Noorwegen bracht ons Kari Bremnes en haar laatste uiting met de titel Ly. Voor de verandering is deze lp weer geheel in het Noors gezongen en staat in de groeven gelukkig niet dat overdreven laag dat fjorden kan vullen, maar in onze Nederlandse huiskamers al snel teveel van het goede is. Het openingsnummer is strak uptempo en brengt de stemming er in. Lekker swingend, met een vleugje truttigheid in de achtergrondstemmen. De Alison Krauss uit het trollenland. Dat klinkt mogelijk denigrerend maar zo is het niet bedoeld. Het is lekkere muziek, grijpbaar, onverstaanbaar en toch boeiend. Dat de opname mooi is laat de VTL graag in volle glorie horen. Puntig hoog, zacht in karakter zonder te verliezen in expressie. Stem goed naar voren geplaatst en duidelijk. Laag krachtig zowel van de bas als de basdrum. Daarom heen gedrapeerd de overige instrumenten die op belangrijke wijze de sfeer versterken, waardoor mijn gemis aan kennis van de Noorse taal onbelangrijk is. Als het geen dubbel-lp zou zijn die omgekeerd en gewisseld moet worden, maar een cd, dan zou ik de stoel niet verlaten tot de laatste noot langzaam en eenzaam uitgestorven is.
Het is een goede gewoonte om het hele muzikale spectrum langs te gaan, met in achtneming van mijn voorkeur voor muziek. Na pop en jazz komt klassiek. Bach gespeeld door de Academy of St. Martin-In-The-Fields met de Brandenburgse concerten. Waar daarnet Donna nog kreunde, Kari zong en Chet blies, staan de violen broederlijk naast de cello, het klavecimbel en het orgel. In een harmonie die ik zo waanzinnig waardeer in de werken van Bach en vaak tegenkom in barokmuziek maakt de VTL het verschil tussen muziek luisteren en muziek beleven. Daar hangt een forse prijskaart aan. Toch kan ik daar overheen stappen en begrijpen waarom VTL zoveel geld durft en kan vragen. Deze phonoversterker behoort tot de hoogste klasse. Hetgeen een beschrijving ook zo moeilijk maakt. Immers: hoor ik wel alles via mijn set? Kan ik hetgeen ik waarneem wel op de juiste merites schatten? Ik denk het eigenlijk niet. Ik weet vrijwel zeker dat ik tegen beperkingen aanloop in zowel de bron als de versterking en de luidsprekers. Als u in deze categorie gaat shoppen en het budget heeft, is zelf luisteren de enige manier om te besluiten of u en de VTL een verbintenis voor lange tijd durven aan te gaan.
Zoals ik de VTL ervaar durf ik dat, zij het met enige gereserveerdheid. Want naast alle schoonheid mis ik een voor mij belangrijk stukje `liefde` dat maar niet naar voren wil komen. Ik doel op stemmen en niet op instrumenten. Aan dit werk van Bach, zo weergegeven, heb ik niets, helemaal niets toe te voegen. Ik geef mij over en verzink in diepe concentratie om geen noot te hoeven missen. Als ik geroepen word door de geluiden uit de uitloopgroef verwissel ik Bach voor een Tacet opname. Niet langer om u te vertellen wat de VTL in huis heeft, maar puur ter bevrediging van eigen nieuwsgierigheid en genot. Tacet maakt heel mooie platen die ongekend rijk aan detail zijn, zuiver in schoonheid. Het moment dat de importeur de VTL terug zal willen komt naderbij, ik ben er niet blij mee, maar weet mijn bescheiden plaats. Ik doe verslag en kan nu eenmaal niet alles houden wat het hart begeert. Mooie apparatuur komt en gaat, slechts een enkele keer blijft het steken omdat het budget er op dat moment is en afscheid nemen te zwaar valt. Bij de VTL ontbreekt het budget. Einde verhaal.
