SAMENVATTING

Met de Empyrean en Elite heeft Meze liefhebbers van luxe en high-end head-fi al meer dan genoeg verwend. Tijd voor mensen met een kleiner budget, niet? En daar is de 109 Pro. Het is een heel andere koptelefoon, op het eerste zicht een verdere evolutie van de budgetvriendelijke en superpopulaire Classic 99.

De 109 Pro is echter een open hoofdtelefoon uitgerust met een verbeterde dynamische driver. De sierlijke hoofdband en het gebruik van weelderige hout? Yup, die zijn er dan wel weer bij.

Meet Meze

Moeten we Meze nog voorstellen? Aan sommigen misschien nog wel. Dit toegewijde headfi-merk uit Roemenië was immers nog niet zo lang geleden totaal onbekend. Inmiddels is dat helemaal anders, want in de head-fi-wereld en ver daarbuiten is Meze een gewaardeerde naam geworden.

Een voorliefde voor elegante designs die bovendien technisch sterk uit de hoek komen – zie de Empyrean of de Rai Penta – hebben aan dat succes bijgedragen. Het Elite-topmodel strikte daardoor vorig jaar een EISA Award voor beste high-end koptelefoon, naast vele andere awards bij andere media.

De 109 Pro die we hier bekijken werd voorgesteld op de High End-beurs in München. Hoewel deze open koptelefoon nu ook niet een helemaal nieuwe koers betekent voor Meze, gaat het wel een iets andere richting uit dan wat we de voorbije jaren zagen. Al moet je niet bij het Pro-etiket meteen denken aan een puur functionele koptelefoon die vele late avonden in een studio moet overleven. Het betreft hier nog altijd om een echte Meze, met de nodige aandacht voor eigenzinnig design en met een hoog comfortgehalte.

Verfijnde indruk 

De verpakking van de 109 Pro is functioneel, zoals wel vaker op dit prijspunt. Maar low-key mag je de koptelefoon niet noemen die je uit de doos tilt. Of liever: uit de stevige case die in de doos zit. Een fusie van hout en metaal, met wat koperkleurige toetsen, zo kennen we Meze. Er zijn nog wel wat bouwers die de cups of driverbehuizingen op gelijkaardige manier uit hout fabriceren. Maar qua afwerking en bouwkwaliteit zit deze Meze net iets hoger. 

Verfijnd? Dat is niet helemaal het juiste woord. Het is zeker heel netjes, maar de 109 Pro toont ook een robuust kantje. Misschien is dat het ‘Pro’-aspect, in elk geval lijkt het toestel duurzaam gebouwd. De eerste 109 Pro die we getest hebben was een sample die dienst had gedaan op een audioshow in Brussel. Producten worden dan niet altijd goed behandeld, maar de koptelefoon toonde nog altijd puntgaaf. Een tweede exemplaar, die we bij een dealer kochten omdat de hoofdtelefoon in de smaak viel, is na vele weken gebruik even krasvrij gebleven.

Walnoot en veganleder 

Maar terug naar het design. Hoewel Meze opvalt met zijn opvallende creaties in de high-end, doet deze koptelefoon denken aan het product waarmee het allemaal begon: de 99 Classic. Het is vooral de hoofdband die ons terugbrengt naar dat toestel uit 2015. Met die hoofdtelefoon brak Meze Audio meteen echt door, dankzij de winnende combinatie van een scherpe prijs, mooie afwerking in hout en een prima geluidskwaliteit. Het model is trouwens nog altijd te koop.

Net als bij die gesloten instapper bestaat de hoofdband van de 109 Pro uit drie delen: twee metalen bogen die het geheel stevig maken en een kleinere (vegan) lederen band die op je hoofd rust. Bij de 99 Classic zorgde die constructie voor iets meer oordruk – op te lossen door brutaal wat tegenkracht toe te passen. Hier is dat echter niet. De pasvorm vinden we op ons hoofd net goed en de stoffen oorkussens zijn veroorzaken weinig warmteontwikkeling.

