Dat laatste gold ook voor de weergave van blaasinstrumenten zoals de saxofoon van Archie Shepp (op de mooie Steeple Chase LP Goin` Away). Het blaasspel kwam zeer energiek en zelfs confronterend over, alsof Archie Shepp midden in de kamer zijn rauwe, rollende sax-spel ten beste gaf. De intensiteit van met name de hoge uithalen benaderde heel aardig dat van een echte saxofoon -en dat zegt wat. Zoals gezegd, bij goede opnames van levendige akoestische sessies bleek deze unieke aftaster in staat om muziek met een verbluffend goede muzikale expressie te presenteren.
Luisteren naar de Rebuilt Troika
Gezien er een Ekos arm werd gebruikt kon de Rebuilt Troika met drie boutjes worden bevestigd. Hij werd eerst goed losgespeeld waarna hij de beste prestaties bleek te bieden bij een naalddruk van 1.72 gram. De oude Linn aftasters stonden bekend om hun goede timing en flow en dus werd de John Hiatt LP Bring The Family tevoorschijn gehaald. Bij de track Have A Little Faith klonk het pianospel stevig en sonoor, met een lang hoorbare uitsterving. De zang werd op bijzonder soepele en organische wijze gepresenteerd en in dat opzicht deed deze aftaster even denken aan de Shelter 7000. `s`-klanken werden af en toe wat benadrukt door de Troika. De Rebuilt Troika zorgt niet voor de scherpste focus of een zeer gedetailleerde dieptestaffeling maar de muziek kwam goed los van de weergevers. Het geheel werd tegelijkertijd met een prettige rust en bovengemiddeld goede dynamische expressie weergegeven. Het pianospel in deze track kan bij sommige aftasters wat `rammelig` en onzeker gaan klinken. Niet met de British Audio versie van de Troika; het instrument kwam solide over, met een rijk vibrato en afgebeeld tegen een inktzwarte achtergrond.
De LP Fortune van de Martin Jenkins gelegenheidsformatie Whippersnapper is een experimenteel Folk album met verassende composities en complexe ritmestructuren; echt iets voor het rode gevaarte. De verweven klanken kwamen qua timing zeer goed uit de verf, een duidelijk teken dat dit element ooit werd ontworpen door het bedrijf wat de term `Pace, Rhythm and Timing` tot handelsmerk maakte. Het snelle gitaarspel kwam gearticuleerd over en de zang kreeg een flinke presence mee, zij het met een minder scherpe focus als met de residentiële Ortofon aftaster. De weergave van de fiddle was verfijnd en had een aanstekelijke `swing`.
Bij de track The Boy In The Bubble van de Graceland LP kwamen de drumklappen met een fraaie plastische intensiteit naar voren terwijl de melodielijn van de bas hier nog niet eerder met zoveel gemak kon worden gevolgd of met zoveel presence werd waargenomen, terwijl het in balans bleef met de rest van de bezetting. De ritmische flow was uit de kunst en dus was het geen wonder dat wij zaten te swingen op de luisterbank. De zang klonk soepel maar was tonaal aan de donkere kant. De separatie van instrumenten zou beter kunnen terwijl de muzikale samenhang vergelijkbaar was met de beste Japanse klassiekers zoals die van Supex (Linn`s eerste MC -de Asak- was gebaseerd op een Supex ontwerp van de heer Sugano, de oprichter van Koetsu).
Met Ballad Of The Runaway Horse van de Rob Wasserman LP Duets werd de stem van Jennifer Warnes groot afgebeeld en op intieme wijze gepresenteerd. Haar ademhaling was fascinerend om naar te luisteren en de weergave kan niet anders worden omschreven als verleidelijk. Bij het trage, stevige basspel kreeg elke snaarpluk een flinke `push` mee. Het hoge laag is bij deze temperamentvolle MC wat teveel aangezet maar gelukkig niet op irritante wijze, wat te danken is aan de goede controle en souplesse. Deze muziek werd op bijzonder coherente en vloeiende wijze vertolkt en de weergave scoorde qua emotionele overdracht heel hoog.
De John Kay LP werd weer op het vilt gelegd zodat de track To Be Alive ook met de Troika kon worden beluisterd. De zang van John Kay kwam met een bijzonder duidelijke articulatie en veel zeggingskracht naar voren. Het akoestische gitaarspel werd met veel energie en goed te volgen greepwisselingen gepresenteerd. Deze track heeft een sterke emotionele (autobiografische) lading die moeiteloos werd gecommuniceerd door de Rebuilt Troika. De weergave was niet alleen muzikaal meeslepend maar vooral ongekunsteld. Helaas kon er geen direct vergelijk worden gemaakt met een onversleten originele Linn Troika (met Vital naaldtip) maar als voormalig Linn Karma en Asaka eigenaar herkende ondergetekende de onderlinge familietrekken van de oudere Linn MC`s in deze herbouwde Troika. Het origineel had zijn faam overigens niet te danken aan een ultra-neutrale weergave maar juist aan zijn enthousiasme en levendigheid en die eigenschappen zijn gelukkig behouden bij deze gerestaureerde veteraan.
