Het Zweedse metalgezelschap Opeth bracht in 2002 hun wellicht meest heftige plaat uit. Na het succes van Blackwater Park, nog geen jaar voor dit zesde studioalbum, wisten de meesters van de melodieuze death-metal nog meer richting progressieve muzikale vormen te neigen zonder in te leveren aan kwaliteit. Dit album is nu opnieuw op vinyl uitgebracht.
Eigenlijk is opnieuw niet helemaal de juiste term, want er schijnt slechts een gelimiteerde picture-disc in 2004 verschenen te zijn van Deliverance. Wel is het logisch te noemen dat Music On Vinyl ervoor heeft gekozen om dit steengoede album (al dan niet opnieuw) te persen. Zoals we de laatste tijd vaker zien van dit label is ook Deliverance uitgebracht in een eerste gelimiteerde versie -1000 stuks op wit gemarmerd vinyl- om daarna op gewoon zwart ongenummerd vinyl te worden geperst. Leuk voor de verzamelaars. De luxe gatefold sleeve waarin de zes tracks die het album telt over vier plaatkanten zijn verdeeld is in elk geval erg mooi en ook aan de sleeve is aandacht besteed middels een antistatische binnenhoes. Dit zou eigenlijk standaard moeten zijn, maar dat terzijde.
Deliverance werd precies in dezelfde tijd opgenomen als Damnation en het originele plan was om deze compleet verschillende albums samen als dubbelalbum uit te brengen. Ik denk dat tijdens het opnemen en mixen (samen met Steven Wilson, natuurlijk) van de muziek toch helder werd dat twee losse uitgaven beter zou passen. Want waar de muziek op Damnation eerder ingetogen en wellicht minder dreigend of duister is weet Deliverance vooral te overtuigen met complexe, gelaagde progressieve death metal met een melodieus sausje. De aftrap op het album in de vorm van de track Wreath belooft al veel heftigs met geweldig drumwerk en bulkende gitaren, samen met Mikael Åkerfeldt die op steengoede wijze losgaat in grunts en black metal-achtige vocale stijlen. Een hoogtepunt ligt in de titeltrack, met sterke riffs en prima afwisseling. Wat rust komt naar voren in tracks als A Fair Judgement of het instrumentale For Absent Friends, waar ook weer de complexiteit van de muziek en in geval van het eerstgenoemde nummer het sterke drumwerk van Martin Lopez wordt benadrukt.
Maar compleet losgaan op Deliverance kan ook, voor de metalheads onder de lezers. Luister maar naar de track Master’s Apprentices, een track met een riff waar iedere nek weer van los weet te komen. Het hele album staat als een huis, net als deze persing op vinyl trouwens. Op de hele plaat is geen enkele vorm van ‘loudness war’ te bekennen en voor een metalalbum klinkt de plaat zelfs voorbeeldig. Het contrast met Damnation (dat enkele maanden later uitkwam) is groot, terwijl beide albums excelleren in muziek en originaliteit. Al in 2002 bewees Opeth bestaansrecht te hebben en dat doen ze nog steeds. Wie Deliverance nog niet kent of op vinyl bezit doet er goed aan om naar de platenzaak te rennen, want het album is verplichte kost voor liefhebbers van metal en progressieve muziek tegelijk. Zeker de gelimiteerde editie.
Label: Music On Vinyl
Speelduur: 61:49 minuten
Website