Echt oog voor detail hebben is Meze’s ding wel, en dat zie je hier ook. De brug tussen de lederen band en de buitenste boog is bijvoorbeeld heel elegant uitgevoerd. Een koperkleurig verbindingsstuk dat sierlijk in een soort V-vorm kromt complementeert mooi de verbinding tussen band en driverbehuizing. Uiteraard in dezelfde metaalkleur. Het sluit ook mooi aan bij de spinvormige brug die de achterkant van de driver beschermt. Er zijn maar weinig hoofdtelefoons die op esthetisch vlak zo weten te prikkelen. Of het moeten die duurdere Empyrean-modellen zijn, waarvan er verschillende edities beschikbaar zijn (geweest).

Open en dynamische driver 

Het open karakter van de 109 Pro wordt niet bepaald verhuld. Als je langs de zijkant op de hoofdtelefoon kijkt, zie je langs die spinnenwebconstructie een fijn metalen rooster dat de achterkant van de driver beschermt. Ook heel typisch Meze: kijk je in de koptelefoon, dan krijg je niet zomaar een plastic, zwart rooster te zien. Heel trouw aan zichzelf koos de fabrikant voor een kopkleurig rooster uit metaal, waarin driehoeken in een geometrisch patroon zijn uitgesneden. Dat is het oog voor detail waar we eerder over spraken. Hoewel je het niet ziet bij het dragen, valt je oog er wél op telkens je de 109 Pro bovenhaalt of opbergt. En dan denk je telkens: knap.

Bij de duurdere modellen past Meze een speciale driver toe van het Oekraïense Rinaro, hier kan dat prijstechnisch niet. In de plaats wordt een nieuwe, grote 50-mm driver gebruikt met wat Meze een dual-composiet membraan noemt. Het lijstje materialen dat de fabrikant hier combineert omvat koolstofvezel en een polymeer bekleed met beryllium, in een metalen frame dat in die behuizingen van walnoot gemonteerd wordt. Het is best een gesofistikeerde constructie voor een hoofdtelefoon op dit prijspunt; al mag je natuurlijk ook wel wat verwachtingen hebben als je circa 800 euro uitgeeft. Maar er zijn zeker andere hoofdtelefoons op gelijkaardige prijspunten die conventioneler zijn.

Aansturing is geen probleem 

Bij de 109 Pro krijg je een harde case die de hoofdtelefoon goed zal beschermen. Tevens is voorzien in een apart zakje waarin je de twee meegeleverde kabels kunt opbergen. Beide eindigen in een 3,5 mm jack die je met een adapter uit de doos kunt omvormen tot 6,3 mm. Het verschil zit ‘em in de lengte van de kabel. Een gebalanceerde kabel is niet meegeleverd, maar de 109 Pro kan zo wel worden aangesloten.

Aan koptelefoonzijde wordt er gewerkt met twee 2,5-mm jacks, een gangbaar formaat dat het vinden van after-marketkabels makkelijk maakt. We merken wel dat kabels met iets dikkere jacks niet pasten. Helaas konden we de 109 Pro daarom niet gebalanceerd aansluiten; onze kabel die eindigt in een Pentaconn-stekker paste net niet.

Meze zelf zorgt ook voor het nodige, met een ruim aanbod van gewoven upgradekabels die het samen met Furukawa aanbiedt. Voor deze test kregen we van importeur Dune Blue zo’n Furakawa mee. Hoewel kabels voor ons persoonlijk niet het belangrijkste element in een headfi-verhaal zijn, vonden we deze kabel wel de moeite waard om tijdens de testperiode te blijven gebruiken.

De 109 Pro is met zijn impedantie van 40 Ohm en hoge gevoeligheid van 112 dB wel heel makkelijk aan te sturen. Hoewel we vooral geluisterd hebben via de krachtige EarMen CH_Amp, liet de koptelefoon zich ook gewillig aansturen met een Astell & Kern Kann Alpha (die weliswaar voor een DAP veel vermogen levert) en een iFi Audio xDSD Gryphon. Maar ook de piepkleine Earmen Sparrow was ruimschoots voldoende.  Een betere DAC is altijd wel welkom, maar in de basis kun je deze Meze op nagenoeg alles hangen en een goede klank krijgen.

