De 121 is een aantal weken onderdeel geweest van mijn set, en wat me in het begin heel erg opviel was dat hij echt tijd nodig had om op klank te komen. De eerste week was het geluid nog wat dun en soms zelfs schril, maar dat veranderde vrij vlot en na een dag of vijf bleef de geluidskwaliteit vrij constant. Ik heb een vrij hartgrondige hekel aan 'audiofiele muziek', maar ik kan niet ontkennen dat het bepalen van het uiterste wat een apparaat kan daarmee wel gemakkelijker wordt. Daarom koos ik voor een compromis en zette het album Paso Doble van Lars Danielsson en Leszek Mozdzer op. Daar staat het zeer emotionele en bloedjemooie nummer Eja Mitt Hjärta op, dat begint met een zeer ruimtelijk opgenomen slag op een grote floor-tom, waarna een aarzelend gestreken contrabas invalt en even later ook piano.
De sfeer is weids en desolaat, met een enorme melancholie. Ten opzichte van mijn Naim Supernait met ingebouwde d/a-converter geeft de 121 een ruimtelijk beeld dat een stuk groter is dan wat ik gewend ben. Niet dat de instrumenten onnatuurlijk groot worden afgebeeld, maar de ruimte wordt vele malen groter weergegeven en is zelfs naast mijn luisterplaats te horen. De weergave is ragfijn, zeer schoon en dynamisch, en met een diepe maar wat slanke laagweergave.
Als ik de volgende track op mijn speciaal voor de gelegenheid samengestelde playlist kies (Soulville van Ben Webster, de Mono Verve Master Edition), lijkt het of ik in een tijdmachine ben gestapt en ruim 55 jaar geleden in de studio naast de muzikanten sta. De timing van de 121 is erg goed, de ritmische samenhang van deze opname, die in één take is opgenomen, klopt perfect. De piano van Oscar Peterson laat de blues helder en kleurrijk door de ruimte parelen en de bas van Ray Brown klinkt houtig en kastig, met veel boventonen. Of ik in de gaten had dat ik naar een mono-opname zat te luisteren? Geen moment...
Klassiek test ik graag met het eerste deel uit de Petite Messe Solenelle van Gioachino Rossini, door het CBSO Chorus onder leiding van Simon Halsey, op het nogal obscure Conifer label. Deze vrij onbekende uitvoering op authentieke instrumenten blinkt uit in sfeer en ruimtelijkheid. Het harmonium en de twee pianofortes beginnen subtiel met een wat hakkelend ritme, maar de kracht in de aanslagen neemt langzaam toe. Het klinkt ruimtelijk en op de correcte wijze wat grof van toon (authentieke instrumenten missen de gepolijste verfijning van moderne instrumenten).
Tot nu toe eigenlijk niks bijzonders, maar als na 38 seconden het koor inzet met het Kyrie is het genieten geblazen. Op een goede set is het koor breed en stem voor stem achter de instrumenten te horen, zeer strak van timing maar toch duidelijk als individuele zangers en zangeressen te 'zien'. Hier dus ook. De dynamiek van de opname is enorm en de 121 ontrafelt de verschillende partijen prachtig. Na een choraal intermezzo komt in het tweede deel van het Kyrie het beginthema weer terug, dit keer met meer ingehouden kracht gespeeld en gezongen. De spanning die hierin zit wordt geweldig weergegeven.
Toch zijn er ook een paar puntjes van kritiek. Ik heb de laatste drie jaar enorm veel d/a-converters beluisterd en daarbij begon het me op een gegeven moment op te vallen dat ze eigenlijk allemaal behoorlijk goed klinken en dat hun karakters grotendeels binnen een vrij smalle bandbreedte vallen. Als je er een lijstje met audiofiele wensen naast zou leggen (verfijning, detaillering, resolutie, dynamiek) dan scoren ze allemaal veel punten. Begrijp me niet verkeerd, dat is hartstikke goed, maar wat ik toch een beetje mis is eigenheid. Verschillen zijn er wel, de één scoort beter op ruimtelijkheid, de ander op microdynamiek, deze doet stemmen net wat warmer en die gaat wat dieper in het laag, maar echt groot zijn die verschillen niet. Er zijn er een paar die wat verder van het gemiddelde afwijken, maar de 121 hoort daar mijns inziens niet bij. Dat maakt hem niet minder goed, maar het wordt wel wat lastiger om hem te plaatsen binnen het steeds groter wordende aanbod.
Er moet hier overigens wel bij aangetekend worden dat ik de ongebalanceerde uitgangen heb gebruikt tijdens de luistersessies. Mijn eigen versterker beschikt namelijk niet over gebalanceerde ingangen. Omdat bij Wadia alle schakelingen volledig gebalanceerd van opzet zijn, zul je met de gebalanceerde uitgangen een nóg betere geluidskwaliteit kunnen krijgen. Het verschil is volgens importeur Audiac niet schokkend, maar niettemin zeer duidelijk hoorbaar.
Hoe dan ook, gebalanceerd of ongebalanceerd: waar de Wadia 121 in elk geval heel erg in uitblinkt is verfijning en resolutie. Hij laat enorm veel textuur horen en is absoluut neutraal in zijn zeer transparante en ruimtelijke weergave. Wie op zoek is naar een karaktervolle converter die duidelijk een eigen kleur aan het geluid geeft zou hem echter wat zakelijk kunnen vinden in al zijn perfectie. Zou ik ermee kunnen leven? Absoluut. Want de kwaliteit straalt er vanaf en hij laat me heel diep in opnames luisteren. Maar soms is achterover leunen ook wel eens lekker, als je begrijpt wat ik bedoel.
Conclusie
De Wadia 121Decoding Computer is prachtig gebouwd, flexibel in zijn mogelijkheden en hij heeft een prachtige, verfijnde klank die vooral audiofielen met een boontje voor resolutie zal aanspreken. Hij is zeer muzikaal in de zin dat hij een perfecte timing koppelt aan een geweldige ruimtelijkheid en dynamiek. Tonaal had hij wat mij betreft net wat minder gelijkmatig van afstemming mogen zijn, maar dat is uiteraard een smaakkwestie. Ik wil belangstellenden in elk geval met klem adviseren om de 121Decoding Computer bij beluistering in een hifi-speciaalzaak gebalanceerd aan te laten sluiten.
De hoofdtelefoonuitgang vertoont hetzelfde transparante en ruimtelijke karakter en wist mijn vrij hongerige AKG K701 perfect aan te sturen. Ongetwijfeld het gevolg van de zeer goede eigen versterker die de 121 daarvoor aan boord heeft.
De 121, adviesprijs 1399 euro, is een echte telg uit het grote geslacht Wadia, die veel van de audiofiele karaktertrekken van zijn grotere familieleden heeft, maar die in een felbevochten marktsegment zit waar anders zijn dan de rest zo langzamerhand belangrijker begint te worden dan beter zijn. En dat is toch een beetje onterecht...
HiFi.nl plus- en minpunten
+ Geweldige bouwkwaliteit en veel instelmogelijkheden
+ Is ook een zeer goede voorversterker
+ Dynamisch en neutraal, met een uiterst verfijnde detaillering
Â
