Het achtste studio-album van het Zweedse Opeth wordt door fans en kenners als een van de hoogtepunten uit het oeuvre van de band beschouwd. Op Ghost Reveries musiceert de progressieve metal band er flink en stevig op los, waarbij de logge en pakkende riffs worden begeleid door innemende progressieve klanken. Music on Vinyl brengt het album opnieuw uit, op gelimiteerd en zeer fraai vinyl.
Het ging de band Opeth goed aan het begin van de eenentwintigste eeuw. Het gezelschap rondom frontman (Lars) Mikael Åkerfeldt had in de voorgaande jaren (op advies van Katatonia-frontman en persoonlijke vriend van Mikael, Jonas Renkse) een tweeluik uitgebracht in de vorm van het heftiger album Deliverance en het softere Damnation. Hoewel niet elke fan, het platenlabel of de bandleden zelf het met die keuze eens waren, volgde toch een intense tournee en was het pas in 2004 dat Opeth weer aan het schrijven van nieuw werk toe zou komen.
Tijdens die periode hield Opeths Europese platenlabel (Music for Nations) op te bestaan en tekende het gezelschap bij Roadrunner Records. Drie weken oefenen voordat men de studio in zou gaan was al sinds My Arms, Your Hearse uit 1998 niet meer voorgekomen, maar werd nu weer opgepakt. Vergezeld door toetsenist Per Wiberg, die vanaf dat moment een vaste plek binnen Opeth in zou nemen. Daarentegen zou Ghost Reveries het laatste Opeth album worden waaraan drummer Martin Lopez en gitarist Peter Lindgren mee zouden werken.
Het album Ghost Reveries, dat initieel als concept album was bedoeld, ontleent tekstueel veel aan occulte zaken, dankzij Mikael. En hoewel het spookachtige effect daaruit voortvloeit, is de muziek op het album verre van eng of overmatig duister te noemen. Opeth zet een dijk van een geluid neer op Ghost Reveries (waaraan Steven Wilson niet meer meewerkte voor de productie en dus ook geen invloed meer had), dat op bijna frivole wijze van logge death metal inclusief bijpassende grunts naar pure progressieve rock inclusief ‘clean vocals’ overschakelt en veel Hammond en Mellotron toepast. Elke riff is moddervet en de solo’s blijven bij. Heerlijk!
Ghost Reveries staat bol van de goede tracks, waaronder het nog steeds epische The Baying Of The Hounds, het vette Ghost of Perdition of het juist wat rustigere en meer uitgesponnen nummer Reverie/ Harlequin Forest. Wie het album niet eerder hoorde weet dat de plaat met elke draaibeurt groeit, wat nog steeds voor de meeste Opeth albums geldt. Alleen klinkt de band vanaf Ghost Reveries echt volwassen, met speeltechnieken waarop menig muzikant jaloers mag zijn en een frontman wiens heerlijke grunts feller dan ooit tevoren en wiens normale vocalen helemaal tot hun recht mochten komen. Nog steeds geldt Ghost Reveries als een van de fijnste Opeth albums voor alle rock- en metal liefhebbers die niet vies zijn van een wat heftiger zangstijl op z’n tijd. Een aparte vermelding waardig betreffende dit album is toch wel het technisch zeer hoogstaande drumwerk.
De herpersing op vinyl door Music On Vinyl is voorbeeldig. Het doorzichtige vinyl, waarin de zwemen van rook zijn verwerkt, is muisstil, vlak en prettig dynamisch. Analoog genieten, niets minder. De twee 180 grams schijven, waarvan er slechts 4000 zijn geperst, worden inclusief booklet en poster in een genummerde hoes geleverd. En alleen al die fraaie uitvoering is reden genoeg voor de echte Opeth fan om Ghost Reveries (opnieuw) aan te schaffen, of voor muziekliefhebbers een reden om het album dertien jaar na de release alsnog te ontdekken. Want deze plaat is (en blijft) het luisteren en draaien waard.
Muziek: 9 ½
Klank: 8 ½
Kwaliteit persing: 10
Label: Music on Vinyl/ Roadrunner
Speelduur: 66 minuten
Website: www.opeth.com
