De oorspronkelijke Arcam Solo heeft de Britse audiofabrikant geen windeieren gelegd. De verkoopaantallen van dit alles-in-1 apparaat met highend aspiraties waren nog beter dan verwacht. De introductie van de opvolger Solo Neo stemt dan ook verwachtingsvol, zowel bij de fabrikant als bij de internationale hifi-pers.

Op de dag dat de Solo Neo leverbaar was stond er daarom ook een in onze luisterruimte, en de afgelopen weken hebben we er intensief naar geluisterd. Arcam zelf promoot hun compacte Muso luidspreker als ideale partner voor de Solo Neo, maar omdat we die (inderdaad uitstekende) monitorluidsprekers begin 2008 al beluisterden in combinatie met de Arcam Solo Mini besloten we net als vorige keer de lat wat hoger te leggen.

Waren het toen de verhoudingsgewijs kostbare Dynamic Solutions Master III luidsprekers die de Solo Mini tot grote daden inspireerden, de Solo Neo mag nu zijn kunsten vertonen in combinatie met de Contamporary C luidsprekers van hetzelfde merk.

Een opvolger presenteren van een zeer succesvol apparaat is enerzijds volstrekt logisch, want de techniek en het inzicht schrijden voort. Maar vanuit marketing-oogpunt kan het ook risicovol zijn, omdat je als fabrikant moet zien te voorkomen dat de opvatting post vat dat het oude apparaat niet goed meer mee kan. Dat heeft Arcam slim voorkomen door de eerste Solo zijn tijd te gunnen en de Neo pas nu uit te brengen, en door het nieuwe apparaat voornamelijk uit te breiden qua functionaliteit en slechts op cruciale punten te verbeteren.

Als je de specificaties van de `oude` Solo naast die van de Solo Neo legt is er eigenlijk maar een significante aanvulling aan te wijzen, en dat is de mogelijkheid om de Solo Neo via WiFi of bedraad op te nemen in een netwerk. Daardoor kan hij nu niet alleen internetradio afspelen, maar ook zowat alle (audio)content die in het netwerk aanwezig is. De Solo Neo ondersteunt WAV, MP3, AAC, WMA en FLAC. De maximale bemonsteringsfrequentie bij een resolutie van 24bit is 48 kHz.

De verbetering waar ik het net over had is eigenlijk niet uit te drukken in  specificaties. De ingenieurs van Arcam hebben namelijk wijzigingen in de schakeling aangebracht waardoor de Solo Neo nog beter zou klinken dan zijn illustere voorganger. Nu is dat altijd een kwestie van smaak, en alleen in een direct vergelijk met de vorige Solo zou vast te stellen zijn of de klankmatige aanpassing ook echt als een verbetering kan worden aangemerkt. Ik ken de vorige Solo behoorlijk goed. Die had duidelijk de Arcam-Family klank meegekregen. Dynamisch, detailrijk, met een stevig maar nooit overdreven laagfundament en muzikaal. De Neo liet zich op al deze punten eveneens gelden op de Master Contemporary C, waarover later meer. Ik ben echter geneigd om de uitstekende klank voorlopig toch meer als een geruststellend gegeven te beschouwen, en de netwerkmogelijkheid als belangrijkste pluspunt ten opzichte van de vorige versie te benoemen.