestanden. De Orchestra’s staan drie à vier meter uit elkaar

We hebben de componenten van Sonoro ook getest met andere componenten waarvan we de klank goed kennen. De Maestro heeft een poosje vloerstaanders van het Zwitserse Piega aangestuurd, model Premium 7. De Orchestra’s zijn ook een poosje aangestuurd door een NAD 7600 en door een Rotel A11 Tribute. Over deze laatste versterker zal binnenkort een recensie in dit medium verschijnen.

Sonoro Maestro en Orchestra: bediening

De bediening van de Sonoro Maestro kan net als de onlangs geteste Prestige op drie manieren:

• Met de knopjes op de voorkant.
• Met de mooie en logisch ingedeelde kunststof IR-afstandbediening die bij het leveringspakket is inbegrepen.
• Met een (gratis) app van Frontier Silicon genaamd Undock.

Play it, Maestro.

Terwijl we met de Windows-laptop deze recensie schrijven, sturen we met dezelfde Windows-laptop lokaal opgeslagen muziekbestanden via UPnP naar de Maestro. De bediening wijkt niet af van de bediening van de Prestige. De weergave is stottervrij, gapless playback wordt ondersteund. We kunnen ook zonder laptop van UPnP gebruik maken. De Maestro ziet de Synology NAS op het netwerk en we kunnen scrollen in de mappenstructuur van de NAS, gewoon met de knopjes op het front van de Maestro of met de IR-afstandbediening. De bestandnaam, verstreken tijd en totale tijd van het spelende muzieknummer staan in het display van de Maestro. Sonoro levert een duidelijke gedrukte handleiding mee, maar alles werkt zodanig intuïtief dat we geen handleiding nodig hebben voor de primaire bediening van de Maestro.

We pakken afwisselend de Android-smartphone en tablet en spelen muziek via bluetooth. Net als bij UPnP is de bestandsnaam van het gekozen muzieknummer zichtbaar in het display van de Maestro. Ook de verstreken tijd en de totale tijd van het gekozen muzieknummer worden weergeven. De bluetooth-verbinding is vrij van gestotter, zoals het hoort. Muziek kan worden gepauzeerd of hervat met het afspeelapparaat (smartphone of tablet), maar ook met de IR-afstandbediening.

De liefhebber van radio wordt met de drie typen radio van de Maestro op zijn wenken bediend. FM-radio klinkt gemiddeld genomen het meest helder en open, gevolgd door DAB. Internetradio is klankmatig de minste van de drie typen radio, maar dat ligt aan de matige bitrate van internetradio. Om bandbreedte te sparen is internetradio altijd gecomprimeerd en soms zelfs heel sterk gecomprimeerd. De sterke compressie valt bij monoradio’s en goedkope tafelradio’s niet altijd op, maar bij het gebruik van de Maestro (en ook eerder bij de Prestige) valt internetradio direct door de mand. Het weergaveniveau van de Maestro steekt met kop en schouders boven het niveau van internetradio uit. Dat neemt niet weg dat internetradio een leuke toevoeging is.

Hoewel alle in huis aanwezige cd’s bitperfect zijn geript en alle muzieknummers zijn opgeslagen als WAV-bestanden, spelen we ook even met het cd-loopwerk van de Maestro. Het loopwerk doet onhoorbaar zijn werk. De toevoeging van een cd-loopwerk is leuk en handig want niet iedereen zal zijn volledige cd-verzameling bitperfect hebben geript.

De Maestro is net als de Prestige een Zwitsers zakmes. Als het gaat om de functionaliteit, blijft er voor de gebruiker niets te wensen over. De Maestro is niet alleen een versterker met analoge en digitale ingangen, maar ook een zeer complete en fijn werkende allround tuner en streamer, die ook cd’s kan afspelen.

Sonoro Maestro en Orchestra: transparante en neutrale klank met een zeer goede laagweergave

We spelen het eerste nummer van het album “Voyage 34” van Porcupine Tree. We worden meegenomen op een reis door een klanklandschap. Of vliegen we over het landschap? Op metaforen is altijd wel iets af te dingen. De basgitaar die na circa 2 min. 15 sec. invalt gaat heel diep. De Maestro houdt het klanklandschap strak overeind, zowel bij dirigeren van de Orchestra’s als bij het aansturen van de vloerstaande Piega’s.

We zijn verrast door de laagweergave van de Orchestra’s. Als we het formaat van de Orchestra’s en het door de fabrikant opgegeven frequentiebereik in aanmerking nemen, is de laagweergave boven verwachting, zowel in kwantiteit als kwaliteit. De weergave van de lage tonen in de muziek op “Voyage 34” is een grote uitdaging en veel luidsprekers laten hier steken vallen, ook vloerstaanders. De laagweergave kan te dun zijn of naar het wollige toe neigen, of andere toongebieden een beetje verdrukken. De Orchestra’s klinken domweg veel groter dan ze zijn. De laagweergave steekt menige vloerstaander naar de kroon. De relatief kleine Orchestra’s geven de basgitaar op “Voyage 34” buitengewoon goed weer zonder daarbij andere toongebieden tekort te doen. Ja, de Piega’s doen het nog iets beter, maar de Premium 7 is veel groter en veel duurder.

