De 10CC LP Windows In The Jungle werd tevoorschijn gehaald om de track Feel The Love te beluisteren. De intro met drie rimshots klonk gortdroog en lekker energiek, zoals het hoort. De baslijn kwam met een behoorlijke intensiteit naar voren en klonk zelfs wat buikig. De samenzang werd met een zeer goede differentiëring en focus weergegeven waardoor elke stem duidelijk werd belicht. Het theatrale karakter van deze muziek kwam goed tot zijn recht, inclusief de superstrakke percussie. Het diepe laag kwam nog wat tekort aan grip maar was tonaal fraai.
Toen het residentiële Moving Coil element zich in de armkop bevond was de Paul Simon LP Graceland aan de analoge beurt. De Fine Line naaldtip mocht de track The Boy In The Bubble aftasten. Jim Keltner`s ferme drumklappen werden met een rijke nagalm en `body` gepresenteerd alhoewel ze niet de meest intensieve impact (push) meekregen. De melodielijn van de elektrisch bas kwam bijzonder dudelijk naar voren en de knorrende energie werd dusdanig goed vertolkt dat er breed grijnzend werd geluisterd. Ook bij de titeltrack Graceland kwam de bas goed uit de tonale verf en de zang van Paul Simon werd met een opmerkelijke rust en uitgewogenheid gepresenteerd. De voortstuwende `drive` van deze track was heel prominent aanwezig waardoor zelfs op relatief lage afluisterniveau`s het aanstekelijke karakter van deze muziek werd behouden.
Bas, zang, flow... dat leidde tot het tevoorschijn halen van de Robert Lucas (Audio Quest) LP Layaway want de akoestische versie van If You Don`t Want Me kan afhankelijk van de platenspeler en randapparatuur qua meeslepenheid zowel hoog als matig scoren. Met de MP 200 aftaster ingebouwd werd voor deze LP de tweede kurkmat opzij gelegd waardoor de dikke 180 grams schijf inderdaad minder invloed had op de met zorg gekozen V.T.A. Een ergonomisch pluspunt, die dubbellaags mat. Waarschijnlijk werd men bij Thorens geïnspireerd door de complete DNM Ringmat-kit (met extra onderlegmatten). Het akoestische bottleneck gitaarspel en de typische neuzelige zang vn Robert Lucas kwamen op overtuigende en plastische wijze naar voren. De arpeggio gespeelde snaarplukken waren loepzuiver, een teken dat het TD 160 HD loopwerk helpt bij het verkrijgen van een vrij schoon impulsgedrag. De staande bas klonk droog en tegelijkertijd ademend en bij de harde snaarplukken kwam de elasticiteit van de dikke snaren goed naar voren. Het pianospel werd wat compact en enigzins onderbelicht gepresenteerd terwijl de drums juist fabelachtig goed uit de muzikale verf kwamen. Bij de kickdrum stoten was telkens een overtuigend `gewicht` en een behoorlijke hoeveelheid lucht merkbaar. De geïmpliceerde bluesclub-sfeer van deze puur akoestische studiosessie werd uitstekend overgebracht, alsmede het enthousiasme van de muzikanten.
