Net als de kleinere Triangle modellen is ook deze grote Magellan Grand Concert Sw2 eenvoudig aan te sturen met zijn gevoeligheid van 91 dB en zijn impedantie die nominaal 4 Ohm bedraagt en niet onder de 2,5 Ohm daalt. De kantelpunten van de basreflex drieweg luidspreker liggen op 300 Hz en 2800 Hz waarbij het totale frequentiebereik loopt van 28 Hz tot 20 kHz (+/-3dB). De units zijn ontworpen en vervaardigd in Triangle’s meer dan 500 m2 grote centre de recherche in Villeneuve St. Germain. De kasten worden elders in Europa vervaardigd. De titanium tweeters van het type TZ2900_PM hebben een diameter van 25 mm en een ferriet van 100mm. De T16PG110oc middentoners hebben een diameter van 160 mm en spoelen van koper en ferriet van 100 mm. Het membraan is, geheel in lijn met de Triangle traditie, vervaardigd uit cellulose vezels. De T21GM216c basunits hebben een doorsnede van 210 mm met spoelen van koper en ferriet van 120 mm. Dit conusvormig membraan is van het type SVA (Sandwich.Verre.Alvéolaire) en wordt gekarakteriseerd door een sandwich structuur met twee glaslagen met intern een honingraat structuur.
Luisteren
Wat draai je als eerste op dergelijke fraaie fullrange speakers? Ik weet niet hoe het u vergaat maar ik ben dan met name benieuwd naar de prestaties bij groot orkestraal werk. Zoals ik dat bijvoorbeeld tegenkom op een mooie Reference Recordings opname uit 2007 van het Dallas Wind Symphony onder leiding van Jerry Junkin met in de hoofdrol de onvolprezen Mary Preston aan het orgel van het Morton H. Meyerson Symphony Center. Ik heb het dan over Crown Memorial dat begint met een stuk van Richard Strauss getiteld Festival Entrada. Meteen in dit eerste nummer wordt al duidelijk welke kwaliteiten deze luidsprekers hebben maar het wordt pas echt overweldigend wanneer ik toekom aan het derde stuk; William Walton’s titelstuk Crown Imperial waarin het orkest volledig ‘los’ gaat.
De sonore, volumineuze klank van het koper vecht om mijn aandacht met het tot diep in de catacomben gravende, grommende geluid van Mary Preston’s orgel. En op deze luidsprekers, die zo’n heerlijk laag neerzetten, wint het orgel. Dat het Meyerson Symphony Centre over een grote zaal beschikt is mooi vastgelegd in de opname en komt er hier ook volledig uit. Op live niveau afgeluisterd zijn de dynamieksprongen overrompelend als in de concertzaal en voel ik een paukenroffel tot in mijn maag. Niet eerder waren dergelijke sensaties zo sterk in mijn luisterruimte te ervaren. Overweldigend, maar tegelijkertijd zuiver en onvervormd. Eigenlijk is er maar één woord van toepassing en dat is realisme. Het maakt de Triangles tot speakers die me uitnodigen om mijn favoriete muziek te draaien.
