Terug naar de cd, Patricia Kaas zingt voor haar overleden moeder het wonderschone Une Derniere Fois. Voor mij blijkt, dat VTL niet helemaal in overeenstemming is met mijn manier van luisteren. VTL heeft heel erg een hoge mate van perfectie in het vaandel. Het weergeven van zuiver datgene wat in de opname is opgetekend. Zelf heb ik Kaas het lied live horen zingen en weet wat de tekst voor haar betekent. Zij huilde, wij huilden samen, de zaal huilde. Dat huilen kan ik zomaar weer gaan doen als ik mij dat moment herinner. De VTL weet dat niet op te wekken. Een zekere kilheid staat tussen mij en Patricia in. Daar zijn de Focal luidsprekers tevens voor een deel debet aan. Die hebben een zelfde neiging tot zuiverheid en purisme. Vandaar dat ik ze liefst combineer met iets warmere versterkers.
Gekeken naar kwaliteit van de weergave zelf, waarbij het aandeel "persoonlijke smaak"naar de achtergrond wordt geschoven, valt er weinig aan te merken op de IT-85. Waarlijk een uitstekende performance. Met opvallend weinig vervorming, grote dynamiek, heel schoon en een diepe stilte op die plaatsen waar stilte behoort te zijn. Het is juist de mate waarin elk instrument en elke stem te onderscheiden zijn, die leiden tot eerdere uitspraken. Laat duidelijk zijn dat ik zit te genieten, van de stem, de muziek, de set. We gaan nog eens een andere dame aan het woord laten. Vienna Teng heeft met haar cd Dreaming Through The Noise mij een groot plezier gedaan. Heel anders dan Kaas, zachter van stem, liever. Zeker op de eerste track Blue Caravan. Als een warme deken omhult ze mij, zelf omgeven door een stel prima muzikanten die haar alle ruimte geven en toch opvallen. De eigen handen van Teng lopen over het klavier van de piano. Heel dicht komt ze bij mij zitten zingen. Intiem, warm en gevoelig. Heerlijke muziek over een eerlijke versterker. Het tweede nummer heeft een dubbele bodem: de berusting van de vrouw van een handelsreiziger, die omslaat in een door haat gedragen brandstichting. Teng zingt het lief en dat maakt de tegenstelling nog groter. Er kruipt wel enige onrust in de weergave tijdens drukke passages, maar die herken ik ook van andere opstellingen. Van mij hoeft u niets, maar als u nog een cd zoekt voor uw collectie denk dan eens aan deze titel en dame. Voor zover ik weet gaf alleen Radio 2 haar enige aandacht in Nederland.
Kent u Francis Cabreles muziek die op Samedi Soir Sur La Terre staat? Echt Frans en vrijwel allemaal akoestische instrumenten die weerklinken. Dat schept een sfeer die de IT-85 gelijk weet op te pikken. Het is geen inhaken met Frans Bauer of Frans Duijts, wel heel aanstekelijk en geschikt voor een vrolijke avond op het dorpsplein van een kleine Franse stad. Het is de VTL IT-85 die een glas wijn aanreikt bij de muziek en mij wijst op de kaas, worst en de olijven op tafel. Al snel beweeg ik mee op de maat of de melodie. Dat gaat ongemerkt en ik beschouw dat als een goed teken. Met de ogen dicht kan ik het plein haast voor mij zien. De geur opsnuiven en de dorpelingen voelen bewegen. Dat is het mooie van een klasse set, dat gevoel opwekken dat je bij de muziek bent en niet alleen als een buitenstaander op enige afstand staat te kijken. Belangrijk is daarbij de directheid en de snelheid van de gebruikte versterker, waar de IT-85 volop mee is uitgerust. Het een beetje ouderwetse uiterlijk en de bescheiden afmetingen lijken gekozen om de luisteraar expres op het verkeerde been te zetten. De IT-85 geeft een stuk groter weer dan verwacht mag worden op basis van zijn fysieke verschijning. De positieve eigenschappen van de IT-85 blijven niet beperkt tot Mahal, Kaas, Teng of Cabrel. Klassieke muziek gaat al net zo gemakkelijk. Hier is het de zuiverheid die opvalt en het onderscheidend vermogen, naast een hoeveelheid gemak die recht doet aan de prijsklasse en laat zien waar een ontwerper echt kennis van zaken heeft. Vivaldi blijf ik van houden, net als van Janine Jansen. Zeker als je, zoals nu, de intensiteit van de viool via weergevers terug weet te halen, zonder zelfs maar een randje van scherpte. Wie ooit dacht dat metal dome tweeters scherp zijn heef ze nog nooit gehoord wanneer ze worden aangestuurd door de juiste versterker. Dat hoeft geen VTL IT-85 te zijn maar het mag wel. Dat een orgel en een klavecimbel zich in het viool en cello geweld mengen kan ik niet anders dan als natuurlijk ervaren.
Dat ze zo mooi naar voren komen, doordat het geluidsbeeld niet dicht loopt, is een compliment aan VTL. Van een crescendo tot aan de zachtste passages, de VTL IT-85 weet het moeiteloos weer te geven. Als de natuur op de tonen van Vivaldies Vier Jaargetijden gegeseld wordt zit ik rechtop in de stoel. Wat een impact voor een relatief kleine versterker met maar twee EL-34 buizen per kant. Daarom heerlijk een lange poos door met Mozart en Bach. Van nachtrust komt weer niet veel ben ik bang. Is er dan nergens een bottleneck? Nou nee, want nu speelt Count Basie And The Kansas City 7. De bas staat er goed in. Piano hamert er vrolijk op los, percussie zoeft. Een trompet en een sax vechten om de voorgrond. Opgenomen in 1962 en gelukkig bewaard gebleven. Wat moet het heerlijk geweest zijn om Basie te zien optreden in die jaren. Ik heb dat niet meegemaakt en ben daarom blij met een instrument als de VTL IT-85 die mij zo dicht tegen die momenten aan kan brengen. Als de VTL IT-85 iets goed kan, is het muziek weergeven in een zuivere, pure vorm die heel dicht bij de werkelijkheid staat. Hij is niet perfect, kan waarschijnlijk geen B&W Nautilus 800 of 802 aansturen, hij laat de muziek soms teveel aan de speakers plakken, voelt soms te kil of geeft het stereobeeld in de hoogte een beperking, maar toch is het een heerlijk ding.