Luisteren naar de Meze vonden we een heel ontspannen ervaring. Hoewel het nu ook niet laidback of sloomer klinkt, zoals pakweg een Denon AH-D7200, bezit het wel een iets vlakkere tuning. Het beviel ons meteen, en voelde heel ontspannen aan. De no-nonsense en holistische sound nodigde uit om te blijven luisteren, een goede eigenschap voor een koptelefoon die je gezel is bij een meanderende luistersessie in Roon.

Het huwelijk met de compacte maar ook heel competente Earmen-stack heeft vast wat met die ervaring te maken. Met name de CH-Amp biedt een krachtige, neutralere weergave die zaken heel correct weergeeft. En dat matcht goed met de filosofie van deze open Meze.

We genoten van hoe de 109 Pro ‘Galdra’ en andere tracks op ‘Pagan’ van de Duitse heidenen Faun spatiaal en vooral heel innemend neerzet. Een grootse presentatie die niet tussen de oren blijft zitten, dat geeft meteen veel betrokkenheid. Tegelijkertijd mikt Meze hier niet op een gigantische openheid, iets dat bij klassiek wel fijn kan zijn, maar elders soms afstandelijk kan overkomen. Het hangt wat af van het muziekgenre misschien, maar dankzij die ruimere presentatie zaten we echt betrokken te luisteren naar heel diverse muziek.

Een track als ‘Aidus’ van de Zwitserse metalgroep Eluveitie kwam zo met veel kracht binnen, maar ook gelaagd en gesofiskeerder dan een pure wall of sound die op je afkomt. Roon bracht ons hierna naar het solowerk van zangeres Fabienne Erni, waaronder een vrij geslaagde cover van ‘Parasite Eve’, waarbij haar vocale uitschieters heel tastbaar en vol energie worden neergezet. Een tikje meer nadruk mocht misschien om het echt naar de keel te doen grijpen, maar eigenlijk best sterk gedaan van de Meze.

Het is een alleskunner, dat merken we. Lekker smeuïg ook, ontdekken we toen we even zin kregen in een portie soul. ‘Colors’ van Black Pumas, ‘I learned the Hard Way’ van Sharon Jones en haar band en Son Little’s ‘About Her Again’, ze passeren allemaal de revue, en uiteindelijk blijven we hangen bij de andere nummers op ‘aloha’ van Little. Dat rauw kantje dat Son Little’s stem soms bezit wordt bij ‘Bbbaby’ op een bord opgediend. Niet met een scherp randje of overdreven focus, deze soort zaken hoor je – maar blijven deel van het geheel. Heel mooi.

De Meze blonk voor ons ook uit bij ‘Universal Beings’ van Makaya McCraven. Een virtuoze percussionist die een heel verleidelijke flow heeft, en naadloos transformeert van het ene genre naar het andere. Alle sessies op dit album op XL-grootte zijn geïmproviseerd en opgenomen in een van vier locaties, telkens met andere muzikanten. Heel divers qua beeldvorming dus, en ook fascinerend.

Er hangt een apart sfeertje rond dit album, iets dat de Meze prima weet te vertolken. Het voelt heel live, en bij complexere stukken (zoals ongeveer in het midden van ‘Tall Tales’, met strijkers en klokkenspel) verliest het geen controle. Voeg daar een goede basextensie bij (30 Hz haalt het probleemloos) en een hoge snelheid, en de Meze 109 Pro handelt ook elektronische muziek en beukende techno, zoals ‘ADSR’ op fabric presents Amelie Lens, met veel overtuiging af.

Conclusie

De Meze 109 Pro is niet enkel een heel knappe koptelefoon, het is vooral een heel aangename open weergever die je makkelijk kunt aansturen en die een plezier is om naar te luisteren. Hoewel het niet is uitgerust met de geëvolueerde planar-magnetic drivers van Meze’s topmodellen, is de nieuwe dynamische driver zeker niet een teleurstelling. Het bezit een tuning die behoorlijk universeel is. Je gehoor overprikkelen met veel detail doet het niet, het zet in op een neutralere maar ook wel opzwepende sound op een bed van diepe, genuanceerde bassen. Dat maakt de 109 Pro een machtige hoofdtelefoon voor muzikale ontdekkingsreizen, ’s avonds laat met Roon of een bak vol tweedehands vinyl.

Meze Audio 109 Pro
799 euro | www.mezeaudio.com
Beoordeling 4,5 op 5