Dit artikel is eerder verschenen in FWD Magazine 

De in dit artikel genoemde prijzen dienen als richtlijn. Voor informatie betreffende actuele prijzen verwijzen wij u graag naar ons winkeloverzicht.

42 inch Full-HD televisie schermen

Koopgids

Wie de televisiemarkt de voorbije jaren een beetje gevolgd heeft, merkte het ongetwijfeld al op: prijzen dalen en prestaties verbeteren aan een hoog tempo. Televisies met een resolutie van 1.920 bij 1.080 pixels, ook wel Full HD-schermen genoemd, waren twee jaar geleden nog erg duur. Nu vind je dit soort toestellen zelfs al in 32-inch formaat, en in het 42-inch segment maken ze de hoofdmoot van het aanbod uit. De prijzen van de verschillende toestellen lopen echter enorm uit elkaar, en daarom leek het ons aangewezen om deze vergelijkende test in twee stukken op te splitsen. We vroegen aan alle fabrikanten om – indien mogelijk – twee toestellen in te sturen: het goedkoopste 42-inch Full HD-toestel in hun collectie, en het Full HD-toestel dat het beste evenwicht biedt tussen nieuwe features en het prijskaartje. Ook deze opdeling zorgt nog voor een erg verdeeld prijzenveld, zelfs binnen dezelfde categorie, maar het totaalbeeld van het huidige aanbod wordt er wel een stuk overzichtelijker op. De laagste prijs in het testveld bedraagt 999 euro, terwijl het duurste toestel een forse 3.800 euro kost.

Waarom Full HD?

Ook in Belgie schakelen de televisie-uitzendingen langzaam maar zeker over naar de HD-norm (HDTV). In Vlaanderen brachten Belgacom, Telenet, Indi en TV Vlaanderen intussen allemaal een HD-aanbod op de markt. Alhoewel het voorlopig nog maar om een erg beperkt zenderaanbod gaat, mogen we ons de komende jaren aan een sterke groei verwachten. En aangezien je een televisietoestel niet voor twee of drie jaar koopt, moet je dus wel wat vooruit kijken als je nu een nieuw toestel in huis haalt.

Iedereen kent intussen het HD Ready-logo van de EICTA (European Information & Communications Technology Industry Association). Dat logo biedt enkele garanties: een minimumresolutie van 720 lijnen, een breedbeeld-aspectratio (16:9) en de aanwezigheid van een digitale aansluiting (DVI of HDMI) of analoge component video-aansluiting. Omdat de opkomst van schemen met een resolutie van 1.920 bij 1.080 pixels (Full HD) zo sterk is, besloot de EICTA een jaar geleden een nieuw logo te introduceren voor deze hoogwaardige weergevers, het HD 1.080p-keurmerk. Dat garandeert een resolutie van 1.920 bij 1.080 pixels en de mogelijkheid om 1.080p videobeelden met een framerate van 24, 50 of 60Hz weer te geven.

Het ‘HD Ready’-logo kennen we al langer. Wie een toestel zoekt met een Full HD-resolutie kan vertrouwen op het nieuwe ‘HD 1.080p’ logo.

Wie een optimale beeldkwaliteit wenst, moet in eerste instantie proberen zo weinig mogelijk beeldbewerkingen te introduceren tussen de bron en het scherm. Zowat alle HDTV-uitzendingen zullen in 1.080i uitgezonden worden. Een HD 1.080p-scherm moet die beelden enkel omzetten van interlaced (1.080i) naar progressief (1.080p). Deze bewerking noemen we de-interlacen, en is erg belangrijk voor dit soort toestellen. Blu-ray-films komen over het algemeen in 1.080p, en worden dus zonder verdere bewerkingen weergegeven op een Full HD-scherm. Het ideale scenario dus, en in die context is een Full HD-televisie de beste investering voor beeldkwaliteit naar de toekomst toe.

Veel bronmateriaal – zoals analoge televisie of normale dvd’s – komt echter in een veel lagere resolutie, namelijk SD (Standaard Definitie, typisch in een resolutie van 720 bij 576 pixels). Dat bronmateriaal moet het scherm dus eerst nog upscalen, wat inhoudt dat de resolutie vergroot moet worden zodat het materiaal schermvullend kan getoond worden. Ook deze bewerking is erg belangrijk voor de kwaliteit van het beeld dat je op het scherm te zien krijgt.

Maar waarin zit het verschil met een HD Ready-scherm dan? Een HD Ready-scherm moet SD-materiaal immers ook eerst upscalen, net als bij een Full HD-televisiescherm het geval is. Correct, maar een HD Ready-scherm moet ook nagenoeg al het HD-materiaal downscalen naar de resolutie van het scherm, en daarbij gaat onvermijdelijk detail verloren. HD Ready-technologie voldoet echter prima bij toestellen met een beelddiagonaal van 32-inch en kleiner, wanneer je een normale kijkafstand respecteert. Het menselijk oog kan immers maar een bepaalde hoeveelheid detail waarnemen, zodat het kwaliteitsverschil niet zo groot lijkt op een scherm met eerder bescheiden afmetingen. Op 42-inch schermen (en groter) werpt een Full HD-resolutie echter wel degelijk z’n vruchten af.


Technologie

Lcd-technologie wint al jaren terrein in televisieland, en dat is ook bij de grotere schermformaten een feit. Die winst is te danken aan twee zaken: een lagere prijs dan de plasmaconcurrenten en een sterk verbeterde beeldkwaliteit ten opzichte van de startjaren. Waar plasma vroeger heer en meester was als het op pure beeldkwaliteit aankomt, is die voorsprong nu aanzienlijk verkleind. Ja, plasma levert over het algemeen nog steeds het betere beeld, maar de kloof is niet meer zo breed als vroeger het geval was. Dat verschil wordt vooral veroorzaakt door de snelle reactietijd van plasmapanelen, waardoor snelle bewegingen vloeiend blijven en niet uitgeveegd lijken. Bij sommige modellen combineert men lcd met 100Hz-technologie om dat kwaliteitsverschil op te vangen, maar plasma blijft inherent iets beter op dit vlak. Ook als het op zwartweergave aankomt kan plasmatechnologie de beste resultaten voorleggen, maar hier moeten we eveneens opmerken dat lcd-schermen een grote vooruitgang hebben geboekt. Het waargenomen kwaliteitsverschil hangt ook samen met de kijkomstandigheden. Televisies uit deze categorie worden meestal opgesteld in een ‘normale’ huiskamer, waar dus behoorlijk wat omgevingslicht binnendringt. In een donkere kamer komen de verschillen tussen beide technologieen sterker tot uiting dan in een typische woonruimte. Onze conclusie is dan ook dat de beste lcd’s perfect kunnen concurreren met plasmamodellen.

Ook aan plasmaschermen zitten trouwens enkele typische nadelen vast. De verkoopprijs is meestal fors hoger tegenover een lcd-toestel, op enkele uitzonderingen na. Hetzelfde stramien zien we bij het stroomverbruik. De beste lcd-televisies met dit beeldformaat komen rond met een verbruik van ongeveer 200 watt, een plasmascherm trekt nog steeds 350 watt uit het stopcontact.