Zowel de Maestro als de Orchestra hebben een open, neutrale en transparante klank. Het geluid komt los van de luidsprekers en de breedte van de gepresenteerde klanklandschappen is groter dan de afstand tussen de luidsprekers. Het geluid is kamerbreed en instrumenten zijn plaatsbaar over de breedte. Het stereobeeld is fraai. Stemmen klinken realistisch en zijn plaatsbaar in de ruimte. We voeren de Maestro en Orchestra’s allerlei soort muziek en alles wordt zonder morren geslikt. Het geluid van een fortissimo spelend orkest of een heavy metal band loopt nergens dicht. Subtiele accenten worden netjes weergeven, ook als het volume wat verder wordt opengedraaid. De Maestro wordt niet meer dan handwarm en krijgt het nergens benauwd.

Opvallend is ook de goede samenwerking tussen de middentoner/woofer en de AMT. We weten niet precies waar de AMT oppakt, maar zo te horen is dat ergens aan de onderkant van het middengebied. Een AMT kan lager oppakken dan een dome-tweeter en kan dus een veel grotere bandbreedte weergeven. Het resultaat in concreto? De weergave van hoge tonen en middentonen is ontspannen. Bekkens, belletjes en koperen blaasinstrumenten klinken realistisch.

We spelen “Love You To Pieces” van No-man’s album “Love You To Bits”. De laagweergave vanaf de zesde minuut vormt wederom een horde die zonder al te veel moeite door de Maestro en de Orchestra’s wordt genomen. De stem van Tim Bowness klinkt hypnotiserend. De helder klinkende synthesizers krijgen na 8 min. 20 sec. gezelschap van een warm klinkende elektrische piano die aan een Hammond-orgel doet denken. De pianosolo heeft een orgasmische structuur en neemt de luisteraar mee de hoogte in om hem na circa anderhalve minuut weer op de grond te zetten. De AMT van de Orchestra blijkt heel goed in staat om in de muziek aanwezige warmte of koelte weer te geven.

We spelen de derde symfonie van Beethoven (Eroica) uitgevoerd door het Berlijns Philharmonisch Orkest gedirigeerd door Bernstein. Deze muziek kent grote dynamieksprongen. Passages waarbij het orkest op fluisterniveau speelt worden afgewisseld met passages waarbij alle registers worden opengetrokken. Het orkest zet in de eerste twee maten fortissimo in. De opname heeft de juiste hoeveelheid galm, waardoor de luisteraar thuis zich meteen in de concertzaal waant. De galm wordt realistisch weergegeven, zowel in hoeveelheid als in kleur.

De Maestro heeft klasse D eindtrappen aan boord. Klasse D versterkers zijn zeer efficiënt en produceren nauwelijks warmte. Klasse D versterkers hebben gemiddeld genomen vaak een goede laagweergave, maar kunnen tegelijkertijd wat droger en minder vloeiend klinken dan een klasse AB versterker. Klasse D schakelingen zijn er echter al een tijdje en hebben inmiddels ook de nodige evolutie ondergaan. De Maestro klinkt niet droog. Klasse D is een volwassen techniek geworden, zo bewijst Sonoro met de Maestro.

Zowel de Maestro als de Orchestra’s spelen transparant en neutraal en hebben niet echt een klank van zichzelf. De in de testruimte aanwezige NAD 7600 combineert kamerbrede en putdiepe weergave met een heel klein randje warmte. De Orchestra laat de verschillen tussen de Maestro en de 7600 duidelijk horen.

Sonoro Maestro en Orchestra: geslaagde entree op de markt van hificomponenten

Na een aantal luistersessies wordt het tijd om de balans op te maken. De Maestro is een goed gebouwde transparant en detailrijk klinkende versterker met voldoende vermogen om ook grote vloerstaanders aan te kunnen sturen. Het geboden functiepakket is buitengewoon groot. Tot op zekere hoogte heeft de Maestro ons niet verrast, maar dat komt door het feit dat we al eerder de Prestige in huis hebben gehad. De Prestige heeft wat minder aansluitingen en heeft ingebouwde luidsprekers maar de bediening en de functies van beide toestellen komen verder volledig overeen. De Maestro doet zo ongeveer precies wat we hadden verwacht.

De grote verrassing van deze test is de Orchestra. Met een prijs van 500 euro per stuk is de Orchestra een buitengewoon goed presterende luidspreker. De laagweergave is veel beter dan het formaat en het uiterlijk van deze eerste luidspreker van Sonoro doet vermoeden. De geschiedenis heeft ons geleerd dat sommige fabrikanten een kort of langer leertraject moeten doorlopen alvorens een goed product op de markt wordt gebracht. Het eerste product van een fabrikant is niet altijd een geslaagd product. Sonoro heeft schijnbaar niets aan het toeval overgelaten en heeft zo op het eerste gezicht/gehoor veel aandacht besteed aan de ontwikkeling van de Orchestra. Na het voltooien van het leertraject is de Orchestra op de markt gebracht. Deze eerste luidspreker van tafelradiofabrikant Sonoro is een geslaagd product. De eerste stappen op de markt van losse hificomponenten maken ons nieuwsgierig naar eventuele volgende stappen van Sonoro op deze behoorlijk volle markt. De gevestigde fabrikanten van versterkers en luidsprekers hebben er in elk geval een concurrent bij gekregen.

Sonoro Maestro en Orchestra: conclusie

Met de Maestro en de Orchestra heeft Sonoro zijn eerste hificomponenten op de markt gebracht. Beide componenten zijn goed gebouwd en hebben een transparante en neutrale klank. Het functiepakket van de Maestro is heel groot en wie niet ook vinyl of tape wil spelen heeft verder niets meer nodig. De grote verrassing is de weergavekwaliteit van de Orchestra, van alle toongebieden. De entree op de markt van hificomponenten is geslaagd. De gevestigde merken hebben er een serieuze concurrent bij gekregen.