Dan dezelfde cd in de 990 set. De versterker en cd-speler stonden al aan en zijn goed op temperatuur gekomen. Vooral de versterker wordt warm, zeker tijdens het spelen. De enorme interne koelribben zijn dan ook zeker geen overbodige luxe. Als de eerste bassdrum van Anathema klinkt, heerst er dan ook complete controle over mijn Goldenote’s. De aangeleverde 200 Ampère vanaf de zware versterker zorgen ervoor dat het geluid staat als een huis, maar dan ook met een veel zuiverder reproductie. Waar de HK 980 wat warm kan klinken is zijn grotere broer niet anders te omschrijven als puur, zuiver en helder. Bijna analytisch. De gebruikte cello aan het begin van Leave No Trace heeft veel meer body, de stem van zanger Vincent Cavanagh komt een stuk hoger en dieper de ruimte in en bijna gelijk aan wat Vincent live produceert.
Bij Patricia Barber van hetzelfde laken een pak; zuiver stemgeluid en muzikaliteit, en weer die controle. Een tikje meer warmte zou kunnen doorklinken, maar het geluidsbeeld is geheel driedimensionaal en klinkt op ieder niveau van het frequentiebereik eerlijk en helder. Mijn voorkeur gaat wel steeds uit naar de ‘direct path’ schakeling in plaats van de DSP in te schakelen, omdat die in mijn optiek het meest natuurlijk klinkt. In ieder geval klinkt Barber zoals Barber hoort te klinken, echo’s lopen lang door en de basweergave is diep en lang.
Over op andere muziek, dan maar. Het zeer audiofiele label LIM records heeft de oude maar heerlijke plaat Antiphone Blues van jazzmuzikant Arne Domnérus uitgebracht in K2HD formaat. Niets anders dan orgel en saxofoon, opgenomen in een kerk, maar ontzettend lekker en rustgevend om te beluisteren. Het nummer Nobody Knows The Trouble I`ve Seen blijft favoriet en biedt de luisteraar de mogelijkheid om te horen wat zijn of haar set kan doen in de zin van zowel laagweergave als ruimtelijkheid. Deze Harman Kardon set draait zijn handen er geheel niet voor om en laat mij genieten van rust, detail en helderheid. Het orgel klinkt vol waar het moet, zonder ergens te oversturen. Als Arne de sax inzet bekruipt kippenvel mijn lichaam en ik word gedwongen om mijn ogen te sluiten en het muziekstuk eer te betonen. Ruimtelijkheid en muzikaliteit alom, de track is dan ook zo voorbij als ik kies om het nummer nogmaals te herhalen. Ditmaal met de door Harman geleverde HRS-link kabel. Deze is niet anders dan een netjes afgemonteerde CAT-5 kabel, doet een proef met een goedkoop Icidu kabeltje later blijken. Enfin, hetzelfde stuk nog een keer. De kloksynchronisatie biedt inderdaad nèt een beetje meer rust en detail, al is het verschil niet groot! Hierdoor lijkt ook de ruimtelijkheid iets toe te nemen, alleen betrekt het de luisteraar in mijn optiek weer wat minder bij de muziek. Kwestie van smaak, dus.
Nog steeds over de HRS-link gooi ik de gespeelde muziek maar eens over een andere boeg. Het uit Portugal afkomstige Moonspell heeft in 1996 het album Irreligious uitgebracht en deze vindt zijn weg nog vaak naar mijn cd-speler. De track Opium speelt. Heel eerlijk laat de Harman Kardon set horen dat de opname van een wat mindere kwaliteit is, maar geeft de muziek prima door aan de weergevers. De gitaarlijnen zijn hoorbaar en goed te volgen, de basweergave is strak en gecontroleerd, ondanks de dubbele blastbeats en Fernando’s stemgeluid is herkenbaar. Heel af en toe lijkt de set wat overhelder te klinken, maar overall is het goed toeven met de 990 set.
Ook als home cinema doorlussing is de HK 990 prima in staat om als eindversterker te functioneren. Films kregen genoeg body en hoewel een subwoofer in gebruik was tijdens het testen, heb ik deze bijna niet in hoeven zetten. Omdat het mij tijdens de test ontbrak aan een passend element in mijn platenspeler, heb ik de phonovoortrap niet in deze test mee kunnen nemen. Mijn eigen voortrap aangesloten op de versterkers gaf een voldoende geluid weer en matchte vooral met de HK 990 erg goed.
