Al enige jaren ben ik een trouwe Sonos gebruiker. Op diverse plekken in ons huis zijn een aantal Connect netwerkspelers in gebruik, en zo nog wat andere Sonos speeltjes. Tot grote tevredenheid, niet in de laatste plaats door de voortreffelijke kwaliteiten van het Sonosnetwerk en de uitstekende bedieningsfaciliteiten via de Sonos Apps voor Windows/Apple/IOS en Android.
Van de Connect worden twee exemplaren gebruikt met een losse DAC achter de S/PDIF uitgang. De eigen analoge uitgangstrap van de Connect is op zich een keurige voorziening, maar een goede DAC er achter levert met goed programmamateriaal muzikaal zeker winst op. Helemaal tevreden was ik echter nog niet.
To Modify or not To Modify...
Op internet had ik al eens modificatie-oplossingen uit de VS en Duitsland voor de Sonos ZP90 (de oude benaming van de Connect, red.) gezien, maar met een wel heel stevig prijsplaatje. Toen de garantieperiode voorbij was heb ik zelf maar eens een Connect opengehaald om te kijken of ik met soldeerbout en wat andere hulpmiddelen tot een opwaardering kon komen. Maar tijdgebrek noopten mij om van dat snode plan af te zien. Via wat omwegen kwam ik op één van de fora de naam tegen van een jong bedrijf in het Noordhollandse, MagnaHiFi geheten, dat modificaties voor de Connect aanbietn. Na wat heen en weer gemail zijn we tot een afspraak gekomen.
Mijn Connect ging ter modificatie naar hen toe. Het complete modificatiepakket behelst: het aanpakken van de klok en aanpassingen in de sfeer van passieve componenten – elco's enzo. Voor de klok – een echte zwakke plek in het Sonos-ontwerp – gebruiken de MagnaHiFi-mensen de bekende Tentlab-klok, die ook nog eens apart gevoed wordt. Verder is de schakelende voeding aangepakt, zodat de hoogfrequente stoorsignalen vanuit de voeding minder invloed hebben op het muzieksignaal. Een betere kwaliteit cinchconnector (evt. kun je ook kiezen voor een echte 75Ohm BNC connector) rondt het modificatiepakket van MagnaHiFI af.
Cliffhanger: Was de modificatie een zinvolle exercitie?
Jawel! (OK, dit is niet echt een cliffhanger...). Meteen nadat ik de Connect weer had aangesloten – ben niet zo van het 'inspelen' – viel me een aantal zaken op, met name de rust in het geluidsbeeld, zowel in klankmatige zin als in het feit dat het stereobeeld stabieler leek. Als referentie gebruik ik daarvoor een aantal eigen opnames die op de NAS staan: solopianoforte, soloviool, koper en houtblazersensembles en andere kamermuziekcombinaties. En niet te vergeten een paar opnames van Adrián Rodriquez van der Spoel met zijn Musica Temprana.
Dat ensemble is gespecialiseerd in Barokmuziek uit Zuid Amerika. De combinatie van Indiaanse volksmuziek met West-Europese barokmuziek levert heel verrassende resultaten op. Het samenspel van strijk- en blaasinstrumenten, gitaren in allerlei vormen en maten, veel slagwerk en heerlijk rauwe stemmen zit dichter tegen de folkscene aan dan tegen de traditionele klassieke muziektraditie. De opnametechniek is heel basic: twee Sennheiser MKH20 condensatormicrofoons, een hoogwaardige microfoonvoorversterker (Gracedesign), vroeger een professionele DAT-recorder, daarna een Compact Flash neefje. De ruimte en het podium kennen we als onze spreekwoordelijke broekzak...
